Της Ευτυχίας-Μαρίας Μητροπούλου,
Το σύνολο των χωρών που βρίσκονται στα Δυτικά Βαλκάνια, διαθέτουν Ευρωπαϊκή προοπτική, η οποία αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Φέιρα το 2000 και επιβεβαιώθηκε αργότερα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης το 2003. Μετέπειτα, στις 17 Μαΐου του 2018, πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια της Βουλγαρίας. Εκεί, ο Πρόεδρος Donald Tusk επιβεβαίωσε την αμοιβαία δέσμευση όλων για ευρωπαϊκή ενοποίηση της περιοχής, καθιστώντας την ΕΕ αξιόπιστο εταίρο της. Η παρούσα Σύνοδος, εστίασε στην προοπτική της συνδεσιμότητας, με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων στα Δυτικά Βαλκάνια, προασπίζοντας τις αξίες της οικονομικής ευημερίας, της πολιτικής σταθερότητας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά τις περιοριστικές δηλώσεις του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2014, τέσσερα χρόνια αργότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε ως ημερομηνία προσχώρησης στην ΕΕ το 2025 για τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
Η μεταναστευτική κρίση του 2015, οι πρόσφατες εσωτερικές συγκρούσεις στο Κόσοβο, τη Σερβία και τη Βοσνία, η αυξανόμενη επιρροή που ασκούν οι εξωτερικές δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Τουρκία και η Κίνα στα Δυτικά Βαλκάνια, η σύνδεση της περιοχής με τους Ευρωατλαντικούς θεσμούς και η γενικότερη αντίληψη των Βρυξελλών ότι τα Δυτικά Βαλκάνια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ΕΕ, υπογραμμίζουν ολοένα και περισσότερο τη σοβαρότητα του ζητήματος. Η νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποσκοπεί στην επίλυση πολιτικών συγκρούσεων και την οικονομική συνεργασία. Με αυτό τον τρόπο, οι αγορές των χωρών θα ανοίξουν και θα κυριαρχήσει η ανάπτυξη. Εξάλλου, οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων απολαμβάνουν ήδη από το 2000 τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου με την ΕΕ, ενώ το 2007 εδραιώθηκε η περιφερειακή εμπορική ολοκλήρωση με τη Συμφωνία Ελευθέρων Συναλλαγών της Κεντρικής Ευρώπης.
Σύμφωνα με πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο παρουσιάζουν ποσοστά του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, σχεδόν ίδια με εκείνα της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, λίγο πριν εκείνες ενταχθούν στην ΕΕ το 2007. Ωστόσο, οι οικονομικές προκλήσεις της ένταξης εξακολουθούν να υπάρχουν. Λαμβάνοντας υπόψη πρόσφατες εκθέσεις της Επιτροπής, καθίσταται σαφές το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη απόκλιση σχετικά με το μέγεθος των προκλήσεων που αντιμετωπίζει καθεμία από τις 6 χώρες. Προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι οικονομικές δυσχέρειες των Δυτικών Βαλκανίων, θα πρέπει να διευθετηθούν ορισμένα βασικά προβλήματα, τα οποία αποτελούν βασικό τροχοπέδη της ένταξης τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αρχικά, αδήριτη συνιστά η ανάγκη αποσόβησης των πολιτικών συγκρούσεων, καθώς με την υιοθέτηση ενός προτύπου περιφερειακής κοινής αγοράς, η ένταξη στην ΕΕ μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Για τον σκοπό αυτό, η ποιότητα της διακυβέρνησης και των θεσμών των χωρών πρέπει να βελτιωθεί μέσω της αναβάθμισης των προτύπων κυριαρχίας. Παράλληλα, προτείνεται η διευθέτηση της ανεπαρκούς συνδεσιμότητας και υποδομών και ρύθμιση της περιορισμένης βιομηχανικής βάσης. Επομένως, εφόσον εξισορροπηθούν τα επίπεδα επιρροής ανάμεσα στα Δυτικά Βαλκάνια και τις εξωτερικές δυνάμεις (Τουρκία, Κίνα, Ρωσία), πραγματοποιηθεί ελπιδοφόρο δημοψήφισμα εντός των 6 χωρών σχετικά με τη διεύρυνση, αντικρουσθούν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και η μεγάλου βεληνεκούς κλίμακα μετανάστευσης, το έργο της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση εικάζεται ότι μπορεί να χαρακτηρισθεί ως αρκετά φιλόδοξο και ρεαλιστικό.
Γεννημένη το 1998, βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών της στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνώστρια της Αγγλικής, Γαλλικής, Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας. Το επαγγελματικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο Διεθνές Δίκαιο και τη Διπλωματία, για τα οποία έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων και έχει συμμετάσχει σε Μοντέλα Ηνωμένων Εθνών. Αυτή την περίοδο έχοντας γυρίσει από την Πράγα με το πρόγραμμα Erasmus, κάνει την πρακτική της άσκηση και μαθαίνει μια επιπλέον ξένη γλώσσα.
