Της Καλλιόπης Τσιπλαντώνη,
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, γεννημένη στις 9 Ιανουαρίου 1908, ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, διανοούμενη, ακτιβίστρια και φεμινίστρια.
Σπούδασε στο πανεπιστήμιο École Normale Supérieure, όπου και συνάντησε το 1921 τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ, με τον οποίον είχαν ανοιχτή σχέση, που κράτησε σε όλη τους τη ζωή. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, γιατί δεν πίστευε στον γάμο. Οι δυο τους έζησαν έναν μεγάλο έρωτα.
Το 1943 δίδαξε φιλοσοφία στη μέση εκπαίδευση και τον Οκτώβριο του 1945 εξέδωσε μαζί με τον Σαρτρ το μηνιαίο περιοδικό λογοτεχνικής και πολιτικής κριτικής “Temps Modernes” («Μοντέρνοι Καιροί»), με τον τίτλο του δανεισμένο από την ομώνυμη ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν. Μαζί συντάχθηκαν με το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, αλλά αποχώρησαν έπειτα από την Σοβιετική επέμβαση στην Ουγγαρία το 1956 και στράφηκαν προς τον Μαοϊσμό.
Θεωρήθηκε, μετά το 1968, η μητέρα του φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά, που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Την δεκαετία του ’70, μάλιστα, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή για το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση. Ο αντίλαλος όσων εισηγήθηκε τότε η ντε Μποβουάρ ηχεί όλο και πιο έντονα στις μέρες μας και μπορεί να πει κανείς, ότι έθεσε τα θεμέλια για τη δημιουργία του κινήματος #MeToo. Το 1971, έγραψε και στη συνέχεια υπέγραψε το Μανιφέστο των 343. Επρόκειτο για μία λίστα, που περιλάμβανε διάσημες γυναίκες, που ισχυρίζονταν ότι είχαν κάνει έκτρωση, η οποία ήταν παράνομη τότε στη Γαλλία. Το 1975, η έκτρωση στην Γαλλία έγινε τελικά νόμιμη. Παράλληλα, αγωνίστηκε, ώστε να μην είναι μόνο οι γυναίκες υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών. Κατάφερε, επίσης, να κερδίσει πρόσβαση σε δωρεάν αντισύλληψη.
Το γνωστότερο έργο της υπήρξε «Το δεύτερο φύλο», μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Το Βατικανό το έβαλε στη «Μαύρη Λίστα» με τα απαγορευμένα βιβλία. Όμως, εβδομήντα χρόνια μετά την έκδοσή του, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ, ακόμα κι εάν οι γυναίκες εκείνης της εποχής αποζητούσαν διαφορετικές αλλαγές.
Η Μποβουάρ έγραψε, επίσης, μια αυτοβιογραφία τεσσάρων τόμων, που αποτελείται από τα “Memoirs of a Dutiful Daughter”, “The Prime of Life”, “Force of Circumstance” και το “All Said and Done”. Το 1964, δημοσίευσε, επίσης, μια αυτοβιογραφία μήκους μυθιστορήματος, “A Very Easy Death”, καλύπτοντας τον χρόνο που πέρασε επισκεπτόμενη τη μητέρα της, που πέθανε από καρκίνο. Το βιβλίο θέτει ερωτήματα ηθικής ανησυχίας για την αλήθεια στις σχέσεις γιατρού-ασθενούς.
Το 1981, λίγα χρόνια πριν πεθάνει, έγραψε το “La Cérémonie Des Adieux” (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Sartre. H Beauvoir πέθανε από πνευμονία στις 14 Απριλίου 1986 στο Παρίσι, σε ηλικία 78 ετών. Είναι θαμμένη δίπλα στον Sartre στο νεκροταφείο Montparnasse στο Παρίσι.
