Του Θάνου Κουλουβάκη,
Περιμένοντας υπομονετικά να πάψει πια το lockdown να μας περιορίζει, είμαι βέβαιος ότι πολλοί και πολλές έχουμε καταφύγει σε χόμπι που είχαμε ξεχάσει την ύπαρξή τους, έχουμε ανακαλύψει ότι οι μαγειρικές μας ικανότητες είναι καλύτερες από όσο νομίζαμε και σίγουρα έχουμε ξεκινήσει -ή συνεχίσει- να παρακολουθούμε ταινίες και σειρές. Επειδή, λοιπόν, το έχω κάψει τους τελευταίους μήνες -πρέπει να έχω δει σε δύο μήνες όσες σειρές και ταινίες είδα πέρσι ολόκληρο τον χρόνο- αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για μία σειρά που είχα ξεκινήσει να βλέπω αρκετά μικρός και τώρα στην καραντίνα απόλαυσα για ακόμη μια φορά.
Κάνω λόγο για το “American Horror Story” και πιθανολογώ ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες γνωρίζετε το όνομα αυτής της σειράς. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι η συγκεκριμένη σειρά αποτελείται από εννέα σεζόν, εκ των οποίων η πρώτη κυκλοφόρησε το 2011 και η τελευταία το 2019. Προφανώς, για να υπάρξουν εννέα σεζόν μέσα σε οκτώ χρόνια, είναι προφανές ότι το κοινό επιδοκίμασε τις περισσότερες από αυτές. Για να είμαι ειλικρινής, βέβαια, δεν θα μπορούσα να πω ότι όλες οι σεζόν μου άρεσαν το ίδιο· ή μάλλον -για να ακριβολογώ- κάποιες σεζόν δεν μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Ας πούμε, ωστόσο, μερικές βασικές πληροφορίες για τη θεματολογία του “American Horror Story” κι έπειτα θα μοιραστώ μαζί σας τις αγαπημένες μου σεζόν. Αρχικά, θεωρώ ότι ο τίτλος της εν λόγω σειράς δίνει αρκετές πληροφορίες για αυτή. Έχουμε να κάνουμε με ιστορίες οι οποίες είναι μεν τρομακτικές, αλλά δεν είναι απλώς γεμάτες με jump scares για να πετάγεσαι κάθε τρεις και λίγο πάνω από τον φόβο. Εδώ υπάρχει πλοκή, υπάρχει σύνδεση των ηρώων και -το βασικότερο- οι ιστορίες δεν είναι απλώς μια αντιγραφή άλλων τρομακτικών ταινιών ή σειρών. Πρέπει να παραδεχτώ ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από την πλευρά του σεναριογράφου στις περισσότερες σεζόν του “American Horror Story”.
Φυσικά, δεν είναι όλες οι σεζόν εξίσου τρομακτικές ή γεμάτες με σλάσερ σκηνές. Αυτό δημιουργεί μία ισορροπία στον θεατή και δεν τον κουράζει, καθώς τα ερεθίσματα που λαμβάνει δεν είναι διαρκώς τα ίδια. Επίσης, αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη σειρά είναι ότι ορισμένους χαρακτήρες που γνωρίζουμε στην πρώτη σεζόν εξακολουθούμε να τους βλέπουμε και σε επόμενες, ενώ παράλληλα αναγνωρίζουμε κάποιες συνδέσεις (δεν συνεχίζω, διότι θα αποκαλύψω πολλές πληροφορίες).
Η αγαπημένη μου σεζόν είναι αδιαμφισβήτητα η τρίτη, με τίτλο Coven, στην οποία παρουσιάζονται οι ζωές ορισμένων μαγισσών της Νέας Ορλεάνης στο σήμερα, καθώς γίνονται αναφορές στις ζωές μαγισσών του παρελθόντος, που ζούσαν στον ίδιο τόπο αρκετά χρόνια πριν. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, υπάρχουν σαφώς φιλίες και εχθροπραξίες μεταξύ μαγισσών, οι οποίες καθίστανται εμφανείς και διαταράσσουν σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις τους. Η συγκεκριμένη σεζόν είναι η αγαπημένη μου, διότι πραγματεύεται ένα θέμα, όπως η μαγεία, με σεβασμό και σοβαρότητα, κάτι το οποίο είναι σπάνιο στις αμερικανικές ταινίες ή σειρές.
Σε κάθε περίπτωση, σας προτείνω να δώσετε μία ευκαιρία στο “American Horror Story”, διότι πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει να το παρακολουθήσετε. Διότι στη συγκεκριμένη σειρά ο τρόμος δεν κοιμάται ποτέ!
