24.4 C
Athens
Τετάρτη, 8 Μαΐου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΜετά το πτυχίο έρχεται η εργασία... ή όχι;

Μετά το πτυχίο έρχεται η εργασία… ή όχι;


Της Αγγελικής Μανωλάκη,

Πριν από περίπου 40 με 30 χρόνια, υπήρχε η κοινή πεποίθηση πως με ένα πτυχίο πανεπιστημίου έχεις παραπάνω πιθανότητες να βρεις άμεσα μια δουλειά μετά την αποφοίτηση. Με βάση αυτή τη σκέψη, πολλά άτομα επεδίωξαν να λάβουν πανεπιστημιακή μόρφωση, ώστε να εξασφαλίσουν μια άνετη και καλή επαγγελματική σταδιοδρομία. Τα πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει δραστικά πλέον, καθώς οι μισοί σχεδόν απόφοιτοι δυσκολεύονται να βρουν δουλειά ακόμα και μήνες μετά το πτυχίο τους. Ακόμη και αν βρουν, όμως, εργασία, αυτή δεν συνεπάγεται πως θα είναι σχετική με το αντικείμενο σπουδών τους ή έστω ότι θα παρέχει μια καλή αμοιβή.

Σίγουρα η γενικότερη κατάσταση της οικονομίας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων. Η περίοδος οικονομικής ύφεσης που διανύουμε σε παγκόσμιο επίπεδο δυσχεραίνει την κατάσταση. Επιπρόσθετα, έχει αυξηθεί το ποσοστό πτυχιούχων, καθώς και το ποσοστό των αποφοίτων μεταπτυχιακών σπουδών. Αυτό συνεπάγεται πως πλέον υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός, απόφοιτοι ικανοί, με πτυχία, προσόντα και δεξιότητες επιθυμητές από την αγορά εργασίας, η οποία, όμως, αγορά εργασίας πέραν της ύφεσης και της οικονομικής στενότητας, έχει περιορισμένες θέσεις εργασίας να προσφέρει και συνήθως ζητάει προϋπηρεσία ακόμα και για εισαγωγικές θέσεις, αρκετά οξύμωρο φυσικά.

Επίσης, υπάρχουν πτυχία, τα οποία παρουσιάζουν μεγαλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση σε σχέση με άλλα. Για παράδειγμα, οι επιστήμες Υγείας παρουσιάζουν το μικρότερο ποσοστό ανεργίας στους αποφοίτους τους, πιο συγκεκριμένα 10,6%. Αντίθετα, με ένα ποσοστό ανεργίας της τάξης του 17,5% βρίσκονται αντιμέτωποι μετά το πέρας των σπουδών τους απόφοιτοι νομικής, φιλολογίας και ανθρωπιστικών σπουδών. Τέλος, μια καλή επαγγελματική ανέλιξη καθώς και καλούς μισθούς εξασφαλίζει ένα πτυχίο τουριστικών σπουδών, μιας και ο κλάδος του τουρισμού αποτελεί σημαντικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας και του ΑΕΠ και δημιουργεί συνεχώς νέες θέσεις εργασίας υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων.

Πηγή εικόνας: sofokleousin.gr

Φυσικά, όσο πιο γνωστό και διάσημο είναι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα τόσο καλύτερες προσφορές εργασίας λαμβάνουν οι φοιτητές του. Ένας απόφοιτος του Harvard, για παράδειγμα, ή του Cambridge έχει περίπου 90% πιθανότητες να βρει μια θέση πλήρους απασχόλησης πάνω στο γνωστικό αντικείμενο των σπουδών του μέσα σε 15 μήνες περίπου. Ωστόσο, το διάστημα των 15 μηνών είναι αρκετά μεγάλο, αν σκεφτεί κανείς ότι ο ίδιος απόφοιτος της Νομικής Σχολής, για παράδειγμα, μπορεί να έβρισκε μια θέση εργασίας λίγο πριν αποφοιτήσει, η οποία θα τον περίμενε μόλις λάμβανε το πτυχίο στο χέρι.

Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος. Σίγουρα βοηθάει το να υπάρχει μια σαφής εικόνα για την εργασία που επιθυμεί, το αντικείμενο σπουδών όσο είναι αυτό εφικτό, βέβαια, για άτομα τόσο νέα. Η αλλαγή καριέρας αποτελεί συχνό φαινόμενο ακόμα και στα 30 ή 40 χρόνια. Ακόμα, καλό είναι, κατά τη διάρκεια σπουδών, οι φοιτητές να αποκτούν όσες περισσότερες δεξιότητες και ικανότητες μπορούν σχετικά με τις σπουδές τους, ώστε να συμπληρώσουν τυχόν κενά, τα οποία δεν καλύπτονται στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.

Συμπερασματικά, ναι, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα πλέον, αλλά αυτό σημαίνει πως χρειάζεται περισσότερη επιμονή, υπομονή και εφευρετικότητα από μέρους του υποψήφιου εργαζόμενου.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
  • Ποια πτυχία οδηγούν άμεσα σε επαγγελματική αποκατάσταση, anavasis.gr, διαθέσιμο εδώ
  • What can students do to improve their chances of finding employment after college?, washington.edu, διαθέσιμο εδώ
  • Less than half of students at some English universities will find jobs or new course places shortly after graduation, figures show, dailymail.co.uk, διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Αγγελική Μανωλάκη
Αγγελική Μανωλάκη
Γεννήθηκε στη Ρόδο το 2000. Σπουδάζει Ψυχολογία στο ΕΚΠΑ, ονειρεύεται να γίνει ψυχαναλύτρια και να ζήσει στο εξωτερικό. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την επικαιρότητα και τα ζητήματα του κλάδου της, με ιδιαίτερη αδυναμία στις γαλλικές ταινίες και τα μυθιστορήματα.