Του Άγγελου Μαρίνου,
Η οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας, εάν όντως πραγματοποιηθεί, δεν είναι μακριά. Μετά από χρόνια νωθρής οικονομικής απόδοσης, είμαστε από τις λίγες χώρες, που μπορούν να παρέχουν ευκαιρίες για σχετικά υψηλή κερδοφορία με επαρκή ασφάλεια στον ευρωπαϊκό χώρο. Αυτό συμβαίνει καθαρά λόγω της υποτίμησης των περιουσιακών μας στοιχείων και της αύξησης της κατανάλωσης.
Ξεκινώντας με την κατανάλωση, οι εξαγωγές και οι εισαγωγές αυξήθηκαν κατά 7,2% και 3% αντίστοιχα. Η ονομαστική αύξηση των εισαγωγών σε ευρώ ήταν μεγαλύτερη από αυτή των εξαγωγών, διότι προφανώς εισάγουμε παραπάνω από όσο εξάγουμε. Πολύ παραπάνω. Το γεγονός αυτό θα αποτελούσε αφόρητη πίεση στην αξία του νομίσματός μας, αν δεν ανήκαμε στην νομισματική ένωση. Επομένως, αφού έχουμε αποφύγει τα άγχη του καθορισμού της νομισματικής πολιτικής, μπορούμε να μιλήσουμε απευθείας για το τι σημαίνει η αύξηση αυτή με βάση τους εγχώριους δείκτες. Η αύξηση των εισαγωγών συνεπάγεται αύξηση της κατανάλωσης, η οποία στη συγκεκριμένη συγκυρία σημαίνει βελτίωση της αυτοπεποίθησης των καταναλωτών, της αντίληψής τους, δηλαδή, για την οικονομική συνέχεια της χώρας συνολικά και κατ’ επέκταση του εισοδήματός τους. Η αύξηση των εξαγωγών συνιστά σημαντική βελτίωση, καθώς οι εξαγωγές αποτελούν ένα από τα αδύναμα σημεία της ελληνικής οικονομίας. Η βελτίωση σε αυτούς τους τομείς ενισχύει τη γενική αντίληψη για τις δυνατότητές μας ως χώρας, τόσο σε επίπεδο μόχλευσης επενδύσεων όσο και στην παρούσα αξία των εγχώριων περιουσιακών στοιχείων.
Βέβαια, όλα αυτά είναι ανεπαρκή από μόνα τους. Η ελληνική γραφειοκρατία και οι στρεβλώσεις που υπάρχουν είναι αναρίθμητες, ενώ επίσης αποτελούν τον βασικό λόγο για να μην επενδύσει κάποιος σε αυτή τη χώρα. Ανεξάρτητα από το πόσο θα αναπτυχθεί η οικονομία ή από το πόσο φθηνές είναι οι ευκαιρίες, μία χώρα με τόσο μεγάλο χρόνο υλοποίησης έργων και με τόσο ασταθές φορολογικό σύστημα, δεν είναι ελκυστική. Παρ’ όλα αυτά, η εισροή ξένων κεφαλαίων στη χώρα είναι μαθηματικά βέβαιη. Έχουν υποτιμηθεί παρά τη δυνητικότητά τους, τόσο οι αξίες του χρηματιστηρίου όσο και η ακίνητη περιουσία και επομένως σίγουρα υπάρχουν ευκαιρίες για κερδοφορία. Ωστόσο, εάν δε δημιουργηθούν οι συνθήκες για μακροσκελή σχεδιασμό, δε θα δούμε ποτέ τις επενδύσεις που κάνουν μία οικονομία σταθερά καλύτερη σε βάθος δεκαετίας να υλοποιούνται, παρά μόνο κερδοσκοπικές ροές.
Ακόμα κι εάν επιτευχθεί ένας ρυθμός ανάπτυξης της τάξεως του 3% (εξαιρετικός ρυθμός για χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση), αυτός θα είναι ασήμαντος συγκριτικά με την ευκαιρία να αξιοποιηθεί πλήρως αυτή η περίοδος. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να βελτιώσουμε το προφίλ μας για άμεσες ξένες επενδύσεις (ΑΞΕ) κι αυτό το έργο δε θα ολοκληρωθεί σύντομα, εάν όντως ολοκληρωθεί. Είναι, όμως, απαραίτητο, καθώς θα βελτίωνε την παραγωγικότητα, και μάλιστα με ξένα κεφάλαια. Η αύξηση του ΑΕΠ, παρότι δε θα αποτελούσε το μεγαλύτερο όφελος των ΑΞΕ, είναι ένα ακόμα πλεονέκτημα αυτού του στόχου. Είναι, επομένως, απερίσκεπτο απλώς να βασιστούμε στο γεγονός ότι «γυρνάει ο τροχός» για τη βελτίωση της οικονομίας. Αυτό θα οδηγούσε σε προσωρινή μόνο βελτίωση και δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Είναι επιτακτική, και μάλιστα σύντομα, η διαδικαστική αποσυμφόρηση και απλοποίηση των διαδικασιών, όχι μόνο των επενδύσεων, αλλά και του δημοσίου συνολικά. Ένα πιο παραγωγικό δημόσιο, εξάλλου, βελτιώνει εξ ορισμού το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών, χωρίς να επιβαρύνεται το πορτοφόλι τους. Μία τέτοια αλλαγή θα μας βελτίωνε σε δύο σημεία, στα οποία αυτή τη στιγμή υστερούμε.
Εν κατακλείδι, παρότι πρέπει να έχουμε συγκρατημένη αισιοδοξία, καλό θα ήταν να μην επαναπαυθούμε ακόμα και στην περίπτωση που αναπτυχθούμε έντονα τα επόμενα δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να κρατήσουμε επικριτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση, σε περίπτωση που δεν εκπληρώσει την υπόσχεσή της για καταπολέμηση της γραφειοκρατικής υπερβολής και της αναποτελεσματικότητας, καθώς αυτή υπονομεύει την ευημερία μας. Η σημερινή κυβέρνηση, λοιπόν, βρίσκεται στην εξαναγκαστική μεν, ευχάριστη δε θέση, να φέρει εις πέρας μια οικονομική αλλαγή εποχής, εκπληρώνοντας ταυτόχρονα τις υποσχέσεις της.
Γεννηθείς το 1996 στη Κομοτηνή, είναι φοιτητής του Οικονομικού Τμήματος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, με κατεύθυνση στην οικονομική ανάλυση. Διαθέτοντας ακόρεστο ενδιαφέρον για τα πολιτικά, αρθρογραφεί στην κατηγορία των Οικονομικών του OffLine Post.
