Της Νικολέττας Ανδρεοπούλου,
Η Μαίρη Αρώνη, μία σπουδαία ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και του θεάτρου, στιγμάτισε την ελληνική σκηνή με την έντονη της παρουσία, τη δυνατή προσωπικότητα και το ταλέντο της, αφήνοντας το σημάδι της ανεξίτηλο έως σήμερα.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Αρβανιτάκη, γεννημένη το 1914 από μικρασιάτες ευκατάστατους γονείς. Η Μαίρη έλαβε εξαιρετική μόρφωση από πολύ μικρή, γνωρίζοντας τρεις ξένες γλώσσες. Μετά το θάνατο του πατέρα της και την επίταξη του σπιτιού της από τους Γερμανούς την περίοδο της κατοχής, η Μαίρη και η μητέρα της πέρασαν δύσκολα χρόνια. Λέγεται μάλιστα ότι η μικρή Μαίρη, προκειμένου να σπουδάσει υποκριτική και να πείσει τη μητέρα της, έκανε ακόμα και απεργία πείνας.
Ενώ φοίτησε στο Εθνικό θέατρο, γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της Θεόδωρο Αρώνη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1935, με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τεράστια ονόματα, όπως με τους Κώστα Μουσούρη, Βάσω Μανωλίδου, Δημήτρη Χορν, το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, το Εθνικό.
Η καριέρα της εκτοξεύθηκε όταν το 1941 σε ηλικία μόλις 25 ετών, έγινε η νεότερη πρωταγωνίστρια στο θίασο του Κώστα Μουσούρη, ενώ έγινε και θιασάρχης στη συνέχεια. Το 1948, μάλιστα, συμμετείχε και στο έργο η «Στρίγγλα έγινε αρνάκι», ενώ είναι αξέχαστη και ως η πολυαγαπημένη Πάστα Φλώρα από την ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια». Ο ρόλος αυτός την γνωστή και στο ευρύ κοινό, το οποίο την λάτρεψε.
Αμέτρητοι ρόλοι, επιτυχίες και περιοδείες ακολούθησαν, καθώς τόσο το κοινό όσο και οι κριτικοί λάτρευαν το ταλέντο της, την ευφυΐα της και το δυναμισμό που απέπνεε, καθιστώντας την μία ηθοποιό πολύ μπροστά από την εποχή της. Ωστόσο, ο θάνατος του συζύγου της την συγκλόνισε. Τον έχασε όταν έπαιζε τις «Εκκλησιάζουσες»,στο Ηρώδειο. Από το σοκ και τη στεναχώρια της δημιουργήθηκε στο σώμα της λεύκη, κάτι που ήταν αρκετά δύσκολο για μία ηθοποιό.
Η Αρώνη ήταν μία ηθοποιός μοναδική με όρεξη, φρεσκάδα, χιούμορ και τρομερή αισθητική. Η εξαιρετική αυτή γυναίκα αποσύρθηκε από το χώρο της υποκριτικής το 1981, ενώ στις 16 Ιουλίου 1992 άφησε την τελευταία της πνοή, αφήνοντας πίσω μία βαριά κληρονομιά και φήμη.
