Του Νικόλαου Σαμαρά,
1891: Γεννήθηκε ο πιο δημοφιλής Στρατηγός στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Έρβιν Ρόμελ, ο οποίος πέτυχε αξιοσημείωτες νίκες ως διοικητής του αφρικανικού σώματος και του αποδόθηκε το προσωνύμιο «Αλεπού της Ερήμου».
Η στρατιωτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1912, όταν τοποθετήθηκε στο 124ο Σύνταγμα του Γερμανικού Στρατού με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού συμμετέχοντας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικώς με το 6ο Σύνταγμα Πεζικού της Βυρτεμβέργης και, στη συνέχεια, με το Σώμα των Άλπεων, λαμβάνοντας μέρος σε διάφορες πολεμικές εκστρατείες σε Ιταλία, Ρουμανία και Γαλλία. Ο Erwin Rommel διακρινόταν για τις ικανότητες διοίκησης στρατιωτικών μονάδων, ενώ απέκτησε φήμη για το θάρρος του, τη γρήγορη λήψη αποφάσεων και τη δημιουργία σύγχυσης του αντίπαλου στρατοπέδου, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες επικράτησης και αιφνιδιάζοντας τον εχθρό. Η πρώτη ένδειξη των στρατιωτικών του δεξιοτήτων έκανε την εμφάνισή της στις βορειοανατολικές Άλπεις στη μάχη του Καπορέττο, στις 24 Οκτωβρίου του 1917, όταν νίκησε κατά κράτος τις ιταλικές δυνάμεις που υπερτερούσαν αριθμητικά, καθώς υπό τη διοίκησή του βρίσκονταν μόλις 200 στρατιώτες. Λίγο αργότερα, στις 18 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους του απονεμήθηκε το παράσημο “Pour le merite” (ύψιστη τιμητική διάκριση της Πρωσίας).
Το 1937 δημοσίευσε το ημερολόγιο που κρατούσε από τη δράση του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τίτλο Το Πεζικό Επιτίθεται, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς ανθρώπους της εποχής ως χρηστικό εγχειρίδιο. Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία είχε γοητεύσει τον Ρόμελ, καθώς θεωρούσε ότι ο νέος ηγέτης της Γερμανίας έδινε νέες προοπτικές για τη χώρα του. Ωστόσο, όπως ανέφερε ο ίδιος ο Ρόμελ, ουδέποτε ήταν υποστηρικτής του εθνικοσοσιαλισμού και δεν αποτέλεσε μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Η επαφή του με τον Χίτλερ έγινε πιο στενή, όταν ο τελευταίος τον διόρισε Διοικητή του αποσπάσματος ασφαλείας του, εντυπωσιάζοντας ο ένας τον άλλον και κερδίζοντας αμοιβαίο σεβασμό, ο οποίος βασιζόταν εν μέρει στο γεγονός ότι κανένας από τους δυο δεν προερχόταν από τις τάξεις της πρωσικής στρατιωτικής ελίτ, όπως άλλοι Γερμανοί Στρατηγοί.
Επιπλέον, ο Ρόμελ ήταν γνωστός ως άνθρωπος της δράσης, ενώ έχει λεχθεί για αυτό, ήδη από τον Α΄ Παγκόσμιο και επαναλαμβάνεται στον Β΄, η ρήση «Το μέτωπο του πολέμου βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ο Ρόμελ». Έτσι, καταφέρνει σταδιακά να κερδίσει τον σεβασμό στο εσωτερικό της Γερμανίας, όντας ένας άνθρωπος με δυναμική προσωπικότητα και έντονη στρατιωτική δράση. Το 1941 θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον ίδιο, καθώς του ανατίθεται η διοίκηση της 15ης Μεραρχίας Πάντσερ και της 5ης Ελαφράς Μεραρχίας, δηλαδή του βασικού κορμού του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στη Βόρεια Αφρική. Βασικός στόχος τους ήταν η ενίσχυση των ιταλικών δυνάμεων που είχαν αποδεκατιστεί από τις βρετανικές δυνάμεις.
Μέσα από αυτή του τη δράση και τα ευφυή τεχνάσματά του του δόθηκε το προσωνύμιο «Η αλεπού της Ερήμου», αφού ανέτρεψε τη δυσμενή κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι ιταλικές δυνάμεις, προκαλώντας εικονικές υποχωρήσεις που οδηγούσαν σε παγίδες τους αντιπάλους, ενώ τοποθετούσε παλιούς κινητήρες αεροσκαφών στα φορτηγά, προκειμένου να σηκώνουν περισσότερη σκόνη και να φαίνονται περισσότερα στον εχθρό. Η αρχή του τέλους για τον Rommel ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου του 1944, όταν έγινε απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ από τον Συνταγματάρχη Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, γνωστή και ως επιχείρηση της Βαλκυρίας. Ο λόγος ήταν ότι κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε αυτή τη συνομωσία, αλλά αυτό αποτελεί μέχρι τις μέρες μας αντικείμενο συζητήσεων, αφού υποστηρίζεται πως τη μέρα που εξερράγη η βόμβα στο αρχηγείο του Χίτλερ, ο Ρόμελ βρισκόταν στο νοσοκομείο της Γαλλίας και ανάρρωνε από τα τραύματα που απέκτησε σε τροχαίο ατύχημα.
Η εξήγηση αυτή, όμως, δεν έπεισε τον Χίτλερ, ο οποίος του έδωσε δύο επιλογές. Η πρώτη ανέφερε πως θα δικαζόταν δημόσια, κάτι που θα προκαλούσε δυσάρεστες εσωτερικές τριβές εντός της Γερμανίας. Από την άλλη του, πρότεινε να αυτοκτονήσει, βάζοντας ένα τέλος στην όλη υπόθεση. Να σημειωθεί, επιπλέον, πως στην πρώτη επιλογή ελλόχευε ο κίνδυνος η οικογένειά του να υποστεί σοβαρές κυρώσεις και για αυτόν τον λόγο ο ίδιος επέλεξε τη δεύτερη και κατάπιε ένα χάπι υδροκυάνιο, το οποίο του στέρησε τη ζωή.
Ο Ρόμελ, πέραν του ότι θεωρούνταν ένας δεινός στρατιωτικός, κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με την έντιμη διεξαγωγή μαχών, διότι δεν ακολουθούσε τις φρικαλέες πράξεις των υπόλοιπων Ναζί, κάτι που αναγνωρίστηκε και από τις δίκες της Νυρεμβέργης, αφού δεν κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου. Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω, μίλησε κολακευτικά για αυτόν στη Βουλή των Κοινοτήτων δηλώνοντας: «απέναντί μας έχουμε έναν πολύ τολμηρό και ικανό αντίπαλο… και, οφείλω να πω εν μέσω του χάους του πολέμου, έναν σπουδαίο στρατηγό».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ερβιν Ρόμελ: Η Αλεπού της Ερήμου, ethnos.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Στρατάρχης Ρόμελ: Πώς οδηγήθηκε στην αυτοκτονία – Οι τελευταίες στιγμές της Αλεπούς της Ερήμου, ethnos.gr, Διαθέσιμο εδώ
