Της Σπυριδούλας Βλάχα,
Antoni Gaudí, Βαρκελώνη, χρώμα, και φαντασία, είναι οι πρώτες λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό, όταν σκεφτόμαστε το πάρκο Güell. Και πράγματι, το εντυπωσιακό αυτό πάρκο προσελκύει χιλιάδες τουρίστες ετησίως, λόγω των παραπάνω χαρακτηριστικών του.
Εάν, λοιπόν, σας σαγηνεύει και εσάς η ομορφιά και η «ζωντάνια» του και εάν αποτελεί έναν από τους προορισμούς-στόχους σας, ας εξερευνήσουμε μαζί το φημισμένο πάρκο της Βαρκελώνης και την ιστορία του!
Η κατασκευή του πάρκου ξεκίνησε το 1900, έπειτα από παραγγελία του επιχειρηματία Eusebi Güell, ο οποίος ήταν επηρεασμένος από τους αγγλικούς κήπους και την αγγλική αρχιτεκτονική. Ο Güell ανέθεσε τον σχεδιασμό και το κτίσιμό του στον αρχιτέκτονα και καλό του φίλο, Antoni Gaudí. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως ο Güell, δεν ζήτησε ποτέ την κατασκευή ενός πάρκου, αλλά μιας κοινότητας 60 σπιτιών, τα οποία θα προορίζονταν για πώληση. Ο Gaudí πραγματοποίησε την οικοδόμηση του συγκροτήματος σπιτιών με μόλις… 60 εργάτες. Μάλιστα, τους ζητούσε να φέρνουν σπασμένα γυαλιά, προκειμένου να δημιουργήσουν κολλάζ και μοτίβα για τους τοίχους.
Η κατασκευή του πάρκου διήρκησε μέχρι το 1914, καθώς τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ανέμεναν ο Gaudí και ο Güell. Συγκεκριμένα, η περιοχή στην οποία είναι κτισμένο το πάρκο (στον λόφο Κάρμελ, στην περιοχή Gracia) ήταν τότε αρκετά απομακρυσμένη από το κέντρο της Βαρκελώνης, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολα προσβάσιμη, και το αγοραστικό ενδιαφέρον μειωνόταν συνεχώς. Επιπλέον, ήταν ένα αρκετά δαπανηρό έργο και χρειάστηκαν περισσότερα χρήματα από αυτά που είχε αρχικά υπολογίσει ο επιχειρηματίας. Λόγω αυτών των δυσκολιών, το 1914, η οικοδόμηση του πάρκου σταμάτησε. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι από τα 60 σπίτια, που σχεδίαζε ο Güell να δημιουργήσει, ολοκληρώθηκαν μόνο 2 στα οποία μετέπειτα διέμεναν ο Gaudí και Güell. Ο Gaudí, μάλιστα, έζησε για 20 χρόνια σε ένα από αυτά τα δύο σπίτια. Ωστόσο, το πάρκο δεν απέφερε έσοδα και, άρα ο Gaudí δεν ωφελήθηκε οικονομικά από αυτήν την επιχειρηματική κίνηση.
Αν και το πάρκο έχει συνδεθεί με το όνομα του Gaudí, η αλήθεια είναι πως το σπίτι στο οποίο διέμενε, το οποίο σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, δεν σχεδιάστηκε από τον ίδιο. Σχεδιάστηκε, όμως, από έναν φίλο του, που συμμετείχε στην κατασκευή του έργου, με το όνομα Francesc Berenguer i Mestres. Παρόλα αυτά, υπέγραψε ο γνωστός αρχιτέκτονας για λογαριασμό του, επειδή ο Mestres δεν είχε την απαιτούμενη ακαδημαϊκή κατάρτιση. Βέβαια, η καλλιτεχνική άποψη του Gaudí είναι εμφανής σε όλη την έκταση του πάρκου. Ήταν εκείνος που δημιούργησε την τεχνική Trencadis (από το καταλανικό ρήμα “trencar” που σημαίνει «σπάω»), κατά την οποία χρησιμοποιούνται μικρά κομμάτια κεραμικού για τη δημιουργία διακοσμητικών ψηφιδωτών. Η πρωτοπορία του φάνηκε και σε ένα υδρευτικό σύστημα που σχεδίασε, το οποίο, όταν έβρεχε, συνέλεγε το νερό που μαζευόταν και το έστελνε στα σιντριβάνια.
Ας δούμε, όμως, πιο λεπτομερώς το εσωτερικό του πάρκου. Το πάρκο έχει τρεις εισόδους, με την Carrer d’Olot να αποτελεί τη βασική είσοδο, που βρίσκεται στη νότια πλευρά του λόφου. Εκεί συναντά κανείς δύο εντυπωσιακά κτίρια, το ένα από τα οποία είναι το Casa del Guarda, το σπίτι του φύλακα, που προστατεύει το πάρκο και ανήκει στο Μουσείο Ιστορίας της Βαρκελώνης. Επιπλέον, οι σιδερένιες πύλες που υπάρχουν εκεί δεν προορίζονταν για το πάρκο. Αρχικά, ήταν ξύλινες, όμως, μετά τον θάνατο του Γκαουντί, οι σιδερένιες πόρτες μεταφέρθηκαν από το πρώτο σπίτι που σχεδίασε στην πόλη της Βαρκελώνης, το Casa Vicens.
Το πάρκο είναι, επίσης, γνωστό για τα «ζώα» του. Στα σκαλιά της εισόδου, υπάρχει μια εντυπωσιακή σαλαμάνδρα γνωστή και ως El Drac (ο δράκος). Ο συγκεκριμένος δράκος θεωρείται σύμβολο της Βαρκελώνης, και κτίστηκε από τον Gaudí και τον Josep Maria Jujol. Στην ίδια σκάλα, υπάρχει και ένα μικρό «φίδι», περιβαλλόμενο από την Καταλανική σημαία. Πολλοί πιστεύουν ότι συμβολίζει το Nejustan, το φίδι που είχε στο ραβδί του ο Μωυσής. Επίσης, στο Hypostyle Room, το οποίο προοριζόταν για την αγορά της περιοχής, υπάρχει ένα «χταπόδι» στο ταβάνι, ενώ στο μπαλκόνι μια σειρά από κεφάλια «λεόντων», τα οποία είναι μέρος του υδρευτικού συστήματος του συγκεκριμένου οικοδομήματος.
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τη βεράντα του πάρκου, από την οποία μπορεί κανείς να δει ολόκληρη τη Βαρκελώνη! Σε αυτήν τη βεράντα υπάρχει ένα παγκάκι σε σχήμα φιδιού, το οποίο φημίζεται για την άνεσή του. Λέγεται, ότι ο Gaudí έβαζε συχνά τους εργάτες να κάθονται σε αυτό, προκειμένου να βεβαιωθεί ότι είναι ένα άνετο μέρος για να καθίσει κανείς. Εάν βρεθείτε εκεί, θα διαπιστώσετε ότι πέτυχε τον σκοπό του. Ο αρχιτέκτονας ονόμασε αυτή τη βεράντα «Ελληνικό Θέατρο» και το προόριζε για χώρο ψυχαγωγίας της περιοχής.
Ο Gaudí φαίνεται ότι πίστεψε πολύ σε αυτό το έργο, το οποίο το 1948 ανακηρύχθηκε από την UNESCO μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, Η αγάπη του για τη φύση είναι εμφανής, τόσο από τα πολύχρωμα «ζώα» που συναντά κανείς εκεί, όσο και από το πράσινο που υπάρχει σε όλη την περιοχή. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι στο πάρκο δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές, καθώς σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα «Δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές στη φύση». Ωστόσο, όσα και να πούμε για το πάρκο Güell, δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν την ομορφιά του. Εν κατακλείδι, το πάρκο αυτό αποτελεί ισχυρή απόδειξη πως ακόμα κι αν κάτι στην αρχή μοιάζει αποτυχημένο, ίσως αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα για τους ανθρώπους γύρω μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αποστολή στο πάρκο Guell στη Βαρκελώνη: Μάθετε όλα όσα αγνοείτε… μέχρι σήμερα για το δημοφιλές αξιοθέατο!, travelstyle.gr, διαθέσιμο εδώ
- Στοιχεία Park Guell – ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το Parc Guell, Βαρκελώνη, thebettervacation.com, διαθέσιμο εδώ
- Take a Look at What’s Inside Park Guell in Barcelona, parkguell-tickets.com, διαθέσιμο εδώ
- History of Park Guell | Housing for Aristocrats to World Heritage Site, parkguell-tickets.com, διαθέσιμο εδώ
