Του Γεωργίου-Ερμή Μπουγιούρη,
Όλοι γνωρίζουν πως σε στιγμές ανάγκης δεν υφίσταται ντροπή ή περιορισμός στις συμμαχίες. Όπως και στον πόλεμο, έτσι και στην πολιτική, υπάρχουν πάντοτε διάφορες ανίερες συμμαχίες μεταξύ αντιπάλων που τυγχάνει να έχουν, προς στιγμήν, κοινά συμφέροντα και σκοπούς.
Σε μια ελαφρύτερη του πολέμου, μορφή υπάρχουν τέτοιες συμμαχίες και σήμερα στην πολιτική σκηνή. Μια τακτική, που μοιάζει με εκείνη του «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι ο καλύτερος μου φίλος» ή απλώς υπάρχουν, πάλι προσωρινά, κοινά συμφέροντα.
Για παράδειγμα, τον ΣΥΡΙΖΑ τον συμφέρει να είναι η ΧΑ εκτός των φυλακών, όπως έχω ξαναγράψει, για να μπορούν να περνούν ανενόχλητοι τα ψηφίσματά τους. Επίσης, και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η ΝΔ έχουν συμφέρον από την ενδεχόμενη διάλυση του ΚΙΝΑΛ και από το ευρύτερο χάος που επικρατεί στον χώρο της κεντροαριστεράς κλπ.
Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο μπορεί κανείς να εντοπίσει μικρά «αθώα» ανοίγματα της Κυβερνήσεως με τον χώρο της Κεντροδεξιάς. Ένα τέτοιο άνοιγμα δεν θα μπορούσε να ‘ναι άλλο απ’ το κοινό panel στους Δελφούς τις προηγούμενες μέρες με τους κ.κ. Παπαδημούλη και Μεϊμαράκη να μιλούν για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς. Ο πρώτος μίλησε για ενιαίο μέτωπο και ο δεύτερος για μια ευνοϊκή και γεφυρωμένη συνεννόηση.
Επιστρέφοντας στα ανοίγματα, ο Πρωθυπουργός, στο κύκνειο άσμα της θητείας της Κυβερνήσεώς του, επιλέγει να αρχίσει να στέλνει επιστολές με στόχο πλατιάς συμμαχίας στην αριστερά. Ένα σκηνικό που όπως φαίνεται θα εξελιχθεί σαν το παλιό καλό «Ή εμείς ή αυτοί» με τον Πρωθυπουργό να προσπαθεί να συσπειρώσει τα κεντροαριστερά, αριστερά και προοδευτικά κόμματα, και τις συλλογικότητες, απέναντι στην μεγάλη και επικίνδυνη (sic) ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό. Επιστολές θα δεχθούν το ΚΙΝΑΛ, Το Ποτάμι, η ΔΗΜΑΡ και η «Γέφυρα». Αυτό το κάλεσμα περί «συστράτευσης» κομμάτων, συλλογικοτήτων και ανθρώπων με τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε με σιγουριά να ισχυριστούμε πως σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη την προεκλογικής περιόδου του προαναφερθέντος κόμματος.
Την ευρύτερη και απλοποιημένη ιδέα της κίνησης της Κυβερνήσεως παρουσιάζει η κ. Κατσέλη σε μια συνέντευξή της:
«Ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς εκφράζεται από πολιτικές τάσεις που καλύπτουν ένα ευρύ τόξο -από το δημοκρατικό Κέντρο, τους σοσιαλδημοκράτες, τους οικολόγους-πράσινους έως την ανανεωτική ή ριζοσπαστική Αριστερά -με τις διαφορές και τον διακριτό πολιτικό τους λόγο σε επιμέρους ζητήματα. Όποτε οι δυνάμεις αυτές συνεργάστηκαν στη βάση ενός αξιόπιστου προοδευτικού προγράμματος, η μάχη κερδήθηκε…»
Καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως από την στιγμή που θα ξεκινήσει αυτό το «show» συσπείρωσης της αριστεράς και διχόνοιας των (μη) αριστερών, το άρωμα Ελλάδος θα λέγεται «Καλοκαίρι του ‘15». Και οι δύο μεριές θα σπεύσουν να διοργανώσουν εκδηλώσεις συσπείρωσης και επιστράτευσης στα ψηφοδέλτια, συλλαλητήρια, συζητήσεις, υποσχέσεις κλπ.
Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός και μόνο πως το κυβερνών κόμμα δίνει μάχη μέχρι εσχάτων είναι αξιέπαινο. Σε μια χώρα η οποία έχει εκλογές κατά μέσο όρο ανά δυόμιση χρόνια, η τετραετία μοιάζει με ρομαντική φαντασίωση. Ωστόσο, τρεισήμισι χρόνια τώρα η κυβέρνηση φαίνεται να έχει πάντοτε ένα σχέδιο Β’ και, προπαντός, όρεξη για… ανοίγματα.
Γεννήθηκε το 1998 στο Ρέθυμνο, Κρήτης. Είναι προπτυχιακός φοιτητής του Τμήματος Ιστορίας & Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής Αττικής του Think Tank ΚΕΑΣΜ και Γενικός Γραμματέας της νεολαίας Rotary Αθηνών. Επίσης ασχολείται ενεργά με τον αθλητισμό και τον εθελοντισμό.
