Του Κωνσταντίνου-Ειρηναίου Σταμούλη,
Ο Τζόζεφ Χένρι ήταν Αμερικανός φυσικός με μια μακρά πορεία στον χώρο της επιστήμης, της φυσικής ευρύτερα και της ηλεκτρομαγνητικής ειδικότερα. Πιο συγκεκριμένα, ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε το φαινόμενο της αυτεπαγωγής, το οποίο συνοψίζει επί της ουσίας την έννοια της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής. Το φαινόμενο εκείνο δηλαδή που και προκαλεί την επαγωγή και ταυτόχρονα αποτελεί και το σώμα στο οποίο ασκείται η δράση αυτή (όπως δείχνει και το όνομα «αυτ-ο-επαγωγή»). Έτσι, προς τιμήν του έλαβε η αντίστοιχη μονάδα μέτρησης του συντελεστή της αυτεπαγωγής, το όνομά του στο διεθνές σύστημα μονάδων μέτρησης.
Παράλληλα, ανακάλυψε σχεδόν την ίδια περίοδο με τον Φάραντεϊ το φαινόμενο της αμοιβαίας επαγωγής. Ωστόσο, η ανακάλυψη αποδόθηκε στον Φάραντεϊ, αφού πρόλαβε να δημοσιεύσει πρώτος το εύρημά του. Εκτός όμως από τα παραπάνω, ο Χένρι τελειοποίησε το ηλεκτρομαγνητικό ρελέ, το οποίο και αποτέλεσε βασικό στοιχείο για την κατασκευή του τηλέγραφου ενώ λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε τους πρώτους ηλεκτροκινητήρες.
Η πορεία του Χένρι προς τις ανακαλύψεις αυτές δεν ήταν εύκολη. Γεννημένος στις 17 Δεκεμβρίου του 1797 στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης από μια φτωχή οικογένεια μεταναστών από τη Σκωτία και χάνοντας σε νεαρή ηλικία τον πατέρα του αναγκάστηκε να μείνει με τη γιαγιά του στο Γκάλγουεϊ της Νέας Υόρκης. Έλαβε την απαραίτητη εκπαίδευση στο τοπικό σχολείο, το οποίο λίγα χρόνια αργότερα έλαβε τιμητικά το όνομά του. Αμέσως μετά το σχολείο, αναγκάστηκε να αναζητήσει εργασία, προκειμένου να εξασφαλίσει το βιοπορισμό του. Έτσι, εργάστηκε σε παντοπωλείο ενώ αργότερα ως ωρολογοποιός και ασημοτεχνίτης. Η αγάπη του για το θέατρο τον έφερε πολύ κοντά στο να εργαστεί ως επαγγελματίας ηθοποιός, κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.
Το πρώτο του ερέθισμα, το οποίο τον οδήγησε στον δρόμο της επιστήμης αποτέλεσε ένα επιστημονικό εγχειρίδιο το οποίο βρέθηκε στα χέρια του σε ηλικία 16 ετών και τον συνάρπασε. Έτσι, το 1819 εισήχθη στην Ακαδημία του Όλμπανι και 5 χρόνια αργότερα διορίστηκε ως βοηθός μηχανικού. Το 1826 ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγητής μαθηματικών και φυσικών επιστημών στην ίδια Ακαδημία. Στα χρόνια αυτά είχε την ευκαιρία να συνεχίζει τις δοκιμές και τους πειραματισμούς του. Τα πειράματα στον μαγνητισμό τον οδήγησαν το 1829 στην κατασκευή ενός πολύ ισχυρού μαγνήτη για το πανεπιστήμιο του Γέιλ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε εκτενώς με τις προσπάθειας βελτίωσης στο ηλεκτρομαγνητικό εξάρτημα ρελέ, κάτι που κατέστησε εφικτή λίγα χρόνια αργότερα την εφεύρεση του τηλέγραφου.
Προς το τέλος της ζωής του, διετέλεσε διευθυντής στο Ινστιτούτο Σμιθόνιαν. Μία ενδιαφέρουσα επισήμανση εκείνων των χρόνων αποτελεί το γεγονός της συνάντησης του Τζόζεφ Χένρι με τον εφευρέτη του τηλεφώνου, Γκράχαμ Μπελ. Η ευρηματικότητα του Χένρι, αναμφίβολα, προσέφερε πολλά στον κόσμο των φυσικών επιστημών. Ο ίδιος πέθανε στις 13 Μαΐου 1878 σε ηλικία 81 ετών.
