Της Βαλασιάδου Σπυριδούλας,
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, πώς θα ήταν η ζωή σας δίχως την προστασία ενός σπιτιού, δίχως τα απαραίτητα για το βιοπορισμό αγαθά, δίχως την αναγκαία ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που εξασφαλίζει το ευ ζην; Φρούδα ελπίδα το ευ ζην, σε έναν κόσμο επικίνδυνα ανταγωνιστικό. Η έννοια της έλλειψης φθείρεται με το χρόνο καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός προσαρμόζεται, συνηθίζει στο μη έχειν και χάνει την αξία του μέτρου. Ακόρεστη όρεξη που ευτελίζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Το ένστικτο της επιβίωσης κυριαρχεί επί της λογικής κι όλος ο κόσμος γύρω φλέγεται. Η πύρινη λαίλαπα της καθημερινότητας, που διαχωρίζει τον κόσμο, οικονομικά μα και κοινωνικά. Διαταράσσει τη συνύπαρξη και η λαίλαπα αριθμεί πλέον θύματα. Σωματικά και ψυχικά ασθενή άτομα που τρέφονται με μολυσμένο αέρα.
Κι όταν ο κόσμος μετατραπεί σε στάχτες αποδημεί. Εκτρέπεται σε φυγή αναζητώντας πρόσφορο έδαφος για να μετοικίσει. Ποιος άλλωστε θα επενδύσει στις στάχτες; Γίνεται άπατρης για χάρη ενός ζωώδους ενστίκτου. Μα πώς θα ζήσεις δίχως τροφή και νερό; Δίχως το άστρο να σε οδηγεί στη Ναζαρέτ σου; Μετανάστες ονείρων για έναν επίγειο παράδεισο.
Ωστόσο, είναι η φυγή ο λυσιτελής τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος; Κι αν όχι, με τι είδους επιχειρήματα μπορείς να δεσμεύσεις κάποιον σε μία καμμένη γη; Τάχα πως είναι η πατρίδα του, μα ο άνθρωπος δεν είναι σπόρος. Κι αν κάποιος επενδύσει στις στάχτες και μετατρέψει την κόλαση σε πηγή βιομηχανικής ζωής; Άλλωστε την άνοιξη, αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις.
Στην κεντρική Αμερική η πενταετής ξηρασία διετέλεσε καταλυτικό ρόλο στη φτωχοποίηση των πολιτών. Ενάμιση εκατομμύριο άνθρωποι κατέφυγαν στην προσφυγιά, για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Ωστόσο, είναι η φυγή λυσιτελής τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος; Η Μεσόγειος, επιπρόσθετα, έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο προσφύγων. Αξίζει να υπογραμμιστεί πως ο αριθμός των πολιτικών/οικονομικών μεταναστών ξεπέρασε τα 70 εκατομμύρια, σημειώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει διαχειριστεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) στα 70 περίπου χρόνια λειτουργίας της.
Μεταξύ των 70 εκατ. που αναγράφονται στην έκθεση “Παγκόσμιες Τάσεις”, εντοπίζονται τρεις βασικές ομάδες. Η πρώτη αποτελείται από πρόσφυγες, πολίτες δηλαδή ενός κράτους, οι οποίοι εγκατέλειψαν τον πρότερο βίο τους αναγκαστικά ένεκα πολεμικών συρράξεων. Η δεύτερη ομάδα συνίσταται από τους αιτούντες άσυλο–άνθρωπους, που βρίσκονται εκτός του κράτους καταγωγής τους και λαμβάνουν διεθνή προστασία, καθώς αναμένουν για την απόφαση του αιτήματός τους. Καταληκτικά, στην τρίτη κατηγορία συνυπάρχουν 41,3 εκατ. άνθρωποι, εκτοπισμένοι σε άλλες περιοχές, εντός της χώρας καταγωγής τους, μια κατηγορία, που είναι γνωστή ως “εσωτερικά εκτοπισμένοι” (IDPs).
Το αξιόλογο αυτό ποσοστό καταδεικνύει την παγκόσμια τάση μετακίνησης των πληθυσμών, η οποία συνθέτει ένα πολύπλοκο πορτραίτο παγκόσμιας “κοινότητας”. Μια κοινότητα που θα αποτελέσει τη βάση μας παγκόσμιας κοινωνίας;
