Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Ο 20ός αιώνες αποτέλεσε για το ελληνικό θέατρο μια από τις πιο παραγωγικές περιόδους. Μεγάλα ονόματα του χώρου αναδείχθηκαν δίνοντας ο καθένας το δικό του στίγμα και γράφοντας τη δική του ιστορία πάνω στο σανίδι, διδάσκοντας τις επόμενες γενιές ηθοποιών καλό και ποιοτικό θέατρο. Παξινού, Κοτοπούλη, Μινωτής, Κατράκης είναι μόνο μερικοί από τους μεγάλους ηθοποιούς που γέννησε η εποχή αυτή. Ανάμεσά τους φυσικά είναι και ο Αιμίλιος Βεάκης που συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου.
Το ταξίδι της ζωής του ξεκίνησε στις 13 Δεκεμβρίου 1884 στην πόλη του Πειραιά, αλλά η μοίρα του επιφύλασσε το σκληρό της πρόσωπο, καθώς από νωρίς έμεινε ορφανός, με την μητέρα του να φεύγει από τη ζωή λίγες μετά από τη γέννησή του και τον πατέρα του να πεθαίνει όταν ήταν 3 ετών. Έτσι αναγκάστηκε να μεγαλώσει με τους θείους του που τον προόριζαν να ασχοληθεί με το εμπόριο ξυλείας, που ήταν οικογενειακή παράδοση. Ωστόσο, η καλλιτεχνική του φλέβα ήταν πολύ ισχυρή και παραμέρισε όλες τις αντιρρήσεις προκειμένου να ενταχθεί στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου, ενώ λίγο αργότερα μπήκε και στην Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά δεν την ολοκλήρωσε ποτέ. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε το 1901 όταν τα παράτησε όλα για να ενταχθεί στο θίασο της Ευαγγελίας Νίκα παίζοντας σε παράσταση που ανέβαζε στον Βόλο.
Άνοιξε, λοιπόν, σταδιακά ο δρόμος για την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία περιοδεύοντας σε όλη την Ελλάδα με διάφορους θιάσους. Το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων σταμάτησε προσωρινά τη πορεία του, καθώς συμμετείχε ενεργά και μάλιστα απέσπασε τον τίτλο του λοχία επ’ ανδραγαθία, ενώ συγκέντρωσε τις εμπειρίες του και τις εξέδωσε μέσα από το έργο «Πολεμικαί Εντυπώσεις». Την τετραετία 1914-1918 συμμετείχε σε σημαντικούς θιάσους (Κοτοπούλη, Παξινού κ.α.), αλλά η μεγάλη αναγνώριση ήρθε το 1919 με την συμμετοχή του στην παράσταση του «Οιδίποδα Τυράννου» του Σοφοκλή, όπου αναδείχθηκε ως ο πρώτος τραγωδός.
Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα τον βρουν ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα του θεάτρου ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως «Αδελφοί Καραμαζώφ», «Έμπορος της Βενετίας», «Οι Άθλιοι» κ.α. Η ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου βρίσκει τον Βεάκη στον στενό του πυρήνα καθώς συνεργάστηκε μαζί του για μια δεκαετία (1932-1942). Η σκληρή περίοδος της Κατοχής δεν τον αφήνει αμέτοχο, καθώς εντάσσεται στο ΕΑΜ, όπου λαμβάνει μέρος στις δράσεις του και διώκεται για αυτό, κάτι που του κλόνισε την υγεία. Αν και μικρή η δράση του στην μεγάλη οθόνη, παρόλα αυτά ήταν αξεπέραστη με τις ταινίες «Αστέρω», «Η Φωνή της Καρδιάς» και «Πρόσωπα Λησμονημένα» να ξεχωρίζουν.
Σε προσωπικό επίπεδο πραγματοποίησε δύο γάμους αρχικά με την ηθοποιό Μαρία Ράμφου και έπειτα με την επίσης ηθοποιό Σμαράγδα Μπόλλα, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά.
Μια μέρα σαν σήμερα πριν από 74 χρόνια, το 1951, έπεσε η αυλαία της ζωής του Αιμίλιου Βεάκη στα 66 του έτη έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Σήμερα το θερινό θέατρο του Δήμου Πειραιά ονομάζεται «Βεάκειο» προς τιμήν του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αιμίλιος Βεάκης: Ο κορυφαίος ηθοποιός που ανέδειξε το νεοελληνικό θέατρο, sansimera.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Αιμιλιος Βεακης, finosfilm.com, Διαθέσιμο εδώ
- Αιμίλιος Βεάκης – 29 Ιουνίου 1951, ert.gr, Διαθέσιμο εδώ
