Του Εμμανουήλ Ανθουλάκη,
Τρομερός είναι ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει. Βαρύ χρέος, που πληρώνεται με δημόσιες κατάρες, είχε πει ο Αισχύλος. Η -πρωτίστως- οικονομική κρίση και μετέπειτα πολιτική και κοινωνική που μαστίζει τη χώρα μας, έφερε σαν αποτέλεσμα τη δυσπιστία και την απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα, πολλώ δε μάλλον και της νεολαίας. Η διαφθορά πολιτικών, καθώς και η “καρεκλοποίηση” που υπέστη η πολιτική κατά τις προηγούμενες δεκαετίες έκανε τους νέους να απέχουν από τη συμμετοχή στα κοινά.
Ξεκινώντας, γιατί ο νέος δεν ελκύεται από την πολιτική και τα κόμματα, στην Ελλάδα του 2018, των μυρίων προβλημάτων;
Αρχικά, η δεδομένη κατάσταση, το σύνηθες ‘’όλοι είναι ίδιοι’’ αποτελούν καταλυτικούς παράγοντες στη σκέψη του νέου. Η οικονομική δυσχέρεια και η πολιτική αναξιοπιστία που υπήρξε απομακρύνουν από την ενασχόληση. Βέβαια, εδώ τίθεται το εξής ερώτημα, του πως ένας ρομαντικός νέος με όραμα και φρέσκιες σκέψεις, δείχνει να αποδέχεται την ήττα του, μέσω της παραδοχής της ουδετερότητας; Στο εν προκειμένω ερώτημα, εύλογο θα ήταν να δοθεί ως απάντηση το κοντόφθαλμο ενδιαφέρον που υπήρξε ως προς τη νέα γενιά, το σύστημα εκπαίδευσης, το braindrain οι ελλείψεις ως προς την παιδεία και η υποχρηματοδότηση (η Ελλάδα τελευταία ως προς τα έξοδα για παιδεία σε ποσοστό του ΑΕΠ) που οδηγεί σε ένα ψυχολογικό και οικονομικό αδιέξοδο αναφορικά με το μέλλον, τους όρους επιβίωσης και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Σίγουρα σε ένα μεγάλο ποσοστό λαμβάνεται υπ’όψιν η κοινωνική κρίση που ξέσπασε μετά την εποχή του πρώτου μνημονίου.
Ακρογωνιαίος λίθος, θεωρείται η ανισότητα των ευκαιριών που πλέον πολώνει το κλίμα μεταξύ οικονομικά ευκατάστατων και απόρων. Γενικότερη αντίληψη αποτελεί το ότι το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση (κατά τον λαό) δε μεριμνεί όσο θα έπρεπε για τους αδύναμους, ειδικά επί μνημονιακής εποχής. Επίσης, η συμμετοχή των νέων πολλές φορές δε μετουσιώνεται σε ενεργή συμμετοχή. Κατά βάση, εδώ ομολογουμένως επικρατεί το λανθασμένο σκεπτικό “νέος =άπειρος, άβγαλτος”. Αναπόσπαστο κομμάτι της αδιαφορίας, αποτελεί επίσης η εγωκεντρικότητα που υπάρχει πλέον σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όλοι επιδιώκουν την αλλαγή, όλοι σκέφτονται διαφορετικά, αλλά όλα αυτά τα κομμάτια δε δημιουργούν ένα παζλ προοπτικών. Εδώ ταιριάζει η λαϊκή ρήση ‘’έξω απ’το χορό, όλοι καλά χορεύουν’’.
Η ανάγκη για ανανέωση της πολιτικής σε γενικότερη έννοια και των κομμάτων σε ειδικότερη, είναι κάτι παραπάνω από αδήριτη και αποτελεί τη φυσική συνέχεια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Το ερώτημα όμως τίθεται στο τι πρέπει όμως να γίνει για να γίνει ελκυστική η πολιτική για τη νέα γενιά και να συμμετάσχει;
Σαν νέοι οφείλουμε να αντισταθούμε στο οτιδήποτε παρακμάζει την πολιτική. Δεδομένης της κατάστασης, η ανάληψη δράσης, προκειμένου να επιτευχθεί η αλλαγή είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Αρχικά, θεμέλιο της περίστασης είναι η πολιτική παιδεία, η επίγνωση των δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεων που έχει ένας νέος πολίτης, τα συμφέροντα του συνόλου και τις επιδιώξεις. Ο στόχος των πολιτικών, για να φέρουν τη νεολαία πιο κοντά στην πολιτική, οφείλει να είναι η διέγερση του ενδιαφέροντος των νέων και όχι οι αερολογίες και οι κενές υποσχέσεις, χωρίς αντίκρισμα. Πως η πολιτική δεν είναι ένας επαγγελματικός χώρος μετ’υψηλών αποδοχών, αλλά ένα λειτούργημα που το δούναι οφείλει να υπερκερνά του λαβείν. Πως το αίσθημα της συνεργασίας και της ομαδικότητας -ειδικά στα κοινά-, οφείλει να ξεπερνά κάθε ιδιοτελές πολιτικό συμφέρον. Η επίγνωση καθήκοντος, η γνώση για το τι παλεύουν και για ποιους παλεύουν.
Επιπροσθέτως, η ενίσχυση της φωνής των νέων στο πολιτικό σώμα αν και αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό κάθε ατζέντας, πολλές φορές μένει στα λόγια. Τα κόμματα οφείλουν να δώσουν ρόλους και πάνω απ’όλα λόγο στους άνευ προηγουμένου καινοτόμους. Η ανανέωση των κομμάτων με πρωτότυπα πρόσωπα ηλικιακά (και πολιτικά νεοεμφανισθέντες πολίτες) αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πολιτικής χάραξης κάθε κόμματος. Οι πολιτικές παρατάξεις να αγκαλιάσουν τους νέους με ουσία, όραμα και πλάνο γι’αυτούς. Διότι η συμμετοχή οφείλει μπροστά της να έχει τις λέξεις ουσιώδης και ενεργή και όχι τη συμμετοχή για το θεαθήναι. Μία κομματική ανανέωση με αρκετά νέα πρόσωπα σε θέσης ισχύος, μπορεί να θεωρηθεί του Κινήματος Αλλαγής, με ανάληψη θέσεων ισχύος από πρόσωπα μικρά σε ηλικία, σπουδές και αίσθηση καθήκοντος. Επίσης, μία αξιέπαινη προ λίγων ημερών νεοσυσταθείσα πρωτοβουλία, αποτελεί το ‘’Κίνημα Μαθητών’’ , με μαθητές απ’όλη την Ελλάδα, μία προσπάθεια ανοιχτή προς όλους τους μαθητές για τη βελτίωση της εκπαίδευσης.
Η ενεργοποίηση των ‘’αμύητων’’ και η ενεργή ενασχόλησή τους μπορεί να προσθέσει πολλούς ακόμα λόγους συμμετοχής. Με υψηλό το αίσθημα ευθύνης, με τη σωστή πολιτική διαπαιδαγώγηση και καθοδήγηση η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί. Γιατί η νεότητα του ανθρώπου, είναι αιώνια. Εκτός αν την τερματίζει ο ίδιος.
Έχει μεγαλώσει στην Ελευσίνα και είναι τεταρτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Αποτελεί ενεργό μέλος των PES Activists, ενώ αρθρογραφεί τακτικά. Έχει, επιπλέον, συμμετάσχει σε αρκετές προσομοιώσεις τοπικής και εθνικής εμβέλειας, από θέσεις ευθύνης. Εργάζεται στον κλάδο της εστίασης.
