Του Μίνωα Ράπτη,
Επίλεκτοι ειδικοί σε ζητήματα εκπαίδευσης και ακαδημαϊκών θεμάτων πλαισίωσαν τη συζήτηση που έλαβε χώρα στο τέταρτο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών αναφορικά με την Ευρώπη και τα Πανεπιστήμια.
Η συζήτηση είχε τίτλο «Ο ρόλος του Πανεπιστημίου σήμερα» και συντονίστηκε από τον πρώην υπουργό Παιδείας, Πέτρο Ευθυμίου.
Αρχικά η κυρία Θέμις Χριστοφίδου αναφέρθηκε στο πρόγραμμα Erasmus και στην διασύνδεση που επιχειρείται να στηθεί ανάμεσα στα πανεπιστήμια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο κύριος Γιώργος Γεραπετρίτης, Καθηγητής του ΕΚΠΑ, έθεσε τους βασικούς άξονες βάσει των οποίων θα κινηθεί η πανεπιστημιακή εκπαίδευση προς την ερχόμενη πενταετία. Έγινε φυσικά αναφορά και στην θέση της Ελλάδας σε αυτούς τους άξονες, που μόνο καλή δεν θεωρήθηκε.
Στην παρέμβαση της η κυρία Νίκη Κεραμέως, Τομεάρχης Εκπαίδευσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόνισε πως ο ρόλος των Πανεπιστημίων δεν πρέπει να περιορίζεται σε μαθησιακές διαδικασίες αλλά να φροντίζει για τη σύνδεση τους με την αγορά εργασία. Ο Πρύτανης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κύριος Αθανάσιος Δημόπουλος έκανε λόγο για το μεγαλύτερο Πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, αναδεικνύοντας τα πρωτοποριακά του προγράμματα που γίνονται πράξη ακόμα και με αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
Η κυρία Rebecca Walton, από το British Council οριοθέτησε τα Πανεπιστήμια εντός της κοινωνίας, με ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση της συνείδησης της, ενώ ο κύριος Παγουλάτος, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), έδωσε έμφαση στην ανάγκη ύπαρξης εξωστρέφειας της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με φόντο την παγκοσμιοποίηση και την σημαντικότητα του να αναδειχθεί μια νέα γενιά φιλελλήνων. Αποτελεί αυτή η άποψη, μια πραγματικά ριζοσπαστική για τα ελληνικά δεδομένα, όπου είμαστε συνηθισμένοι – και σε μεγάλο βαθμό το απαιτούμε – η εκπαίδευση η δίκη μας και των παιδιών μας να έχει αποκλειστική αναφορά στην Ελλάδα και τα ελληνικά δεδομένα. Ακόμα και στην Ιστορία, με την εκμάθηση της παγκόσμιας ιστορίας στη δημόσια εκπαίδευση να είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη, ανάλογα και με τα κέφια του εκάστοτε εκπαιδευτικού.
Κλείνοντας, ο Αντιπρυτανης του ΕΚΠΑ, κύριος Ναπολέων Μαραβέγιας, ανέπτυξε σε πιο ευρύ πλαίσιο την άποψη του για τον ρόλο που πρέπει να έχουν τα Πανεπιστήμια στη σημερινή εποχή, ιδιαίτερα σε μια συνεχώς εξελισσόμενη πραγματικότητα. Για το Αντιπρύτανη, τόνισε την ανάγκη διασύνδεσης των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις απαντήσεις στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής. Σημαντική επισήμανση του ήταν και ο διαχωρισμός της γνώσης από την πληροφορία, έννοιες που συγχέονται παράγοντας μη συνετά συμπεράσματα.
Σε γενικές γραμμές, η συζήτηση ήταν παραγωγική, παρά το γεγονός ότι οι ομιλητές προέρχονταν στο σύνολο τους από ένα αμιγώς φιλοευρωπαϊκό πλαίσιο. Δεν υπήρξε ως προς αυτό διχογνωμία, κάτι που ίσως απέτρεψε την ανάπτυξη περαιτέρω οπτικών που θα έκαναν πιο μεγάλο το φάσμα του προβληματισμού. Παρόλα αυτά ακούστηκαν καινοτόμες ιδέες που ίσως να θεωρούνται αυτονόητες στο εξωτερικό και στη Δύση, αλλά παραμένουν ριζοσπαστικές στην ελληνική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα ο δημόσιος διάλογος καταπνίγει αμέσως την όποια αναφορά σε ιδιωτικά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης, παρά το γεγονός ότι φαίνεται να αποτελεί το αίτημα μιας όλο και μεγαλύτερης μερίδας νέων και επιστημόνων.
Η χώρα μας βρίσκεται δυστυχώς πίσω σε παρά πολλούς τομείς εν συγκρίσει με τους «ευρωπαίους εταίρους», και αν κάτι αποδεικνύεται από την συζήτηση αυτή στους Δελφούς, είναι πως ο τομέας της Παιδείας δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα.
Γεννημένος και μεγαλωμένος από το 1998 στην Αθήνα, προπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης & Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης στην Κομοτηνή, στην κατεύθυνση της Πολιτικής Επιστήμης.
