Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η ανακήρυξη των κομμάτων, που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, δεν έκρυβε εκπλήξεις. Το μόνο αξιοσημείωτο γεγονός αφορά τη μετατροπή της λεγόμενης ακροδεξιάς «πολυκατοικίας» σε… «τσαρδάκι».
Το πρώτο κόμμα που κόπηκε από τον Άρειο Πάγο ήταν αυτό των Μπογδάνου-Εμφιετζόγλου. Καίτοι η συμμαχία τους ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες, παρά το γεγονός ότι η επιθυμία του πρώτου για κοινή πορεία ήταν τόσο έντονη, ώστε να θυσιάσει τη μέχρι πρότινος συνοδοιπόρο του, Αφροδίτη Λατινοπούλου, στον βωμό της, οι εκλογείς δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν το συμμαχικό αυτό σχήμα. Ο Μπογδάνος έδωσε, βέβαια, «ραντεβού» στις δεύτερες εκλογές, εφόσον απαιτηθούν, μόνο που το πλήγμα στο όποιο κύρος του ένεκα της ερασιτεχνικής οργανωτικής του λειτουργίας, σε συνδυασμό με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Πρόλαβε, πάντως, να εκδικηθεί τη Λατινοπούλου, επιτυγχάνοντας την απόρριψη και του δικού της κόμματος. Η νεαρή πολιτευτής θα πρέπει να αναβάλει τα όνειρά της να γίνει η Ελληνίδα Meloni, μιας και η δική της τσαπατσουλιά και κουτοπονηριά, ως προς την ονοματοδοσία του κόμματός της, οδήγησαν σε τραγελαφικά αποτέλεσμα, που δεν δικαιολογούν ούτε οι θεωρίες συνωμοσίας της.
Σε αυτό το πεδίο, άλλωστε, μεγαλούργησε ο Νίκος Νικολόπουλος, το κόμμα του οποίου δεν ετέθη καν στην κρίση του Αρείου Πάγου, με τον τεχνολογικό αναλφαβητισμό ως προς την κατάθεση σχετικής αίτησης να βαφτίζεται σε επίθεση από χάκερς του Πιερρακάκη! Το σημαντικότερο ζήτημα σε ό,τι αφορά την απόφαση επί της συμμετοχής κομμάτων στις εκλογές, αφορούσε φυσικά το κόμμα του πρωτοδίκως καταδικασμένου νεοναζί Ηλία Κασιδιάρη. Παρά τα διάφορα νομικά τρικ, δεν εξασφάλισε τη συμμετοχή του. Ταυτόχρονα, όμως, έγινε για ακόμα μια φορά αντιληπτή η κυνική αντιμετώπιση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έναντι των θεσμών και της δημοκρατικής ομαλότητας. Από κοινού με το Με.Ρ.Α.25 αρνήθηκαν να συμπράξουν στη δικαστική μάχη κατά του κόμματος Κασιδιάρη, μόνο και μόνο διότι θεωρούν ότι θα έκοβε ψήφους από τον Μητσοτάκη. Κάτι που κι αυτό αμφισβητείται μιας και οι ψηφοφόροι του Κασιδιάρη, βλέποντας στο πρόσωπο του σημερινού Πρωθυπουργού έναν εξ αυτών που διώκουν το κόμμα και τον αρχηγό τους πιθανότατα, σε ένα μεγάλο ποσοστό τους, θα επιλέξουν να ψηφίσουν κάτι που θα βλάψει τη Ν.Δ.
Τι μένει, λοιπόν, στο ακροδεξιό οικοδόμημα; Μένει η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, η οποία, μετά τις καταγγελίες πρώην βουλευτών της για οικονομικές ατασθαλίες, βρίσκεται στο μικροσκόπιο των εισαγγελικών αρχών. Η μέχρι προσφάτως άνετη είσοδος στη Βουλή μοιάζει να αμφισβητείται, εξού και ο αρχηγός της έχει βγει στην πολιτική αγορά προς αναζήτηση ορφανών ψηφοφόρων και συμμάχων. Συμμετέχουν, επίσης, στις εκλογές οι Τζήμερος και Κρανιδιώτης, που στην καλύτερη περίπτωση θα μαζέψουν κάποιες αδέσποτες ψήφους από τα κομμένα ομογάλακτα κόμματα, χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι αξιόλογο. Το ίδιο και το ΕΑΝ, που αντιμετωπίζεται απλώς ως η πρώην βιτρίνα του Κασιδιάρη, με τον Πρόεδρό του να αποκηρύσσεται από την ίδια του την οικογένεια.
Εν κατακλείδι, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι η έλλειψη οργάνωσης και στοιχειώδους σοβαρότητας που διακατέχουν την ελληνική ακροδεξιά. Ενώ ομόλογοι αυτής στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή κυβερνούν, στη χώρα μας η εναλλακτική σκληρή δεξιά αντιπροσωπεύεται από άτομα που πλειοδοτούν σε γραφικότητα και μωροφιλοδοξία. Τελικά, ο Μητσοτάκης δεν είναι τυχερός μόνο επειδή έχει αξιωματική αντιπολίτευση τον Τσίπρα. Η καλή του τύχη συνιστάται και στην απουσία σοβαρής πίεσης εκ δεξιών. Μιας πίεσης που θα τον οδηγούσε να μετατοπίσει την ατζέντα του χάριν του παραδοσιακού ακροατηρίου του, απομακρυνόμενος από τον στόχο της κυριαρχίας στο Κέντρο…
