Της Δήμητρας Ροδοβίτου,
Απεχθάνομαι την κλισέ αρθρογραφία, τα στερεοτυπικά κείμενα, μα, οι Πανελλήνιες αποτελούσαν ανέκαθεν θέμα για το οποίο επιθυμούσα διακαώς να αναφερθώ. Όχι, όχι, δε θα παραπονεθώ για το απαίσιο και ψυχοφθόρο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Σήμερα, λοιπόν, 21/6, με το μάθημα της Ξένης γλώσσας, ολοκληρώθηκε επιτυχώς ο κύκλος των Πανελλαδικών εξετάσεων για το έτος 2019. Εξεταστικά κέντρα που γέμισαν χαμόγελα, και άλλα που, όχι, δε γέμισαν με χαμόγελα αλλά με απελπισία, απογοήτευση, θυμό. Και τώρα, τι;
Ναι. Εγώ σε πιστεύω. Ξέρω ότι ξέρεις απέξω και ανακατωτά τον βίο του Πλάτωνα. Ξέρω ότι ο Σίλιος ο Ιταλικός, η Καικιλία, ο Καλιγούλας και άλλοι σε στοιχειώνουν ακόμα. Ξέρω το πόσο μόχθησες να ξεχωρίσεις στο μυαλό σου τους ορισμούς στο Προσφυγικό. Και θαρρώ πως, μετά από αυτό, ξέρεις κι εσύ την κατεύθυνση που ακολούθησα κι εγώ 2 χρόνια πριν. Προχωράμε.
Είτε πέτυχες τον στόχο σου, είτε περίμενες κάτι παραπάνω από δεκαεπτά και πλέον, με το ζόρι υπολογίζεις το δώδεκα, το δεδομένο είναι ένα. Αμφότεροι θα τραβήξετε το δικό σας δρόμο. Επιτυχών δε θεωρείται μόνο ο εισαχθείς στη Νομική Θεσσαλονίκης. Επιτυχία είναι να ακολουθήσεις αυτό που επιθυμείς δίχως να κοιτάς μόρια, δίχως βαθμοθηρία, δίχως να κυνηγάς υψηλόβαθμες σχολές μοναχά για την αυτοπροβολή. Μην ξεχνάς πως, το να ακολουθήσεις την επιστήμη που ποθείς είναι σημαντικότερο από το να σε παινεύει η τρίτη ηλικία σε κάθε σου εξόρμηση στο χωριό. Ναι, πολύ πιθανό να γίνεις ο Γιάννης ο μοναχογιός της Γιώργαινας, που όλοι πλέον τον γνωρίζουν σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων από το χωριό του, ο οποίος ξέφυγε από τα κτήματα και πήγε στην Πρωτεύουσα να γίνει Γιατρός , ευτυχισμένος όμως θα είσαι; Μπορεί και όχι.
Ας περάσουμε λοιπόν σε εκείνους που άφησαν τα δικά τους δάκρυα μέσα στα εξεταστικά κέντρα. Σε εκείνους που απελπίστηκαν, απογοητεύτηκαν, έβρισαν.
Δεν είναι εύκολο αίσθημα το αίσθημα της “αποτυχίας”. Σε πνίγει, σου κόβει το οξυγόνο. Είναι βάρος στο στέρνο σου. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν κάνεις ένα throw back σε όλα εκείνα που θυσίασες μία ολόκληρη χρονιά. Θέλω να σου πω όμως ένα μεγάλο μυστικό: η ζωή αρχίζει μετά τις Πανελλήνιες, δεν τελειώνει εκεί. Κι επειδή και τούτη εδώ η φράση μου φάνηκε υπερβολικά κλισέ, θα συμπληρώσω: οι Πανελλήνιες είναι η μικρότερη ευκαιρία που θα προκύψει στο δρόμο σου. Ίσως τώρα να σου φαίνομαι ουτοπική, μα σε λίγο καιρό θα το συνειδητοποιήσεις κι εσύ.
Έχεις τη δυνατότητα να δουλέψεις, να κάνεις επιτέλους εκείνο το χόμπι που δεν είχες χρόνο να κάνεις προηγουμένως. Θα κάνεις ταξίδια, με ακούς; Θα κάνεις πολλά ταξίδια. Θα νιώσεις την πολυτέλεια ενός ξενοδοχείου και το λιώσιμο ενός κάμπινγκ. Σε λίγους μήνες θα έχεις σβήσει από τη μνήμη σου τη σχολική σου ζωή. Θα είναι μια κουκίδα μπροστά σε αυτά που σε περιμένουν.
Και, πριν κλείσω, μια συμβουλή που θα σου φανεί εξαιρετικά χρήσιμη… τα ψηλά ποτήρια στο κέντρο του δίσκου.
Καλή αρχή, τώρα αρχίζουν όλα!
Γεννήθηκε στην Έδεσσα το 2000. Είναι προπτυχιακή φοιτήτρια του Tμήματος Iστορίας & Aρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται χρόνια ερασιτεχνικά με την αρθρογραφία ενώ, για το OffLine Post, τα άρθρα της φιλοξενούνται στην κατηγορία των Kοινωνικών.
