Της Αιμιλίας Δρακάκη,
Καλοκαίρι, Καλιφόρνια, Αμερική της δεκαετίας του ’70. Δύο νέοι γνωρίζονται τυχαία, ερωτεύονται και ενώνουν την ενέργεια και τον ενθουσιασμό τους, στην τελευταία ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον. Η Πίτσα Γλυκόριζα λαμβάνει καθόλου τυχαία το όνομά της από το γνωστό δισκάδικο της Νότιας Καλιφόρνια στα τέλη του ’70 (Licorice Pizza), φόρος τιμής στη γενέτειρα και τις νεανικές αναμνήσεις του Άντερσον και ξετυλίγει χωριστά, αλλά με διαρκή σύνδεση, τις ιστορίες των δύο αυτών νέων στην πορεία τους προς την ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας και της πλήρους ανεξαρτητοποίησής τους. Στο παρασκήνιο, το ζεστό καλοκαίρι του ’73 στο Σαν Φερνάντο Βάλεϊ της Καλιφόρνια, η πετρελαϊκή κρίση στην Αμερική, η βιομηχανία του θεάματος, αλλά και η άνθηση των μικρών επιχειρηματικών ιδεών και δραστηριοτήτων που τροφοδοτούν το αμερικανικό όνειρο, η παρακμή της «γενιάς των λουλουδιών» της δεκαετίας του ’60 και η έναρξη μίας νέας εποχής για την αμερικανική κουλτούρα και κοινωνία, αυτής της ανάδειξης του κεφαλαίου και του χρηματιστηρίου.
Ο Γκάρι Βάλενταιν, ένας 15χρονος γεμάτος αυτοπεποίθηση ηθοποιός-παιδί θαύμα, γνωρίζει στη φωτογράφιση του σχολείου την 25χρονη γοητευτική βοηθό φωτογράφου, Αλάνα Κέιν, την οποία ερωτεύεται με την πρώτη ματιά και σπεύδει να της δηλώσει πως πρόκειται να την παντρευτεί. Από την πρώτη τους μόλις συνάντηση είναι εμφανές πως η σχέση των δύο πρωταγωνιστών δεν θα είναι μονόδρομος, στρωμένος με ροδοπέταλα. Και ενώ η διαφορά ηλικίας τους προφανώς προκαλεί κάποια εντύπωση, δεν φαίνεται να αποτελεί ιδιαίτερο εμπόδιο για εκείνη την εποχή. Αντίθετα, η πλοκή της ταινίας μας επιτρέπει να εστιάσουμε περισσότερο στις διαφορές των δύο χαρακτήρων πέρα από την ηλικία και στο πώς αυτοί τελικά συναντιούνται και αλληλοσυμπληρώνονται.
Από τη μία ο νεαρός Γκάρι, αντιλαμβανόμενος το επερχόμενο τέλος της καριέρας του, εκμεταλλεύεται τις διασυνδέσεις του και στρέφεται προς την επιχειρηματική δραστηριότητα ώστε να εξασφαλιστεί οικονομικά και κοινωνικά, ενώ προσπαθεί γενικότερα να δείχνει μεγάλος, ώριμος και έμπειρος στα μόλις δεκαπέντε του χρόνια. Από την άλλη η ενήλικη Αλάνα, ζει στη σκιά των δύο μεγαλύτερων, φαινομενικά επιτυχημένων αδελφών της, στα πλαίσια μίας πολύ συντηρητικής εβραϊκής οικογένειας και ψάχνει το δικό της δρόμο και σκοπό, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Ταυτόχρονα, λοιπόν, και οι δύο ήρωες, νωρίτερα ή αργότερα, ανάλογα πώς το ορίζει ο καθένας, διανύουν πολύ όμοιες φάσεις στη ζωή τους και ίσως τελικά η συνάντησή τους να μην είναι τόσο τυχαία. Οι ίδιοι προσπαθούν να υπάρξουν και να αναπτυχθούν χωριστά ο ένας από τον άλλο, όμως σύντομα καταλαβαίνουμε πως οι ιστορίες τους εξακολουθούν να πλέκονται συνθέτοντας μία πολύπλοκη σχέση, που τους συνδέει όλο και περισσότερο.
Από τις πρώτες στιγμές της ταινίας η Αλάνα γίνεται σημαντικό μέρος στη ζωή του Γκάρι, ενώ μεταξύ τους αναπτύσσεται φιλία, με αρκετές, όμως, στιγμές όπου τα όρια μεταξύ φιλίας και ρομάντζου δεν παραμένουν απόλυτα ευδιάκριτα. Η Αλάνα αρχικά ακολουθεί ως συνοδός τον Γκάρι σε ένα ταξίδι δημοσίων σχέσεων, όπου γνωρίζει έναν άλλο νεαρό ηθοποιό και αρχίζει σχέση μαζί του. Πολύ σύντομα η σχέση αυτή τελειώνει και οι δύο πρωταγωνιστές ξανασυναντιούνται όταν ο Γκάρι αποφασίζει να ξεκινήσει μία επιχείρηση με στρώματα νερού. Η επιχείρηση πηγαίνει καλά, όμως η Αλάνα δεν είναι πλήρως ικανοποιημένη με της θέση της βοηθού και δοκιμάζει την τύχη της ως ηθοποιός περνώντας από οντισιόν για μια ταινία. Η οντισιόν πηγαίνει πολύ καλά, ωστόσο από πολύ νωρίς η νεαρή κοπέλα γνωρίζει το σκληρό πρόσωπο της βιομηχανίας του θεάματος, παραιτείται και επιστρέφει στον Γκάρι.
Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 μαστίζει την αμερικάνικη οικονομία και αναγκάζει τον Γκάρι να κλείσει την επιχείρηση με τα στρώματα νερού. Για ένα διάστημα οι δύο πρωταγωνιστές ζουν χωριστά. Η Αλάνα αρχίζει να εργάζεται εθελοντικά για την προεκλογική καμπάνια ενός υποψήφιου δημάρχου, ενώ ο Γκάρι ξεκινάει ολοκαίνουργια επιχείρηση. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε τους δύο ήρωες να ενεργούν με τον αυθορμητισμό που τους χαρίζει απλόχερα η νιότη τους και να αναπτύσσουν έναν ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό, ο οποίος περνάει από πολλές δυσκολίες όμως γενικά καταφέρνει να επιβιώνει και να ενισχύεται. Θα μπορέσουν στο τέλος να συγχρονίσουν τις επιθυμίες τους και να συναντηθούν για ακόμη μία φορά;.
Κάτι που ξεχωρίζει και προσδίδει ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο έργο είναι η φυσικότητα και η χημεία των δύο πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών κατά το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο. Πρόκειται για την Αλάνα Χέιμ και τον Κούπερ Χόφμαν. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Πολ Τόμας Άντερσον, συνθέτει γύρω τους με απόλυτη ακρίβεια και πειστικότητα το σκηνικό της δεκαετίας του ’70, με τη μουσική, βέβαια, να αποτελεί το βασικότερο-και το ωραιότερο-μέσο απόδοσης της διάθεσης και του κλίματος της εποχής. Το Πίτσα Γλυκόριζα είναι περισσότερο μία ταινία σκιαγράφησης δύο νέων στο δρόμο προς την ενηλικίωση, σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται. Ο Γκάρι και η Αλάνα φέρνουν «τρέχοντας» την αθωότητα και την άγνοια μιας άλλης εποχής, κυνηγούν τις ευκαιρίες τη μία μετά την άλλη και αντιμετωπίζουν το μέλλον με αυτοπεποίθηση σαν να το έχουν ήδη κατακτήσει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Πίτσα Γλυκόριζα»(2021), imbd.com, διαθέσιμο εδώ
- «Πίτσα Γλυκόριζα», flix.gr, διαθέσιμο εδώ
- «Πίτσα Γλυκόριζα», athinorama.gr, διαθέσιμο εδώ
