Της Χριστίνας Τέλλη,
Σε προηγούμενο άρθρο μου μίλησα περί κοιλιοπλαστικής, δεδομένης της συχνότητάς της ως αισθητική επέμβαση παγκοσμίως. Με αυτήν τη λογική, προφανώς και δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω την αυξητική στήθους. Αφιερώνω, λοιπόν, το σημερινό άρθρο σε μία ακόμα συχνότατη αισθητική επέμβαση, δίνοντας έμφαση στις επιπλοκές αυτής, καθώς και σε μία οντότητα που η αγγλική βιβλιογραφία αναφέρει ως Breast Implant-Associated Immunological Disorders.
Αγγίζοντας κάποια εισαγωγικά στοιχεία, ξεκινώ με έναν απλό ορισμό: η αυξητική στήθους είναι μια χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία ενισχύεται το μέγεθος του στήθους. Η ενίσχυση αυτή μπορεί να γίνει με την τοποθέτηση εμφυτεύματος ή, λιγότερο συχνά, με τη μεταφορά λίπους. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους οι ασθενείς επιλέγουν να υποβληθούν σε μία τέτοια επέμβαση, όπως η αποκατάσταση μετά από μαστεκτομή ή ακόμα και η βελτίωση της αυτοπεποίθησης και της εξωτερικής εμφάνισης. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν έχουν αντένδειξη για την αυξητική στήθους. Σε λίγες περιπτώσεις, αντενδείξεις αποτελούν οι εξής καταστάσεις: ενεργή λοίμωξη του μαστού, ενεργός καρκίνος, εγκυμοσύνη, ιστορικό αυτοάνοσου νοσήματος, επί του παρόντος ακτινοθεραπεία, ασταθείς ιατρικές καταστάσεις ή γνωστή ευαισθησία στη σιλικόνη. Οι ασθενείς με μη ρεαλιστικές προσδοκίες ή με ψυχολογική αστάθεια, επίσης, πρέπει να αποφεύγουν να υποβάλλονται σε αυτού του είδους την επέμβαση.
Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι χαμηλός, όχι όμως ανύπαρκτος. Εξάλλου, κανένα εμφύτευμα δεν είναι σίγουρο ότι θα αντέξει εφ’ όρου ζωής. Τα εμφυτεύματα μπορεί να «σπάσουν» ανά πάσα στιγμή ή και να διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή μετά την τοποθέτηση. Ωστόσο, πολλοί χειρουργοί εκτιμούν ότι η διάρκεια ζωής των εμφυτευμάτων είναι από 15 έως 20 έτη. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει κάποια σύσταση για την αντικατάσταση των εμφυτευμάτων σε ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα. Ορισμένοι χειρουργοί συνιστούν την αντικατάσταση ρουτίνας στα 10 με 15 έτη μετά την αρχική τοποθέτηση και άλλοι συνιστούν να περιμένουν έως ότου τα εμφυτεύματα σπάσουν ή χάσουν τον όγκο τους.
Οι πρώιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Λοίμωξη
- Ασυμμετρία
- Αιμάτωμα
- Σέρωμα (συλλογή ορώδους υγρού)
- Πόνος στο στήθος
- Κακό αισθητικό αποτέλεσμα
- Αλλαγές στην αίσθηση της θηλής/του στήθους
Οι μεταγενέστερες επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Μετατόπιση του εμφυτεύματος
- Διαρροή εμφυτεύματος
- Δημιουργία κάψας γύρω από το εμφύτευμα
Σχετικά με την τελευταία επιπλοκή, δεν γνωρίζουμε την ακριβή αιτία δημιουργίας και συστολής της κάψας, ωστόσο πολλοί χειρουργοί υποψιάζονται μια υποκλινική ή χαμηλού βαθμού λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και τελικά σε δημιουργία του ινώδους ιστού γύρω από το εμφύτευμα. Οι πιο συχνά απομονωμένοι μικροοργανισμοί σε αυτήν την περίπτωση είναι οι Staphylococcus epidermidis και Propionibacterium acnes. Η συλλογή της κάψας βαθμολογείται σε κλίμακα από το 1 έως το 4 και, εάν είναι σοβαρή, μπορεί να απαιτήσει χειρουργική διόρθωση ή ακόμα και αφαίρεση του εμφυτεύματος. Είναι σημαντικό για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτήν τη διαδικασία να κατανοήσουν ότι πολλές γυναίκες, που λαμβάνουν εμφυτεύματα μαστού, μπορεί να χρειαστούν περισσότερες επεμβάσεις στο στήθος κάποια στιγμή στη ζωή τους. Πρόσφατα, υπήρξαν αναφορές ότι υπάρχει μια μικρή πιθανότητα οι γυναίκες με εμφυτεύματα στήθους να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να διαγνωστούν με αναπλαστικό μεγαλοκυτταρικό λέμφωμα (ALCL). Η ακριβής σχέση μεταξύ εμφυτευμάτων και ALCL δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη, αλλά υπάρχει υποψία για συσχέτιση με έναν συγκεκριμένο τύπο υφής εμφυτεύματος.
Περνώντας στο δεύτερο και τελευταίο μέρος του άρθρου, θα κάνω μία μικρή αναφορά στην ασθένεια εμφυτεύματος μαστού, ή στα αγγλικά “Breast implant illness”. Πρόκειται για έναν όρο που έχει υιοθετηθεί από ασθενείς και γιατρούς για την περιγραφή ενός φάσματος συμπτωμάτων, που εμφανίζονται μετά την τοποθέτηση εμφυτεύματος μαστού, αντί μιας επίσημης διάγνωσης. Αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν συνήθως κόπωση, πυρετό, μυαλγίες και αρθραλγίες, απώλεια μνήμης, δυσκολία συγκέντρωσης, εξάνθημα, ξηροφθαλμία, ξηροστομία, δυσκολία στην κατάποση, πυρετό, παραισθησία και απώλεια μαλλιών.
Παράλληλα, έχουν γίνει αναφορές για αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσων νόσων σε ασθενείς με εμφυτεύματα στήθους, όπως το σκληρόδερμα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.τ.λ. Εδώ να επισημάνω ότι τα δεδομένα είναι περιορισμένα και δεν έχει αποδειχθεί κανένας μηχανισμός ή αιτιολογία. Παρόλο που έχουν γίνει μελέτες που αναδεικνύουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης τέτοιων συμπτωμάτων σε γυναίκες με εμφυτεύματα στήθους, κάποιες από αυτές είναι επιφυλακτικές ως προς το αν αυτή η αύξηση του κινδύνου είναι στατιστικά σημαντική.
Ελπίζω να μην «έσπειρα τον πανικό», μιας και ο στόχος του σημερινού άρθρου μόνο αυτός δεν είναι. Τονίζω πάλι μία φράση από την αρχή του κειμένου μου: «ο κίνδυνος επιπλοκών είναι χαμηλός».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Breast Augmentation, NIH. Διαθέσιμο εδώ
- Breast Implant-Associated Immunological Disorders, PubMed. Διαθέσιμο εδώ
