22.6 C
Athens
Σάββατο, 5 Οκτωβρίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΠόσα παιδιά θα αφήσουμε τελικά απροστάτευτα;

Πόσα παιδιά θα αφήσουμε τελικά απροστάτευτα;


της Μαρίας Βέργου,

Ζούμε σε έναν σύγχρονο κόσμο στον οποίο δρούμε και σκεφτόμαστε με βάση τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανάγκες του ανθρώπου, που επιβιώνει σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Μία φράση που, δυστυχώς, αποτελεί πλάνη, καθώς ο άνθρωπος πολλές φορές τείνει να αγνοεί βασικά δικαιώματα. Ένα μείζονος σημασίας πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορά τα παιδιά. Εκατομμύρια παιδιά ετησίως πέφτουν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης κάτω από βάναυσες και άθλιες συνθήκες, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το νεαρό και την αθωότητα της ηλικίας τους.

Οι αιτίες για τις οποίες ένα μικρό παιδί μπορεί να βρίσκεται στον δρόμο και να στερείται την παιδική του ευημερία, τη ψυχική του ηρεμία, την εξασφάλιση ενός ασφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος διαβίωσης και την απόκτηση μόρφωσης μέσω της σχολικής διδασκαλίας και παιδείας, ποικίλουν. Μπορεί να σχετίζεται με την ανεργία των γονέων τους και γενικότερα με τα οικονομικά προβλήματα μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, που ωθούν τους γονείς να σπρώξουν το ανήλικο παιδί τους στην εργασία, ή να είναι άμεσα συνυφασμένα με καθαρές περιπτώσεις εκμετάλλευσης και κακοποίησης των παιδιών με σκοπό την απόκτηση κέρδους. Οποιαδήποτε, όμως, και αν είναι η αιτία, ένα παιδί δε θα έπρεπε να βιώνει κατά την αγνή και τρυφερή του ηλικία, κατά την οποία εξελίσσεται και αναπτύσσει την προσωπικότητά του, ώστε να έχει ένα καλύτερο μέλλον, την εξαθλίωση και την πίεση της εργασίας. Αντίθετα, ένα παιδί έχει την ανάγκη ένα ασφαλές περιβάλλον, ασφάλεια και στήριξη, ώστε να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος και ένας υπεύθυνος και ευσυνείδητος πολίτης.

Πηγή εικόνας: unicef.org

Πώς τώρα μπορούμε να χειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά το φαινόμενο της παιδικής εργασίας. Το φαινόμενο αυτό είναι άμεσα συνυφασμένο με τη φτώχεια και αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίον οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά παιδικής εργασίας. Η πολιτεία πρέπει αρχικά να μεριμνήσει, όχι μόνο για την επαρκή ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου σχετικά με το πρόβλημα, αλλά και για τη δημιουργία ξενώνων και κέντρων φιλοξενίας των παιδιών με οικονομικά προβλήματα, που τους εμποδίζουν να ανατραφούν από τις βιολογικές τους οικογένειες, αλλά και για παιδιά που αντιμετωπίζουν εργασιακή κακοποίηση, μέχρι να βρεθεί ανάδοχη οικογένεια ή το παιδί να μπορεί να επιστρέψει στη βιολογική του. Σχετικά με το κομμάτι της ενημέρωσης των πολιτών, οι κοινωνίες πρέπει να προωθούν τον εθελοντισμό. Με αυτόν τον τρόπο ο καθένας από εμάς μπορεί να προσφέρει, είτε με την απλή εξασφάλιση τροφίμων, ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης, είτε με συμμετοχή σε δράσεις εντοπισμού παιδιών που εργάζονται παράνομα.

Το πρόβλημα αυτό της παιδικής εργασίας μολύνει τις κοινωνίες και καταστρέφει την έννοια των δικαιωμάτων και της ανθρωπιάς. Τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρυφερότητα, αγάπη και σεβασμό για να μπορέσουν να ενταχθούν όσο πιο ομαλά γίνεται στο κοινωνικό σύνολο. Είναι υποχρέωση όλων μας να προστατεύσουμε τις αθώες αυτές ψυχές με οποιαδήποτε δύναμη έχουμε. Σε τελική ανάλυση τα παιδία είναι το μέλλον…


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
  • Trafficking-Παιδική εργασία, arsis.gr, Διαθέσιμο εδώ
  • Η αντιμετώπιση της εργασιακής εκμετάλλευσσης, ganidilaw.gr, Διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μαρία Βέργου
Μαρία Βέργου
Γεννημένη το 2003 στην Αθήνα. Σπουδάζει Φαρμακευτική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την ενδιαφέρει η ενασχόληση με επιστημονικά θέματα, ενώ ταυτόχρονα την έχει κερδίσει η φιλοσοφία και η ποίηση. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τον χορό, τις πολεμικές τέχνες και το σκάκι.