Της Ρένας Δανατζή,
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά!
Το 2021 έφυγε, το 2022 ήρθε και σε αυτό το άρθρο θα σας μιλήσω για τη γεύση που μου άφησε το 2021 και όλα όσα θα προσπαθήσω – ελπίζω όλοι – να κάνω το νέο έτος.
Ήταν μία χρονιά δύσκολη, μία χρονιά με πολλή μοναξιά, με ανθρώπους κλεισμένους σε 4 τοίχους. Μακριά από την εργασία, τη διασκέδαση, τις κοινωνικές συναναστροφές. Μια χρονιά κατά την οποία όλοι νιώσαμε μόνοι, κάναμε την αυτοκριτική μας και σίγουρα σκεφτήκαμε αρκετά. Φοβηθήκαμε, χάσαμε δικούς μας ανθρώπους και η ζωή συνεχίστηκε γλυκόπικρα. Με παιδιά πίσω από οθόνες υπολογιστών, γονείς μέσα στο άγχος και έναν ολόκληρο πλανήτη σε πανικό.
Μέσα από όλο αυτό, όμως, βγήκε και ένα – ίσως το μόνο – καλό. Γυναίκες ξεκίνησαν να μιλάνε για όλα αυτά που τόσα χρόνια όλες, όλοι και όλα ξέραμε. Για τη μαύρη σελίδα της σεξουαλικής κακοποίησης, η οποία πλέον σταμάτησε να μοιάζει με σποτάκι 15’’ που έλεγε αερολογίες και έγινε καταγγελία, με το θύμα να δείχνει ξεκάθαρα τον θύτη και να περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τη σκηνή. Βγήκαν στην επιφάνεια δεκάδες γυναικοκτονίες, οι οποίες, δυστυχώς, πάντοτε συνέβαιναν απλά εμείς τώρα στρέψαμε το κεφάλι μας προς εκείνο το μέρος.
Συγκρουστήκαμε ως κοινωνία για την πανδημία και την αποτελεσματικότητα των μέτρων. Χύθηκαν τόνοι μελάνι για τα εμβόλια και η ζωή συνέχισε να κυλάει μέσα σε αυτήν την απίστευτη φασαρία. Άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους από φωτιές και σεισμούς, εμείς – όλοι σαν μια γροθιά –ήμασταν εκεί να βοηθήσουμε. Ο καθένας όπως μπορούσε.
Το 2022 ήρθε και εμείς μπορούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι άνθρωποι. Αρκεί να μάθουμε να μιλάμε. Να μιλάμε για ό,τι και όποιον μας φοβίζει. Να καταγγέλλουμε κακοποιητικούς ανθρώπους – γονείς ή συντρόφους. Να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία του άλλου.
Να στηρίζουμε τον συνάνθρωπο στις δύσκολες στιγμές, ακόμα και δίνοντάς του ένα κομμάτι ψωμί – άλλωστε ούτε αυτό είναι δεδομένο. Να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και να μην κάνουμε επίδειξη χρημάτων, κυρίως στα social media. Υπάρχει κόσμος που πεινάει. Ο καθένας ζει με την οικονομική άνεση που διαθέτει και δε χρειάζεται να το επιδεικνύει.
Να καταλάβουμε επιτέλους πως ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη, είτε για τα εμβόλια, είτε για την πολιτική. Μην προσπαθείτε να επιβληθείτε σε κανέναν και μην επιτρέψετε σε κανέναν να επιβληθεί σε εσάς.
Κλείνοντας, πριν από λίγες ημέρες είδα στα social media την εικόνα ενός μικρού κοριτσιού που κοιμόταν σε ένα ερείπιο σκεπασμένο με ένα παλιό, λερωμένο πάπλωμα και έχοντας στο στόμα την πιπίλα του.
Ντράπηκα, όχι επειδή δεν γνώριζα ότι συμβαίνει, αλλά επειδή πάντα φοβόμουν να κάνω παιδί γιατί – θεωρούσα ότι δεν θα μπορώ να του προσφέρω οικονομικά τα πάντα.
Να είστε απλοί, να είστε άνθρωποι – ωραίοι άνθρωποι.
Καλή χρονιά.
