Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι πλέον δεύτερο κόμμα, δημοσκοπικά. Επιστρέφει σε μια θέση στην οποία είχε να βρεθεί έντεκα χρόνια, με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να υποχωρεί στην τρίτη θέση. Η εξέλιξη είναι, προφανώς, ικανοποιητική για τη Χαριλάου Τρικούπη, τα στελέχη και τον κόσμο του Κινήματος. Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως, καθίσταται σαφές ότι για να παγιωθεί η κατάταξη των κομμάτων της Αντιπολίτευσης και να λάβει επίσημη μορφή στην κάλπη, θα πρέπει ο Νίκος Ανδρουλάκης να δείξει μεγαλύτερη προτίμηση στα άγουρα κι όχι στα ώριμα φρούτα…
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρουσιάζει μικρή άνοδο, σε σχέση με την εκλογική επίδοση που κατέγραψε στις βουλευτικές κάλπες του Μαΐου και του Ιουνίου. Το γεγονός ότι φτάνει να ξεπερνά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στη ραγδαία πτώση των ποσοστών του δεύτερου, με βάση τις διπλές βουλευτικές κάλπες που προηγήθηκαν, η οποία εντάθηκε μετά την εκλογή του Στεφάνου Κασσελάκη στην ηγεσία του και τη διάσπαση του κόμματος, που βρίσκεται ακόμη εν εξελίξει. Σίγουρα η πτώση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οφείλεται σε διάφορους παράγοντες και η δουλειά που γίνεται από πλευράς ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ένας εξ’ αυτών. Πλην όμως, είναι επίσης γεγονός ότι ο Ανδρουλάκης έχει επιλέξει ως βασική του στρατηγική στη μάχη για την ανατροπή των συσχετισμών στην Αντιπολίτευση την τακτική του «ώριμου φρούτου». Έχει επενδύσει στη σταδιακή αυτοκαταστροφή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος πρώτα απέτυχε ως Κυβέρνηση, με συνέπεια να ηττηθεί το 2019, κι ακολούθως απέτυχε ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην κερδίσει από τη φθορά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και να υποχωρήσει περαιτέρω.
Πλέον, με τον συνδετικό κρίκο, αλλά και βαρίδι τα τελευταία χρόνια, Αλέξη Τσίπρα να έχει παραιτηθεί από την ηγεσία, οι διάφορες φατρίες συγκρούονται ανελέητα γύρω από τον πολιτικό κομήτη Κασσελάκη. Σε αυτό το τοπίο, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θεωρεί ότι πρέπει να πορευτεί αμυντικά, περιχαρακώνοντας τις δυνάμεις τους και φροντίζοντας πρωτίστως να ισχυροποιήσει τη θέση του στο εσωτερικό της παράταξής του. Αποφεύγει τα ρίσκα και προσπαθεί να μην ανοίγει μέτωπα που ενδεχομένως αποπροσανατολίσουν από τον στόχο της δεύτερης θέσης (για την επίτευξη του οποίου πάντως το χρονοδιάγραμμα παραμένει δημιουργικά ασαφές…). Τοιουτοτρόπως, θεωρεί ότι η νομοτελειακή πτώση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα τον βρει έτοιμο να παίξει τον ρόλο της δεύτερης πολιτικής δύναμης. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι μέχρι στιγμής του βγαίνει το συγκεκριμένο σενάριο, έστω κι αν έχει χρειαστεί και μεγάλες δόσεις τύχης, που μέχρι σήμερα του παρέχεται απλόχερα. Είναι, όμως, ασφαλής και βιώσιμος αυτός ο δρόμος;
Η απάντηση βρίσκεται αν συνυπολογίσουμε και μια θεώρηση της κατάστασης από διαφορετική οπτική γωνία: Με τόσα που έχουν συμβεί στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με τις αστοχίες της Κυβέρνησης της Ν.Δ. να διαδέχονται η μία την άλλη από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα, με ακρίβεια, ενεργειακή κρίση κ.λπ., το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν κάνει το μεγάλο άλμα. Δεν είναι ξεκάθαρα και σταθερά δεύτερο κόμμα, μ’ ένα ποσοστό που να το καθιστά τον μεγάλο, βασικό αντίπαλο της σημερινής Κυβέρνησης. Κι εδώ ολοκληρώνεται το παζλ αναφορικά με το τι συμβαίνει και τι μπορεί να συμβεί στην Αντιπολίτευση: Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να πολιτευτεί πιο δυναμικά. Να δημιουργήσει γεγονότα και να καταγράψει νίκες, τυπικές και άτυπες, που θα λειτουργήσουν σωρευτικά στο πολιτικό του κεφάλαιο. Κυρίως, η ηγεσία του πρέπει να σταματήσει να βάζει κάτω από το χαλί τα προβλήματα που μοιραία δημιουργούνται στο εσωτερικό του. Δεν γίνεται να βλέπουμε επικοινωνιακή διαχείριση προς τα έσω.
Στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, για παράδειγμα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέβηκε ανοργάνωτα, με μεγάλες καθυστερήσεις στην επιλογή υποψηφίων και στην κατάρτιση συνδυασμών και κυρίως άφησε ασύδοτα ορισμένα, κατά δήλωσή τους, στελέχη του να πολιτευτούν με αντίπαλους συνδυασμούς. Η τελική εικόνα συγκροτείται μεν από τη μεγάλη νίκη Δούκα στην Αθήνα, αλλά περιλαμβάνει και πολλές αποτυχίες, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μειώνει τα ποσοστά του ή να αρνείται να υποστηρίξει υποψηφίους του χώρου του μόνο και μόνο για λόγους εσωκομματικών δήθεν ισορροπιών. Τρανό παράδειγμα ο Δήμος Θεσσαλονίκης, όπου, για πρώτη φορά στα χρονικά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έδωσε χρίσμα σε υποψήφιο Δήμαρχο για να τρέχει από το βράδυ των εκλογών να καρπωθεί τη νίκη Αγγελούδη, τον οποίο το ίδιο αρνήθηκε να στηρίξει! Ανάλυση χρειάζονται όχι μόνο οι ήττες, αλλά και οι νίκες, όπως, επίσης, και τα θολά αποτελέσματα…
Εν ολίγοις, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεκινά από μια καλή αφετηρία τόσο οργανωτικά όσο κι επικοινωνιακά-ψυχολογικά. Θα μπορούσε, όμως, να βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση και με πολύ καλύτερες προοπτικές αν ανακάλυπτε την αξία και των… «άγουρων φρούτων». Είναι καλύτερο να αποφασίζεις εσύ πότε θα «μεστώσουν».
