13.2 C
Athens
Σάββατο, 20 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΚοινωνίαΜήπως δεν σε «προσέχεις» αρκετά;

Μήπως δεν σε «προσέχεις» αρκετά;


Του Νικηφόρου Παγώνη,

Οι περισσότεροι κάποια στιγμή έχουμε νιώσει ένα αίσθημα κενού, κάτι να λείπει από μέσα μας, σαν κάτι να θέλουμε παραπάνω, αλλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό. Άλλες φορές αισθανόμαστε παραμελημένοι ή ότι δεν έχουμε διάθεση να κάνουμε πράγματα. Κάποιες άλλες φορές είμαστε κουρασμένοι για το οτιδήποτε, ακόμη και αν δεν έχουμε κάνει τίποτα. Όλα αυτά απορρέουν από έναν λανθασμένο δικό μας προγραμματισμό, από μια λανθασμένη ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας. Είναι πολύ εύκολο σε μια καθημερινότητα που τείνει να έχει ολοένα και περισσότερο γρήγορους ρυθμούς να «χάνουμε τη μπάλα». Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: πόσα πράγματα κάνουμε αλήθεια για εμάς μέσα στη μέρα; Μήπως αναλωνόμαστε σε τρίτους και δεν μας «προσέχουμε» αρκετά;

Η ρουτίνα είναι κάτι που πολλοί αγαπούν να έχουν, ενώ άλλοι αποφεύγουν διά ροπάλου. Το σίγουρο ωστόσο είναι πως μερικές υγιείς συνήθειες (αυτοφροντίδας κυρίως) μπορούν σιγά σιγά να μας βοηθήσουν να στραφούμε σε μια προσπάθεια ενασχόλησης με τον εαυτό μας και την προσοχή του. Το πρώτο πράγμα που λέγεται από τους ειδικούς ότι μπορούμε να κάνουμε για να μην «ξεχνάμε» ποτέ τον εαυτό μας είναι να έχουμε μερικές μικρές, αλλά σταθερές συνήθειες, που θα μας βοηθούν να κάνουμε πάντα κάτι για εμάς. Αυτό μπορεί να είναι μια μικρή περιποίηση, ένα δικό μας «τελετουργικό» πρωινού, λίγη συγκέντρωση στο τώρα ή κάποια λεπτά/ώρες αφιέρωσης σε μια δραστηριότητα που μας αποφορτίζει.

Πηγή εικόνας: thriveglobal.gr

Εκτός αυτού, όμως, υπάρχει και το μέρος της συναναστροφής μας με τους άλλους που μπορεί να μας «ρουφάει» ενέργεια και να μας κάνει να νιώθουμε παραμελημένοι. Τα όρια και η ικανότητά μας να λέμε όχι είναι πολύ σημαντικά. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε για τον εαυτό μας, να τον ευχαριστούμε, να τον επιβραβεύουμε και να τον αλλάζουμε προς το καλύτερο, όποτε κρίνουμε ότι αυτό είναι απαραίτητο. Όλα τα παραπάνω φυσικά θα πρέπει να γίνονται λαμβάνοντας υπόψιν και τους άλλους ανθρώπους γύρω μας, ώστε να μην φερόμαστε εγωιστικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως με το να υπάρχουμε μόνο για να ικανοποιούμε τους άλλους, δεν κάνουμε καλό ούτε στον ψυχισμό μας, αλλά ούτε και στους άλλους, αφού τους «εκπαιδεύουμε» σε έναν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς, που δεν είναι ο ιδανικός. Δεν γίνεται να κοπιάζουμε τόσο για τις υποθέσεις τρίτων και ο μόνος μας σκοπός να είναι η ικανοποίησή τους. Πρέπει να είμαστε εμείς πλήρεις για να μπορούμε να ικανοποιήσουμε με έναν σωστό τρόπο κάποιον που μας χρειάζεται.

Εξίσου σημαντικό, όμως, στο να μας «προσέξουμε», είναι να διεκδικούμε εκείνο που μας αναλογεί. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί διαφορετικά από τον καθέναν μας. Η ικανότητά μας να διεκδικούμε και να εναντιωνόμαστε, σε ένα λογικό πλαίσιο, μπορεί να μας προσφέρει τεράστια ψυχική ανάταση, καθώς και ένα αίσθημα κίνησης και δράσης. Προσπαθούμε για κάτι δικό μας, προσπαθούμε ο καθένας να διεκδικήσει εκείνο που του αναλογεί, είτε σε ανθρώπινες σχέσεις, είτε σε υλικά αγαθά. Εκφράζουμε την αντίρρησή μας σε ότι θεωρούμε ότι δεν μας ταιριάζει. Μπορούμε, λοιπόν, μέσω αυτής της προσπάθειας να καταλάβουμε ότι τελικά αξίζει να «παλεύουμε» και να διεκδικούμε προκειμένου να έχουμε εκείνα που θέλουμε και μας αξίζουν στη ζωή μας.

Πηγή εικόνας: wikihealth.gr

Οι εποχές αλλάζουν, η ζωή γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική και οι ρυθμοί της καθημερινότητας γίνονται εντονότεροι για όλες τις ηλικιακές ομάδες. Από πολύ μικρά παιδιά έως πολύ μεγάλοι ενήλικες, ενδέχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας να αισθανθούμε ότι παρέχουμε πολλά πράγματα σε άλλους και αυτό μας αδειάζει, μπορεί να επιτρέπουμε σε ανθρώπους να εισβάλλουν ανελέητα στον ψυχισμό μας, μπορεί να μην επιβραβεύουμε αρκετά τον εαυτό μας και να περιμένουμε από άλλους να γίνει, πράγμα που όταν δεν γίνεται μας στεναχωρεί. Είναι απαραίτητο για εμάς και την εξέλιξή μας να μας «προσέχουμε», να μάθουμε να λέμε εκείνο το όχι που φοβόμαστε, να συνηθίσουμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν καθημερινά, να διεκδικήσουμε από κάποιον κάτι που μας στερεί και να μην φοβόμαστε να απομακρυνθούμε όταν αυτό δεν γίνεται. Έτσι, θα έχουμε δώσει μια δική μας μάχη που σίγουρα δεν θα μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν μας «προσέχουμε» αρκετά.


ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
  • Αυτοφροντίδα – Σιγουρέψου αν την κάνεις σωστά, psytrap.gr, διαθέσιμο εδώ

 

TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Νικηφόρος Παγώνης
Νικηφόρος Παγώνης
Γεννήθηκε το 2002 στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και διαμένει μέχρι σήμερα. Βρίσκεται στο δεύτερο έτος των σπουδών του στο τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μιλάει Αγγλικά και μαθαίνει Γερμανικά. Η συνεχής ενασχόλησή του με τη γραπτή έκφραση και ο προβληματισμός του για το κοινωνικό γίγνεσθαι τον ενέπνευσαν να ασχοληθεί με την αρθρογραφία. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με την ενημέρωση για την επικαιρότητα, την ανάγνωση βιβλίων και τις βόλτες στη θάλασσα.