Της Δήμητρας Ροδοβίτου,
Το ομολογώ. Ήμουν από εκείνους τους “μα καλά, τόσα χρήματα για να κάθονται απλώς σε μία καρέκλα;” Η χθεσινή ημέρα όμως ξημέρωσε για να με διαψεύσει πανηγυρικά. Με 4 ανοιχτές κάλπες, η 26η Μαΐου αποτελεί άνευ αμφιβολίας ημέρα που, Δικαστικοί αντιπρόσωποι, γραμματείς και εφορευτική επιτροπή, θα θυμούνται για καιρό. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν..
Ο προσωπικός και καυστικός, συνάμα, τόνος θα κυριεύσει το παρόν άρθρο. Θα προσπαθήσει να αναδείξει όχι μόνο τις εκλογικές παθογένειες αλλά και τις πολιτικές, ευρύτερα. Ίσως θυμώσει, ίσως απηυδήσει, ίσως η γραφή του χαρακτηριστεί επιθετική. Ίσως στην τελική του μορφή να θυμίζει εγγραφο παραπόνων. Μα θα είναι πέρα για πέραν αληθινό.
Μια πρώτη επαφή.
Όταν κάνεις 150 χιλιόμετρα για να αντικρίσεις ένα εκλογικό κέντρο ερείπιο, κάτι πηγαίνει λάθος. Όταν ο Δήμος παραμένει αμέτοχος και μόνο μετά την έκκληση στην Αστυνομία αποστέλλει συνεργείο καθαρισμού, κάτι πηγαίνει λάθος. Η πρώτη επαφή με τον χώρο μέσα στον οποίο καλείσαι να παραμείνεις μέχρι και για το διάστημα του ενός 24ώρου, οφείλει να είναι υποφερτή, και ο χώρος εξίσου βιώσιμος.
Στημένος, λοιπόν, στο εκλογικό σου κέντρο από τις 06:00, το αμέσως επόμενο βήμα είναι να αναζητήσεις τα υπόλοιπα μέλη της εφορευτικής επιτροπής, χάρη στα οποία η εκλογική διαδικασία θα διεξαχθεί ταχύτερα και ευκολότερα. 4 τακτικοί και 4 αναπληρωματικοί. Και φυσικά, ένεκα ασυμβίβαστου, απαγορεύεται μέλος της εφορευτικής επιτροπής να αποτελεί υποψήφιο μέλος. Οχτώ – δύο = έξι εναπομείναντες. Και φυσικά, καλό θα ήτο να αποτελούν κάτοικοι της γύρω περιοχής, και όχι μόνιμοι κάτοικοι Αθήνας και Ξάνθης, όταν το εκλογικό σου κέντρο βρίσκεται στο Νομό Πέλλης. Έξι – δύο = τέσσερις. Και φυσικά, καλό θα ήταν τα “έπινε όλο το βράδυ ρετσίνες στον καφενέ” να μην υφίστανται ως δικαιολογία. Τέσσερις – ένας = τρεις. Καταλαβαίνουμε πως, βρισκόμεθα σε χωριό και πως,η φύση δε μπορεί να περιμένει (αυτολεξεί) αλλά, αν η φύση δε μπορεί, οι εκατοντάδες στις σειρές πως θα το κάμουν; Τρεις – ένας = δύο. Δύο αναπληρωματικά μέλη και 50 στο σύνολο ψηφοδέλτια να αντιστοιχούν σε κάθε ψηφοφόρο.
Στις 07:00, αψηφώντας κάθε τυχόν απρόοπτο, η εκλογική αναμέτρηση οφείλει να αρχίσει.
Κανόνες, κανόνες, κανόνες.
Όπως κάθε νόμιμη διαδικασία, έτσι και η διαδικασία εκλογής προσώπων/ συνδυασμών χρήζει ορισμένων κανόνων. Κανόνες οι οποίοι δεν κοιτούν συγγένειες, ρουσφέτια και βιασύνες. Για να γίνω πιο κατανοητή, όχι δεσποινίς, δε μπορείτε να εισέλθετε εντός του παραβάν μαζί με τον πατέρα σας. Αν θελήσει οποιαδήποτε βοήθεια, είμαι υποχρεωμένος να του την παρέχω εγώ. Όχι κύριε μου, απαγορεύται να τραβάτε το κουρτινάκι και να ψιθυρίζεται “όπως ειπαμε, ε, πράσινο ψηφοδέλτιο στα σκουπίδια, γαλάζιο στο φάκελο” διότι πέρα από ανήθικο, είναι και παράνομο. Σε γενικές γραμμές, νόμοι > θελήματα συγχωριανών. Ακούγεται ακατόρθωτο, αλλά υπάγεται σε ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα: εκείνο της επιβολής.
Η γνώση είναι ψήφος, ή και όχι.
Με τέσσερις ταυτοχρόνως εν λειτουργία κάλπες, ήταν δεδομένο πως εντός φακέλων ευρωεκλογών θα εντοπίζαμε ψηφοδέλτια του Κώστα από τον Εξαπλάτανο που κατεβαίνει υποψήφιος στις δημοτικές με τον συνδυασμό του ξαδέρφου του. Εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι χαμένες, άλλες τόσες αδίκως καταχωρημένες. Έτρεφα την ελπίδα πως η εποχή του σταυρωμένου από τον γιο/σύζυγο/κηδεμόνα ψηφοδελτίου είχε εκλείψει. Αντιθέτως, όχι μόνο διατηρείται, αλλά εκτελείται λανθασμένα.
Για ένα τόσο απαιτητικό πολίτευμα όσο αυτό της Δημοκρατίας, η ορθή γνώση αποτελεί βασική προϋπόθεση. Το να ξέρεις πού ρίχνεις τον φάκελό σου, ποιον υποστηρίζεις, γιατί τον υποστηρίζεις, πρέπει να είναι δεδομένο, όχι ζητουμενο. Εναλλακτικά, κινδυνεύεις να υποπέσεις στη μεγαλύτερη παγίδα της Δημοκρατίας, την τυραννία της μειοψηφίας.
Και στο τέλος… Παρατράγουδα!
Θα μπορούσα να μείνω για ώρες σε αυτή την παράγραφο. Να γράφω για το κάθε παρατράγουδο που συνάντησα. Πράγμα αδύνατο, όμως, ως εκ τούτου θα επικεντρωθώ στα πιο βασικά.
Δεν ευθύνομαι εγώ που ο συγχωριανός σου βρίσκεται 5 λεπτά εντός του παραβάν κι έχει καθυστερήσει η ροή της ουράς. Θα βρίσκεσαι εδώ για 20 λεπτά, ήμουν εδώ 8 ώρες πριν από εσενα και άλλες 8 μετά. Μη γκρινιάζεις, μη φωνάζεις. Μεγάλη αρετή η υπομονή. Πόσο δύσκολο να την υιοθετήσεις;
Ψηφίσαντες του 2002. Ένα ανήλικο μέλος ενώπιον της κάλπης. Ένα εξαιρετικά κερδοφόρο κόλπο που στοχεύει επιτυχώς στην άγνοια ενός παιδιού. Θλιψη.
40 ψηφοδέλτια συνδυασμών για τις Ευρωεκλογές. Στο σύνολο, 1.400 περίπου υποψήφιοι ευρωβουλευτές. Αυτή η χώρα, εκτός από πολιτισμό, γνωρίζει άρτια πώς να εξάγει άσκοπα ανθρώπους. 150.000 δέντρα κομμένα. Είτε από πολιτική, είτε από οικολογική, είτε από κοινωνική σκοπιά, όλα λάθος.
Εκλεγμένος Ευρωβουλευτής άνθρωπος που πωλούσε ματζούνια και χειρόγραφα του Ιησού Χριστού στην τηλεόραση.
Λίγες ώρες μετά τις εκλογές, καταλήγω στο γεγονός πως οι μοναδικοί υπεύθυνοι για το τι μας συμβαίνει, είμεθα εμείς. Είτε αυτό λέγεται Βελόπουλος, είτε αναβίωση του δικομματισμού, είτε ανακύκλωση των σάπιων πολιτικών εφαρμογών. Θα κλείσω το άρθρο μου με την υπογραφή “ενός αγανακτισμένου Γραμματέα” .
Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 2000. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Tμήματος Iστορίας & Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται χρόνια ερασιτεχνικά με την αρθρογραφία ενώ, για το OffLine Post, τα άρθρα της φιλοξενούνται στην κατηγορία των Kοινωνικών.
