Της Μαρίας Κοζανίτη,
Γιατί δε βλέπουμε πια τηλεόραση; Φυσικά και δεν αναφέρομαι μόνο στη χρόνια κακοτυχία της δημόσιας τηλεόρασης, με τη μακρόχρονη ιστορία των χαμηλών ποσοστών τηλεθέασης. Η πτώση της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι άλλωστε εμφανής. Η παραδοσιακή τηλεόραση έχει χάσει ακόμα και τους πιο πιστούς θαυμαστές της εις βάρος των διαδικτυακών πλατφορμών και της συνδρομητικής τηλεόρασης.
«Δε βλέπω πια τηλεόραση, γιατί δεν έχει τίποτα».
«Δε βλέπω τηλεόραση, γιατί θέλω να επιλέγω κι όχι να μου σερβίρουν».
«Δε βλέπω τηλεόραση, γιατί με πιάνει κατάθλιψη».
«Δε βλέπω πια τηλεόραση, γιατί είναι όλοι και όλα σκουπίδια».
Είναι όντως έτσι; Η παραδοσιακή τηλεόραση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει αξιόλογες προσπάθειες για να εμπλουτίσει το πρόγραμμά της, αλλά εμείς συντηρούμε αυτό που αποκαλούν οι περισσότεροι «τα σκουπίδια». Όταν η τηλεθέαση των reality shows βρίσκεται στα ύψη, όταν τα «διλήμματα ζωής» είναι ευρέως γνωστά, δε μπορούμε να παραπονιόμαστε για «trash tv» ή για το ότι δε μπορούμε να επιλέξουμε τι θα δούμε. Πάντα υπήρχε ελευθερία και πολλαπλές επιλογές. Είναι η φύση της τηλεόρασης τέτοια.
Ωστόσο, η άνοδος των συνδρομητικών καναλιών βρίσκεται στα ύψη. Το Netflix, για παράδειγμα, την περίοδο της καραντίνας αύξησε τους τηλεθεατές του κατά 15,8 εκατομμύρια. Το Netflix είναι και θα συνεχίσει να είναι η εταιρεία-media που έχει υποστεί τη μικρότερη επίπτωση από τον Covid-19 και, αναμφισβήτητα, έχει επωφεληθεί στο έπακρο. Η επιτυχία του φυσικά οφείλεται στο πλουραλιστικό περιεχόμενο που παρέχει έναντι των «συμβατικών και φθηνών» θεαμάτων των ελληνικών σειρών. Παρά τις προσπάθειες της τωρινής ελληνικής τηλεόρασης για ποιοτικό περιεχόμενο (βλέπε άγριες μέλισσες, κόκκινο ποτάμι), τα συνδρομητικά κανάλια εξακολουθούν να είναι πρώτα στο είδος τους και να εκλαμβάνονται ως εκσυγχρονισμός και νέα πολιτιστικά πρότυπα.
Οι νέοι κανόνες ψυχαγωγίας έχουν ταυτιστεί με τις ατελείωτες ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, και όχι πια της τηλεόρασης. Τα διαφορετικά και απελευθερωμένα θεάματα που προσφέρουν αυτού του είδους οι πλατφόρμες είναι σίγουρα η συνταγή της επιτυχίας. Η σωματική λαγνεία, τα νέα πρότυπα πρωταγωνιστών, οι αμφίσημοι χαρακτήρες, το έντονο πεδίο της πολιτικής ζωής με τα πολιτικά θρίλερ, η υβριδοποίηση των ειδών, αλλά και η δυνατότητα επιλεκτικής και ανεξάρτητης παρακολούθησης είναι οι λόγοι που έχουν διαμορφώσει μια παγκόσμια κοινότητα οπαδών γύρω από τα συνδρομητικά κανάλια και τις διαδικτυακές πλατφόρμες, με πιστή και συνεχή παρακολούθηση και έχουν αμαυρώσει την εικόνα της παραδοσιακής τηλεόρασης.
Η νέα αυτή συνθήκη ψυχαγωγίας, σε μια τόσο διαρκώς ασταθή εποχή, είναι αρκετά δυναμική και εξελισσόμενη και ήρθε σίγουρα για να μείνει.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Είναι 21 ετών, φοιτήτρια του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μιλάει ακατάπαυστα, θέλει να είναι ενήμερη για τα πάντα και στον ελεύθερο της χρόνο κάνει εθελοντικά διαδικτυακή ραδιοφωνική εκπομπή και διαβάζει βιβλία ψυχολογίας. Λατρεύει τα ταξίδια και ευελπιστεί μέσα από τη δημοσιογραφία να αλλάξει τον κόσμο.
