Της Νικολέτας Κουγεντάκη,
Ελλάδα. Μία χώρα με αμέτρητα πλεονεκτήματα. Μία χώρα που στη σκέψη μας φέρνει εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς, εικόνες πέρα για πέρα ειδυλλιακές, απερίγραπτης -τουλάχιστον- μαγείας. Μία χώρα με παράδοση και πολιτισμό χρυσών, για την ιστορία της, χιλιετιών. Μία χώρα, δηλαδή, ιδιαίτερα ελκυστική και ιδανική για τους τουρίστες κάθε χρόνο. Και αυτό δεν παρατηρείται μόνο τις τελευταίες δεκαετίες. Διαχρονικά, η Ελλάδα μας κατόρθωσε να διεκδικήσει το ενδιαφέρον εκατομμυρίων περιηγητών. Ήδη από τον 20ο αιώνα, ο τουρισμός αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της οικονομίας, σε βαθμό μάλιστα που έφτασε να χαρακτηρίζεται ως η βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Πώς, άλλωστε, να μην συμβαίνει αυτό, εφόσον έχει τόσα πολλά να προσφέρει στους επισκέπτες της;
Μπορεί τα τελευταία δύο χρόνια να ήταν δύσκολα για τον τουρισμό, μπορεί να σημειώθηκε σχετικά υψηλό πλήγμα στο ποσοστό των επισκεπτών, αλλά ο απέραντος πλούτος της χώρας μας νίκησε την μάχη με τον αόρατο εχθρό. Ακόμη κι εν καιρώ πανδημίας και παρατεταμένου lockdown η Ελλάδα μας συνέχισε να προσφέρει τα ασύγκριτα και πανέμορφα αγαθά της. Η επιτυχής διαχείριση του πρώτου κύματος της πανδημίας ήταν αυτή που έδωσε την ευκαιρία στο κοινό της να ενδώσει χωρίς καθόλου τύψεις στην απόλαυση του ήλιου και της θάλασσάς της.
Το κοινό αυτό δεν περιλάμβανε απλώς μόνο τουρίστες και περιηγητές αλλά και χιλιάδες εργαζόμενους ανά την υφήλιο. Ο όρος «ψηφιακός νομάς» από το ομώνυμο φουτουριστικό μανιφέστο του Ιάπωνα μηχανικού Τσούγκιο Μακιμότο και του Αμερικάνου δημοσιογράφου Ντέιβιντ Μάνερς εμφανίστηκε επί σκηνής. Ο δρόμος της αναζήτησης ενός τόπου τηλεργασίας γεμάτου φυσικές ομορφιές οδηγούσε στην Ελλάδα. Όχι μόνο ξένοι αλλά και πολλοί Έλληνες της γενιάς του ”brain drain” έβλεπαν πια την χώρα μας με άλλο μάτι. Είχε φτάσει πλέον η στιγμή που θα γινόταν η επανασύνδεση με την πατρίδα και τις οικογένειές τους, ενώ παράλληλα στο διάλειμμα της εργασίας τους θα απολάμβαναν όλο το φυσικό μεγαλείο του τόπου αυτού.
Δημιουργήθηκε, έτσι, μία τάση για τουρισμό διαρκείας που ενίσχυσε την Ελλάδα και τις τοπικές οικονομίες από τις κρατήσεις μακράς διαμονής, ενώ συγχρόνως οι «ψηφιακοί νομάδες» απέκτησαν την ποιότητα εργασίας που τόσο επιθυμούσαν. Βρήκαν το φάρμακο για τη ψυχική τους υγεία, ξεπέρασαν το πρόβλημα του περιορισμού τους σε τέσσερις γκρίζους τοίχους λόγω του γενικότερου εγκλεισμού και μαγεύονταν πλέον από μία θέα, μία καταγάλανη θάλασσα ή μία καταπράσινη εξοχή. Όλα έδειχναν ότι είχε βρεθεί ο ιδανικός προορισμός για εργασία από απόσταση, μέχρι που η νέα αρχή έφερε τις δικές της προκλήσεις.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι όπως το νόμισμα έχει διπλή όψη, έτσι είναι και η τηλεργασία. Η μία της όψη αποτελείται από το περιβάλλον που θα πραγματοποιείται και η άλλη της από τις υποδομές που την υποστηρίζουν. Και ενώ, λοιπόν, από την πλευρά του περιβάλλοντος έχουμε απείρου κάλλους φυσικές ομορφιές, στην άλλη πλευρά συναντάμε προβληματικές ψηφιακές υποδομές. Δεν ήταν λίγοι οι ψηφιακοί νομάδες που συμφώνησαν ότι οι τηλεπικοινωνίες στην Ελλάδα υστερούν σημαντικά. Υπογράμμισαν ότι ενώ οι σχετικές υπηρεσίες παροχής Διαδικτύου είναι από τις ακριβότερες στην Ευρώπη, η απόδοσή τους δεν ανταποκρίνεται ούτε στο ελάχιστο στη τιμή τους και στην ποιότητα αντιστοίχων στο εξωτερικό, σε σημείο που επέλεγαν να κάνουν roaming από τα δεδομένα του κινητού της χώρας της προηγούμενης διαμονής τους. Ταυτόχρονα, τέλος, επισήμαναν ότι ακόμη χειρότερες ήταν οι συνθήκες στις επαρχίες και στα νησιά όπου η συνδεσιμότητα του Ίντερνετ κάλυπτε μονάχα τις ανάγκες ενός απλού χρήστη.
Οι νομάδες, όμως, δεν ήρθαν αντιμέτωποι μόνο με αυτήν -ίσως για πολλούς κιόλας προβλέψιμη- πρόκληση αλλά και με μία ακόμη. Η πρόκληση αυτή ήταν ο εμβολιασμός τους. Ως πλέον εργαζόμενοι στην Ελλάδα, επιδίωξαν να αποκτήσουν το τοίχος ανοσίας τους εδώ, αλλά η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα. Απαιτούνταν πολλαπλές επισκέψεις σε δημόσιες υπηρεσίες, καθυστερούσε η έκδοση ΑΜΚΑ, ενώ πολύ απλά όλο αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί αν εξαρχής οι όλες ενέργειες εμβολιασμού πραγματοποιούνταν μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας.
Αυτό που διαπιστώνουμε, επομένως, είναι ότι ο ήλιος, η θάλασσα καθώς και οποιαδήποτε άλλη ομορφιά της Ελλάδας μας από μόνη της δεν αρκεί. Αρκετούς μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, η «εργασιακή νομαδικότητα» βρίσκεται πια σε ένα μεταβατικό στάδιο. Ορισμένοι νομάδες αναζητούν μόνιμη εγκατάσταση σε ένα όντως ιδανικό μέρος, ενώ άλλοι προετοιμάζονται για την επιστροφή τους, θέτοντας τέλος στην τηλεργασία. Εάν ως χώρα επιχειρούμε να αποτελέσουμε πόλο έλξη σταθερού δυναμικού εργατικού και να αντιστρέψουμε το ”brain drain” των προηγούμενων ετών, πρέπει να δώσουμε βάρος στη βελτίωση και την εξέλιξη των υποδομών. Δεν πρέπει να αγνοούμε καθόλου ότι η δράση μας διαδραματίζεται μέσα σε έναν τεχνολογικά εξελιγμένο παγκόσμιο χάρτη, όπου κάθε καινοτομία δεν αντιμετωπίζεται ως μία μορφή πολυτέλειας, αλλά ως μία ανάγκη. Πώς αλλιώς θα απορροφήσουμε τους καρπούς της ψηφιακής νομαδικής τάσης και θα αποτελέσουμε μία ανταγωνιστική χώρα;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Ψηφιακοί νομάδες βαθμολογούν την Ελλάδα, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
