Της Ρένας Δανατζή,
Άλλο ένα Ελληνικό πρωτάθλημα έφτασε στο τέλος του, με ανατροπές, εντάσεις, καλά και κακά παιχνίδια. Στη χώρα που αγαπά το ποδόσφαιρο περισσότερο από τα υπόλοιπα αθλήματα, δυστυχώς το επίπεδο παραμένει πολύ χαμηλό τόσο ποδοσφαιρικά, όσο και οπαδικά.
Όχι, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να φτάσουμε τις κτηνωδίες της Αγγλίας, όμως δεν είναι λίγες οι φορές, όπου στο όνομα της στρόγγυλης θεάς, έχουν συμβεί απίστευτα γεγονότα. Η αλήθεια είναι, πως ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω, για ποιο λόγο το πάθος για μία ομάδα, μπορεί να σε οδηγήσει να δείρεις, να σπάσεις ή ακόμα και να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Δυστυχώς, οι Έλληνες οπαδοί είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο για τα επεισόδιά που προκαλούν.
Αμέτρητες φορές, οι κάμερες έχουν καταγράψει αντικείμενα να εκτοξεύονται στον αγωνιστικό χώρο, πανό με υβριστικά συνθήματα και πολλά ακόμα. Οι οπαδοί φανατίζονται τόσο πολύ, που από καυγάδες σε καφετέριες, μπορούν να καταλήξουν στα γνωστά ως «ραντεβού θανάτου», όπου και αναμετρούν τις δυνάμεις τους.
Πέραν όμως, από αυτή την πλευρά, το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει και μία άλλη όψη και φέτος, μας την έδειξε και με το παραπάνω, μέσα από μία φιέστα, που μάλλον, είχε πολλά να μας διδάξει. Η Θεσσαλονίκη, τις τελευταίες βδομάδες έβραζε στην αναμονή του τίτλου που τόσο λαχταρούσε. Όταν λοιπόν, αυτός ήρθε, ο Π.Α.Ο.Κ., τον υποδέχτηκε όπως του άξιζε, τιμώντας τόσο την ιστορία του, όσο και την πίστη των οπαδών του όλα αυτά τα χρόνια.
Και κάπου εδώ, βρίσκεται το μάθημα που είχε να δώσει σε όλους αυτή η φιέστα. Πολλοί περίμεναν ότι ο Π.Α.Ο.Κ. θα υποδεχόταν το πρωτάθλημα «επιδεικνύοντας δύναμη». Σπάζοντας όλη την πόλη και προκαλώντας επεισόδια. Όλοι νόμιζαν πως η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν θα ήξερε πώς πρέπει να αντιδράσει και θα έπεφτε σε τρομερά λάθη συμπεριφοράς.
Όμως, προς θετική έκπληξη όλων, ο δικέφαλος έδωσε ένα τεράστιο μάθημα ήθους και αξιοπρέπειας σε όλη την Ευρώπη και αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο. Στη φιέστα, τιμήθηκαν όλοι οι παίκτες που πέρασαν από τον Π.Α.Ο.Κ. και του χάρισαν ένα πρωτάθλημα. Στη φιέστα, παρουσιάστηκαν όλα τα νέα παιδιά από τις ακαδημίες. Εμφανίστηκαν και χειροκροτήθηκαν όλοι όσοι εργάζονται καθημερινά και πολύ σκληρά πίσω από τα φώτα. Και στο τέλος, τιμήθηκαν οι ίδιοι οι παίκτες.
Ο Π.Α.Ο.Κ., απέδειξε πως δε διψούσε τόσο για τον τίτλο, όσο για τη δικαίωση. Τη δικαίωση των οπαδών που παρέμειναν προσηλωμένοι στην ομάδα. Τη δικαίωση της τεράστιας προσπάθειας των τελευταίων ετών. Τη δικαίωση ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τα πάντα αλλάζουν. Και είναι όλα στο χέρι μας.
Αυτή η φιέστα πήγε το Ελληνικό ποδόσφαιρο ένα επίπεδο πιο πάνω. Όχι επειδή έγινε στη Θεσσαλονίκη και ήταν ντυμένη στα ασπρόμαυρα, αλλά επειδή επιτέλους, κάποιος, έδειξε σε όλο τον κόσμο και την άλλη όψη του Ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτή η όψη μας χρειάζεται και μας πρέπει.
