Του Ιωάννη Φίλιππα,
Το Real Estate στην Ελλάδα έχει «παγώσει» την τελευταία 10ετία λόγω της οικονομικής κρίσης. Χαμηλό ΑΕΠ, μειωμένη ζήτηση για ακίνητα και κάπως έτσι έφτασε αυτός ο κλάδος σε τέλμα. Η αλήθεια είναι ότι χτίστηκαν περισσότερα ακίνητα από όσα άντεχε και χρειαζόταν η οικονομία.
Βέβαια, μία οικονομία δεν μπορεί να στηριχτεί αυτοτελώς στους εγχώριους επενδυτές. Το ζήτημα είναι να αυξηθεί η συμμετοχή των ξένων επενδυτών. Το πρόβλημα αυτό δεν προκύπτει μόνο από την οικονομική πολιτική που ακολούθησε η Ελλάδα, αλλά ενέχει και θέματα αξιοπιστίας. Δηλαδή, η Ελλάδα σύμφωνα με μία έρευνα κατετάγη 41η σε 99 χώρες που συμπεριλήφθηκαν στον Global Real Estate Index του 2020. Ήταν μαζί με χώρες όπως η Κροατία και η Βουλγαρία. Όσο υψηλότερη η θέση στη κατάταξη, τόσο πιο αναποτελεσματικά κινείται η αγορά.
Από έρευνες που έχουν διεξαχθεί, έχουν εντοπιστεί 3 παθογένειες του RE στην χώρα μας:
- Πολύ μεγάλος όγκος γραφειοκρατίας άρα και μεγαλύτερος χρόνος ολοκλήρωσης των συναλλαγών.
- Απουσία μίας έγκυρης και έγκαιρης βάσης δεδομένων που θα απεικονίζει τις ονομαστικές τιμές των ακινήτων σε πραγματικό χρόνο.
- Κακή εξυπηρέτηση από επαγγελματίες του χώρου.
Ακόμα και αν ισχυριστούμε ότι ο τρίτος λόγος είναι καθαρά ευθύνη του επαγγελματία και θεωρητικά δύσκολο να ελεγχθεί, οι άλλοι δύο λόγοι αποτελούν καθαρά ευθύνη των κυβερνήσεων σε βάθος χρόνου. Ποια μπορεί να είναι η λύση προκειμένου να δημιουργηθεί αυξητική τάση στην αγοραπωλησία ακινήτων; Αρχικά, θεωρώ ότι είναι μείζονος σημασίας η δημιουργία μίας up-to-date βάσης δεδομένων στην οποία θα υπάρχουν τα διαθέσιμα ακίνητα προς μεταβίβαση με ένα μοναδικό αριθμό ακινήτου (ΜΑΚ) που θα αποτρέπει παρερμηνείες και λάθη. Άποψη μου είναι ότι απαιτούνται καινοτόμες λύσεις που θα προσελκύσουν το παγκόσμιο επενδυτικό ενδιαφέρον.
Πρώτη λύση και ίσως πιο γνωστή είναι η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ). Ζούμε σε μία χώρα η οποία λόγω της μορφολογίας του εδάφους αλλά και της τοποθεσίας της κάνει εύκολη τη πρόσβαση σε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Η εγκατάστασή τους σε ακίνητα όχι μόνο θα βοηθήσει στην ηλεκτροδότηση του ακινήτου με σχεδόν μηδενικό κόστος αλλά θα δημιουργήσει και μία ευκαιρία για την περαιτέρω ανάπτυξη και αξιοποίηση τους.
Επίσης, καλό θα ήταν να δημιουργηθούν περιβαλλοντικοί δείκτες οι οποίοι θα καθορίζουν τον αριθμό των ακινήτων που μπορούν να κατασκευαστούν σε μία περιοχή προκειμένου να διαφυλάξουμε τη προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας. Ένα άκρως ενδιαφέρον επιχειρηματικό μοντέλο είναι αυτό της Ιταλίας, η οποία σε συγκεκριμένες επαρχίες όπου υπάρχουν διατηρητέα μη-κατοικήσιμα κτήρια τα οποία και διαθέτει μόνο έναντι 1 ευρώ. Αυτό γίνεται για να δελεάσει αγοραστές οι οποίοι θα μετοικήσουν εκεί, θα τα αναπαλαιώσουν και θα δώσουν πνοή στην τοπική κοινωνία. Η Ελλάδα με την ιστορία και το ποικιλόμορφο τοπίο της θα αποτελούσε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προοπτική.
Τέλος, μία ριζοσπαστική ιδέα είναι η ανταλλαγή ακινήτων. Λόγω της κρίσης ελάχιστοι άνθρωποι θα έμπαιναν στη διαδικασία να αγοράσουν ένα εξοχικό ή να κατασκευάσουν ένα από μηδενική βάση. Όμως, η επιθυμία για όλους τους ανθρώπους να κάνουν κάπου τις διακοπές τους είναι διαχρονική. Συνεπώς, με τη δημιουργία μίας πλατφόρμας θα μπορούσαν οι ενδιαφερόμενοι να ανεβάσουν τα ακίνητα τους, την αξία του ακινήτου και να αναζητήσουν επιλογές που θα τους ενδιέφεραν. Η διαδικασία δεν διαφέρει καθόλου από αυτή που ακολουθείται όταν κάποιος αναζητεί στο διαδίκτυο μία κατοικία, ούτε μπαίνουν θέματα αξιοπιστίας της διαδικασίας. Τώρα, οποιαδήποτε διαφορά προέκυπτε στη τιμή, θα την κατέβαλε αντίστοιχα ο αγοραστής/πωλητής στο ακέραιο πριν την ολοκλήρωσης της διαδικασίας.
Συγκεντρωτικά, όλα όσα προαναφέρθηκαν απεικονίζουν με μεγάλη ακρίβεια την τρέχουσα κατάσταση στον τομέα του real estate στην χώρα μας. Τα προβλήματα γνωστά, σε υπεύθυνους και μη. Αυτό που μένει είναι να δούμε προτάσεις για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Αναμένουμε πρωτοβουλίες από τους αρμόδιους.
