Της Κατερίνας Στόικου,
Αν κάποιος μου έθετε την ερώτηση «ποια είναι η αγαπημένη σου σειρά;», χωρίς δεύτερη σκέψη θα απαντούσα το “Sherlock” του BBC. Πρόκειται για μια μεταφορά των έργων του Sir Arthur Conan Doyle στη μικρή οθόνη, με την ιδιαιτερότητα ότι διαδραματίζεται στην εποχή μας. Δημιουργοί της σειράς είναι οι Steven Moffat και Mark Gatiss, με τον τελευταίο να ενσαρκώνει τον Mycroft Holmes, αδελφό του Sherlock. Πρωταγωνιστούν οι Benedict Cumberbatch, στον ρόλο του αγαπημένου ντετέκτιβ, και Martin Freeman, στον ρόλο του John Watson. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στις 25 Ιουλίου 2010 και το τελευταίο στις 15 Ιανουαρίου 2017. Η σειρά αποτελείται από 4 κύκλους και μόλις 13 επεισόδια, διάρκειας περίπου 1 ώρας και 30 λεπτών έκαστο.
Το πρώτο επεισόδιο έχει τον τίτλο “A Study in Pink” που αποτελεί παράφραση του πρώτου βιβλίου, μέσω του οποίου συστήνεται στους αναγνώστες ο Sherlock Holmes, “A Study in Scarlet”. Γενικότερα, οι τίτλοι των επεισοδίων είναι εμπνευσμένοι από τους τίτλους των διηγημάτων και των μυθιστορημάτων του Sir Arthur Conan Doyle. Όπως και στα βιβλία, ο δόκτωρ Watson επιστρέφει στο Λονδίνο από τον πόλεμο, όπου υπηρετούσε ως στρατιωτικός γιατρός, μετά από έναν τραυματισμό στο πόδι. Καθώς αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, αναζητεί συγκάτοικο, και με αυτόν τον τρόπο γνωρίζει τον ιδιόρρυθμο ντετέκτιβ Sherlock και μένει μαζί του στο διαμέρισμα 221 της Baker Street. Ο δόκτωρ Watson καταγράφει τις υποθέσεις που επιλύει ο φίλος του, συμμετέχοντας και ο ίδιος, στο προσωπικό του blog.
Σε αντίθεση με διάφορες μεταφορές έργων σε άλλη εποχή από αυτή που διαδραματίζονται, το “Sherlock” είναι πλήρως εναρμονισμένο με την εποχή στην οποία λαμβάνει χώρα και τίποτα δε φαίνεται παράταιρο. Οι δημιουργοί και οι σεναριογράφοι της σειράς προσέγγισαν τα κείμενα του Arthur Conan Doyle με τον σεβασμό που τους αρμόζει. Τα κουστούμια και τα σκηνικά της σειράς είναι πολύ προσεγμένα, ενώ για τη μουσική επένδυση, μάλλον θα χρειαζόμουν ένα ξεχωριστό άρθρο.
Ο Benedict Cumberbatch ενσαρκώνει με μεγάλη επιτυχία τον Sherlock Holmes. Εμφανίζεται απόμακρος, ενίοτε βυθισμένος στο «παλάτι του μυαλού» του, και καυστικός με τους γύρω του που «βλέπουν, αλλά δεν παρατηρούν». Ορισμένες φορές, φαίνεται να αγνοεί βασικές κοινωνικές δεξιότητες, ενώ οποιοδήποτε συναίσθημα για εκείνον φαντάζει ως περισπασμός από τις λογικές διεργασίες. Όταν, όμως, εκφράζει συναισθήματα και δείχνει το πιο ανθρώπινο πρόσωπό του, είναι συγκλονιστικός. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον Martin Freeman στον ρόλο του John Watson. Κατά τη γνώμη μου, ήταν το πιο κατάλληλο άτομο για να ερμηνεύσει τον συγκεκριμένο ρόλο. Ο δόκτωρ Watson αποτελεί τον μέσο άνθρωπο, ο οποίος, φυσικά, -όπως και οι περισσότεροι από εμάς-, αδυνατεί να ακολουθήσει τις νοητικές διεργασίες του φίλου του, ενώ βρίσκεται εκεί για να τον επαναφέρει στη πραγματικότητα, όταν είναι απορροφημένος από τους εθισμούς του ή τις σκέψεις του που «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Η φιλία των δύο ανδρών είναι γνήσια, ωστόσο έχουν χτίσει δικούς τους κώδικες επικοινωνίας.
Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να εστιάσω σε δύο χαρακτήρες που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σειράς: την κυρία Hudson και τον Moriarty. Η κυρία Hudson είναι η σπιτονοικοκυρά του Sherlock και του Watson, η οποία φαινομενικά είναι μια ήσυχη ηλικιωμένη κυρία, που διαμαρτύρεται για την ακαταστασία των νοικάρηδών της και ασχολείται με όσα ασχολούνται οι άνθρωποι της ηλικίας της, αποζητώντας την ηρεμία. Στην πραγματικότητα, η κυρία Hudson, όταν ήταν νεότερη, είχε μια ζωή γεμάτη περιπέτεια και κίνδυνο, καθώς ήταν παντρεμένη με ιδιοκτήτη καρτέλ ναρκωτικών και δεν διστάζει να αναμετρηθεί με διάφορους επικίνδυνους ανθρώπους που εμφανίζονται στο σπίτι της στην Baker Street. Από την άλλη πλευρά, ο James (Jim) Moriarty αποτελεί τον μεγάλο αντίπαλο του Sherlock και τον μοναδικό «συμβουλευτικό εγκληματία» στον κόσμο, σε αντιστοιχία με την ιδιότητα του Sherlock – «συμβουλευτικός ντετέκτιβ». Ο Andrew Scott κατορθώνει να ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία τον Moriarty και να αποδώσει την εγκληματική και ταυτόχρονα ιδιοφυή προσωπικότητά του. Ο Moriarty έχει εμμονή με τον Sherlock, διασκεδάζει βλέποντάς τον να λύνει υποθέσεις, πίσω από τις οποίες βρίσκεται ο ίδιος, όταν, όμως, ο Sherlock εντοπίζει το τρωτό σημείο των σχεδίων του, αποφασίζει να βάλει ένα τέλος.
Δύο επεισόδια τα οποία έχω ξεχωρίσει, είναι τα “A scandal in Belgravia” και “The Abominable Bride” κυρίως λόγω των δυναμικών γυναικείων φιγούρων που κυριαρχούν. Το “A scandal in Belgravia” αφορά την Irene Adler, τη μοναδική γυναίκα που συγκίνησε και προκάλεσε τον θαυμασμό του Sherlock, ενώ το “The Abominable Bride” αποτελεί ένα ειδικό επεισόδιο, το οποίο λαμβάνει χώρα στα τέλη του 19ου αιώνα και αφορά μια νύφη–θύμα αυτοκτονίας, η οποία διψά για εκδίκηση.
Αν αναζητείτε μια ποιοτική σειρά μυστηρίου, το “Sherlock” είναι αυτό ακριβώς που ψάχνετε. Θα ήθελα να κλείσω το παρόν κείμενο με μια φράση του Steven Moffat, δημιουργού της σειράς: «Οι άλλοι ντετέκτιβ έχουν υποθέσεις, ο Sherlock Holmes έχει περιπέτειες, και αυτό είναι που έχει σημασία».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Sherlock, bbc.co.uk, διαθέσιμο εδώ.
- Sherlock (2010), bakerstreet.fandom.com, διαθέσιμο εδώ.
- Sherlock (TV Series 2010 – 2017), IMDb.com, διαθέσιμο εδώ.
