Της Ειρήνης Λάττα,
«Δεν είμαστε αγέλη. Είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε να φανερώσουμε το πρόσωπό μας. Ένα πρόσωπο μοναδικό, ξεχωριστό. Είμαστε μία κοινωνία προσώπων, όχι αγέλη που διαχωρίζεται…».
Τα παραπάνω λόγια ήταν αυτά, με τα οποία ο Άρης Σερβετάλης έκλεισε την «απολογία» του σε όσους συνανθρώπους του έσπευσαν να καταδικάσουν την απόφασή του να αποχωρήσει από το θέατρο όπου και ήταν πρωταγωνιστής, εξαιτίας του ότι καλούνταν να επιτελέσει τον ρόλο του μόνο για συγκεκριμένο μέρος του κοινού, το οποίο και έπρεπε να είναι εμβολιασμένο.
Και όχι, δε θα σου αναλύσω τα νέα μέτρα, ούτε την απόφαση του Άρη, ούτε τα κρούσματα, ούτε το εμβόλιο. Δυστυχώς, πολλοί από εμάς ξεχνάμε ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα, στα οποία μπορούμε να δώσουμε τον χρόνο μας και να συζητήσουμε σε μία καθημερινή βόλτα με τους φίλους μας. Γιατί ακριβώς δεν είμαστε αγέλη, όπως πολύ σωστά επανέλαβε ο Άρης. Δεν είμαστε άλογα όντα που επειδή ασχολούμαστε μόνο με την επιβίωσή μας, ξεχνάμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στην κοινωνία. Ζούμε και με άλλους ανθρώπους, ίσης αξίας με εμάς και με ίσα δικαιώματα με εμάς. Δεν είμαστε καλύτεροι, ούτε ανώτεροι. Και φυσικά, οι περισσότεροι δεν το ξεχνάμε. Αλλά αλήθεια, το κάνουμε και στην πράξη; Λαμβάνουμε υπόψη μας τα συναισθήματα και τις σκέψεις του ανθρώπου, στον οποίο απευθυνόμαστε; Την πρόθεσή του; Ή μένουμε μόνο στην επιφάνειά του, στα δικά μας συμφέροντα και στο αν κάτι από αυτά που είπε ή έκανε πλήγωσε τον εγωισμό μας; Ή μήπως μένουμε στο πως θα απαντήσουμε σε κάτι που ίσως δεν έχουμε ακούσει καν, για να μη φανούμε «κατώτεροι»; Βγάζουμε προς τα έξω τον αληθινό μας εαυτό; Mήπως επηρεαζόμαστε από τα «τέλεια» «πρότυπα» που προβάλλονται καθημερινά και ανεξέλεγκτα; Mήπως φοβόμαστε μη μας πουν περίεργους, διαφορετικούς και δε μας αποδεχτούν; Μήπως δεν ξέρουμε καν ποιοι είμαστε για να το δείξουμε; Μπορεί και αυτό. Γιατί όσο και αν νομίζουμε πως ξέρουμε τον εαυτό μας ή έστω κάποια βασικά του γνωρίσματα, πάντα θα συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τις δυνατότητές του, τις σκέψεις του και τη δύναμή του. Πάντα θα μαθαίνουμε και κάτι που δεν ξέραμε. Οπότε ίσως να μην είναι πολύ εύκολο να ξέρουμε ποιοι είμαστε 100%. Μπορούμε όμως να μάθουμε ότι είμαστε πολλά περισσότερα από την επιφάνειά μας, και αυτό που βγάζουμε στους υπόλοιπους. Εσύ για παράδειγμα.
Είσαι μεγαλύτερος από τους φόβους σου.
Είσαι μεγαλύτερος από την εξωτερική σου εμφάνιση.
Είσαι μεγαλύτερος από τις κρίσεις πανικού σου, το άγχος σου και τις διατροφικές σου διαταραχές.
Είσαι μεγαλύτερος από το παρελθόν σου.
Είσαι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε διαταραχή ή ασθένεια έχεις.
Είσαι μεγαλύτερος από τις κριτικές των άλλων.
Είσαι μεγαλύτερος από την κριτική που κάνεις εσύ στους άλλους.
Είσαι μεγαλύτερος από τα ψέματα που λες.
Είσαι μεγαλύτερος από τα κουτσομπολιά και τα σχόλια που κάνεις με τους φίλους σου.
Είσαι μεγαλύτερος από τις ανασφάλειές σου.
Είσαι μεγαλύτερος από τις στιγμές μελαγχολίας και απαισιοδοξίας σου.
Είσαι μεγαλύτερος από τις έννοιες σου, και τα προβλήματά σου.
Είσαι μεγαλύτερος από τις αποτυχίες σου.
Είσαι μεγαλύτερος από τις στιγμές που νιώθεις αδύναμος και ανίκανος για οτιδήποτε.
Είσαι μεγαλύτερος από τις αρνητικές σου σκέψεις.
Είσαι μεγαλύτερος, ακόμα και από τον ίδιο σου τον εγωισμό, που τρώει καθημερινά μεγάλο μέρος της ομορφιάς σου και ίσως είναι η βασική αιτία πολλών από τα προβλήματά σου.
Μπορείς να φτάσεις πιο κοντά σε ό,τι είσαι πραγματικά. Μη βιάζεσαι να κρίνεις, να σχολιάσεις ή να συμπεράνεις. Εκθέσου. Μη φοβάσαι. Να κάνεις λάθος, να σχολιαστείς, να συκοφαντηθείς, να νιώσεις εκτεθειμένος ή ευάλωτος, να πληγωθείς. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ικανό να σου στερήσει τους ανθρώπους που αξίζει να είναι στη ζωή σου αληθινά. Αντίθετα, θα σε φέρει πιο κοντά σε αυτούς. Γιατί οι άνθρωποι έλκονται και εμπνέονται από την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Και μπορείς εύκολα να τους πλησιάσεις, όταν συμφιλιωθείς εσύ ο ίδιος με την αλήθεια σου. Χωρίς να νιώθεις ανάγκη για αποδοχή ή επιβεβαίωση. «Δεν είμαστε αγέλη», άλλωστε. «Είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε να φανερώσουμε το πρόσωπό μας. Ένα πρόσωπο μοναδικό, ξεχωριστό. Είμαστε μία κοινωνία προσώπων». Η ένωση της μοναδικής ομορφιάς του καθενός από αυτά. «To να είσαι ο εαυτός σου είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις», είχε πει και ο Chris Cornell σε ένα από τα πιο γνωστά του τραγούδια. Ας αγωνιστούμε λοιπόν, περισσότερο. Ενάντια σε όλα τα συμφέροντα, τη μαζοποίηση. Και κυρίως, τον άμετρο εγωισμό μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Άρης Σερβετάλης: «Αδυνατώ να υποστηρίξω τον διαχωρισμό των ανθρώπων», naftemporiki.gr, Διαθέσιμο εδώ
