Του Κυριάκου Αθανασιάδη,
Σήμερα, στον κόσμο υπάρχουν διάφορα ανοιχτά μέτωπα και διεξάγονται διάφοροι πόλεμοι μεταξύ κρατών. Μία από τις πιο ένθερμες περιοχές παραμένει η Μέση Ανατολή, στην οποία το κράτος του Ισραήλ βρίσκεται περικυκλωμένο από εχθρούς, τα υπόλοιπα αραβικά κράτη, τα οποία για πολλές δεκαετίες όχι μόνο αμφισβητούσαν την κυριαρχία του, αλλά διεκδικούσαν και την ολοκληρωτική του καταστροφή.
Από το 1948, όταν και συμφωνήθηκε να υπάρξει ανεξάρτητο κράτος, οι Άραβες οι οποίοι ζούσαν εκεί θέλησαν να τους διώξουν με πόλεμο. Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα, η ακεραιότητα του Ισραήλ βρίσκεται υπό συνεχή απειλή και οι απαντήσεις του συχνά έχουν ως αποτέλεσμα την σφαγή χιλιάδων αμάχων στις γειτονικές χώρες. Μία από τις πιο σημαντικές πολεμικές συρράξεις μεταξύ αυτών των κρατών, ήταν ο τρίτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος, γνωστός ως Πόλεμος των Έξι Ημερών.
Τον Ιούνιο του 1967, μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια ηρεμίας μεταξύ των κρατών, οι σειρήνες του πολέμου ήχησαν και το Ισραήλ κλήθηκε να αντιμετωπίσει την συμμαχία Αιγύπτου, Συρίας και Λιβάνου, υποβοηθούμενη με στρατιωτικό εξοπλισμό από το Ιράκ και την Σαουδική Αραβία. Τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί αξίζει να αναφερθούν, καθώς ο πρόεδρος της Αιγύπτου Νάσερ, είχε αποκλείσει την πρόσβαση των ισραηλινών στον κόλπο της Άκαμπα από τις 18 Μαΐου.
Επίσης, επέβαλε στις 22 Μαΐου και ναυτικό αποκλεισμό στο Ισραήλ, πράγμα που αποτελούσε απειλή, καθώς θα μπορούσε σε ενδεχόμενη επίθεση να κόψει την χώρα στα δύο. Στα τέλη του ίδιου μήνα, οι αραβικές χώρες υπέγραψαν συμφωνία για κοινή άμυνα εναντίον του Ισραήλ, γεγονός το οποίο θορύβησε τις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ. Ο πόλεμος έμοιαζε αναπόφευκτος, όπως και ήταν. Ωστόσο, παρά την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων του, το κράτος του Ισραήλ δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Στις 5 Ιουνίου, το στρατιωτικό επιτελείο του IDF εκτελεί το πρώτο χτύπημα ενάντια στα αραβικά κράτη. Η απόφαση αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, οι εχθροί τους μπορεί να ήταν πιο προετοιμασμένοι και να μην είχε ο πόλεμος την ίδια έκβαση. Η χώρα που δέχθηκε το πλήγμα ήταν η πιο ισχυρή της συμμαχίας, η Αίγυπτος. Ολόκληρη η ισραηλινή αεροπορία σηκώνεται στον αέρα, με σκοπό την καταστροφή της αιγυπτιακής και το πετυχαίνει. Με βομβαρδισμούς σε 12 αεροδρόμια, καταστρέφεται σχεδόν το 90% των αιγυπτιακών μαχητικών. Παράλληλα, αεροπορικές επιθέσεις έγιναν και στις υπόλοιπες χώρες της αραβικής συμμαχίας, με αποτέλεσμα την πλήρη επικράτηση των ισραηλινών.
Χάρις στην έξυπνη στρατηγική του στρατηγού Αριέλ Σαρόν, αργότερα προέδρου της χώρας, παρόμοια επιτυχία είχε και η χερσαία επιχείρηση του IDF προς την χερσόνησο του Σινά, την οποία είχε ο αιγυπτιακός στρατός υπό τον έλεγχό του. Την ίδια μέρα με τους βομβαρδισμούς, οι δυνάμεις του Ισραήλ περικύκλωσαν τον αιγυπτιακό στρατό και τον απομόνωσαν, ενώ υπήρχε και ο φόβος ότι το Ισραήλ θα συνέχιζε μέχρι το Κάιρο. Ταυτόχρονα, η Ιορδανία έχοντας την λανθασμένη εντύπωση ότι ο πόλεμος έχει γυρίσει υπέρ των Αράβων, μπήκε στο πεδίο της μάχης δημιουργώντας το δυτικό μέτωπο.
Αποτέλεσμα αυτού, ήταν στις 7 Ιουνίου, οι ισραηλινές δυνάμεις να επιτεθούν στην Δυτική Όχθη και στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, πλήρωσε βαριά το τίμημα του να μην ακούσει τον ισραηλινό Πρωθυπουργό και να επέμβει. Μέσα σε μία μέρα, οι Ιορδανοί είχαν φύγει από την Ιερουσαλήμ και από το μεγαλύτερο κομμάτι της Δυτικής Όχθης. Μετά από σχεδόν 2000 χρόνια, οι Εβραίοι «μπαίνουν» και πάλι στην Ιερουσαλήμ και μάλιστα ως νικητές. Η συγκίνηση των στρατιωτών όταν αντίκρυσαν τον Τοίχο των Δακρύων έχει απαθανατιστεί από τις κάμερες της εποχής.
Την ίδια μέρα, ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας κάλεσαν σε παύση κάθε εχθροπραξίας, το οποίο σεβάστηκε το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Ο πόλεμος δεν σταμάτησε εκεί, όμως, αφού στις 9 Ιουνίου την ήττα αντιμετώπισαν οι Σύριοι που προστάτευαν τα υψίπεδα του Γκολάν και αρνούνταν να παραδοθούν. Πάλι, σε λιγότερο από 24 ώρες, επιτεύχθηκε μία μεγάλη νίκη και οι Ισραηλινοί έβλεπαν απέναντί τους την Δαμασκό. Την επόμενη κιόλας μέρα, η Συρία δέχτηκε την κατάπαυση πυρός.
Ο συγκεκριμένος πόλεμος είχε πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Αρχικά, το Ισραήλ απέδειξε ότι είναι μία πολύ σημαντική δύναμη στην Μέση Ανατολή και επέβαλε την κυριαρχία του. Μέσα σε έξι μέρες, κατέκτησε την περιοχή από την Χερσόνησο του Σινά μέχρι τα Υψίπεδα του Γκολάν και εξαφάνισε σχεδόν την αεροπορία του μεγάλου εχθρού του, της Αιγύπτου. Τα εδάφη αυτά, βέβαια, δέχτηκε να τα αφήσει με βάση την απόφαση 242 του ΟΗΕ και τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβις. Επίσης, με την είσοδο στην Ιερουσαλήμ, ο λαός του Ισραήλ ήρθε πάλι κοντά με τις ρίζες και την πίστη του.
Τέλος, εξαιτίας του πολέμου, δημιουργήθηκε μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που είχε ως αποτέλεσμα τον ξεριζωμό σχεδόν ενός εκατομμυρίου Αράβων. Δυστυχώς, μέχρι και σήμερα, η κατάσταση είναι πολύ έκρυθμη στην περιοχή, η οποία είναι συνεχώς ένα «καζάνι που βράζει» και ο επεκτατικός χαρακτήρας του Ισραήλ έχει ως αποτέλεσμα να ζούμε και σήμερα μία ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα, με θύματα, όπως πάντα, τους άμαχους και τους αθώους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Six-Day War, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, sansimera.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Ο πόλεμος των 6 ημερών με τoυς Άραβες, mixanitouxronou.gr, Διαθέσιμο εδώ
