Της Βάσιας Χατζηγεωργίου,
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν συνεχίζουμε να βλέπουμε με τον ίδιο ζήλο ταινίες που δημιουργήθηκαν σε μία άλλη προγενέστερη εποχή συγκριτικά με ταινίες που μόλις έχουν κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες; Ή ακόμα και ταινίες που κυκλοφορούν στις διαδικτυακές πλατφόρμες προβολής ταινιών, που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, όπως είναι το netflix; Ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί με απόλυτη ακρίβεια και συνήθως η υποκειμενικότητα που ενέχει δυσκολεύει τις προσπάθειες απάντησης του. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως οι παλιές ταινίες δε σταματούν, αλλά συνεχίζονται να προβάλλονται, κατακτώντας κάθε φορά και πιο νεανικό κοινό. Με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η ευκαιρία σε όλους να έρθουν σε επαφή με μία διαφορετική εποχή του κινηματογράφου και να γνωρίσουν καλύτερα έναν κόσμο που μέχρι τώρα αγνοούσαν.
Μία από τις πιο επιτυχημένες παραγωγές μιας άλλης εποχής και πιο συγκεκριμένα της δεκαετίας του 1990 αποτελεί το Pretty Woman, με πρωταγωνιστές την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Πρόκειται για μία αισθηματική κωμωδία αμερικανικής παραγωγής, η οποία αιχμαλώτισε το κοινό από τις πρώτες κιόλας προβολές της και σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί ξεκάθαρα μια διαχρονική επιτυχία. Μια ταινία ρομαντική, αν μπορεί να χαρακτηριστεί με αυτόν τον τρόπο, όπου ο έρωτας έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Οι φαινομενικά αταίριαστοι πρωταγωνιστές, λόγω της διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας και καθημερινότητάς τους, εν τέλει καταλήγουν μαζί καταρρίπτοντας τα κοινωνικά στερεότυπα.
Πιο συγκεκριμένα, ένας επιχειρηματίας και μία ιερόδουλη γνωρίζονται και αν και στην αρχή η φύση της σχέσης τους ήταν άκρως συνεργατική χωρίς ερωτικά δράματα, στη συνέχεια όσο διαδραματίζονται τα γεγονότα και άρχισαν να αναπτύσσονται συναισθήματα που μέχρι πρότινος δε γνώριζαν. Η μεταξύ τους σχέση άρχισε να αλλάζει διαφοροποιώντας τη μεταξύ τους κατάσταση.
Πώς, όμως, ξεκίνησαν όλα; Τι στάθηκε αφορμή για τη γνωριμία τους και πώς το διαχειρίστηκαν οι δύο πρωταγωνιστές; Όλα ξεκίνησαν, λοιπόν, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας στη λεωφόρο Μπούλεβαρντ του Χόλιγουντ, η οποία αποδείχθηκε καταλυτικής σημασίας στη ζωή τους. Τότε, ο επιχειρηματίας ουσιαστικά προσέλαβε την ιερόδουλη ως εταιρικό συνοδό και μόνο, για μία ολόκληρη εβδομάδα, ώστε να παρευρίσκεται μαζί του στις κοινωνικές εκδηλώσεις που έπρεπε να δώσει το παρόν. Μέσα από μία σειρά γεγονότων καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους φαίνεται πως οι δύο έρχονται πιο κοντά και καταλήγουν να ολοκληρώνουν ερωτικά τη συνεργασία. Οι δύο αυτοί ήρωες φαίνονται να είναι ερωτευμένοι, μπερδεμένοι, όμως, ταυτόχρονα, λόγω της πολυπλοκότητας της κατάστασης της σχέσης τους.
Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι που επιθυμούν να βρίσκονται μαζί, αλλά οι ζωές που είχαν μέχρι τη συνάντησή τους δεν τους «επέτρεπαν» αυτή τη συνύπαρξη. Όμως, όταν ήρθε η συνειδητοποίηση πως τα συναισθήματα που ένιωθαν υπερτερούσαν των κοινωνικών διαφορών τους, η ζωή τους έγινε πιο εύκολη. Καθώς πήραν την απόφαση να βρίσκονται μαζί χωρίς να τους νοιάζει η κοινωνική αντίδραση, όλα πήραν το δρόμο τους.
Ανακεφαλαιώνοντας, η ταινία αυτή έφερε στο φως την ύπαρξη των κοινωνικών στερεοτύπων που υπάρχουν ριζωμένα στην κοινωνία μας και απέδειξε πως ο έρωτας μπορεί να υπερβεί αυτών, δίνοντας ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα. Εξηγώντας πώς οι κοινωνικές ανισότητες μπορούν να ξεπεραστούν αν κοιτάξει κάποιος πιο βαθιά και αντιμετωπίσει τον κάθε άνθρωπο χωρίς να επηρεάζεται από την οικονομική κατάσταση, η οποία αποτελεί τον μοχλό για τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις. Σήμερα θα μπορούσε να πει κανείς πως έχουν γίνει προσπάθειες εξάλειψής τους, οι οποίες βέβαια απαιτούν χρόνο για να ενταχθούν στη νοοτροπία της κοινωνίας. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι πως οι αλλαγές απαιτούν χρόνο και υπομονή.
Πιστεύεις, τελικά, πως οι ταινίες της δεκαετίας του 1990 έχουν περισσότερα να προσφέρουν στον θεατή από τις ταινίες που κυκλοφορούν σήμερα ή δεν διαδραματίζει κάποιο ρόλο η εποχή δημιουργίας τους στο αν έχουν κάτι να διδάξουν στο κοινό που τις παρακολουθεί;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Pretty woman, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
