Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η απαλλακτική πρόταση της εισαγγελέως τόσο για τους κατηγορουμένους για εξαπάτηση εκλογέων απο —πρώην και νυν— βουλευτές των Σπαρτιατών, όσο και για τον Ηλία Κασιδιάρη, ο οποίος κατηγορούταν για ηθική αυτουργία (όπως κι ενός δικηγόρου για συνέργεια), αποτελεί σημαντική εξέλιξη αναμφίβολα. Χωρίς να μπορεί κάποιος να προδικάσει το αποτέλεσμα, είναι σαφές ότι έρχεται εκ νέου στο προσκήνιο το ζήτημα της δικαστικής αντιμετώπισης πολιτικών φαινομένων.
Στην Ελληνική Δημοκρατία, ουδείς διώκεται για τις πεποιθήσεις του. Δεν υφίστανται, κατά το Σύνταγμα και τους νόμους, πολιτικές διώξεις, πολιτικοί κρατούμενοι κ.ο.κ. Πρόκειται για θεμελιώδη αρχή της Πολιτείας μας, η οποία απαιτείται να διαφυλάσσεται, καταρχήν από τα αρμόδια όργανα και σ’ ένα γενικότερο ηθικό κι επικοινωνιακό πλαίσιο από την πολιτική ηγεσία και τους λοιπούς δρώντες του ημετέρου πολιτικού συστήματος. Αυτό, ουδόλως αποκλείει, φυσικά, την παρέμβαση της Δικαιοσύνης και όλων των οργάνων που συνεπικουρούν το έργο της, προς διερεύνηση, κρίση και κολασμό, παρανόμων συμπεριφορών, που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο άσκησης πολιτικής δραστηριότητας ή με τον μανδύα αυτής.
Απαιτείται, όμως, η διαρκής υπόμνηση, λόγω κι έργω, στην κοινή γνώμη ότι η ανωτέρω διαδικασία αφορά αποκλειστικά παράνομες πράξεις και όχι «παράνομες» ιδέες. Ένας πολίτης δύναται να υποστηρίζει την πιο απεχθή γι’ άλλους ιδέα. Ακόμα και μία ιδέα, η οποία είναι απολύτως εχθρική προς το Πολίτευμα ή που εντάσσεται καταφανώς στη σφαίρα του παραλογισμού. Μπορεί, ακόμη, να εκφράζει δημοσίως την άποψή του αυτή, αλλά και να προσπαθεί να πείσει άλλους για την ορθότητα και την ανάγκη υποστήριξής της. Το πρόβλημα ξεκινά όταν η δημόσια έκφραση της άποψής του γίνεται με τρόπο παράνομο και γιγαντώνεται όταν υφίσταται προσπάθεια παράνομης επιβολής της, πολλώ δε μάλλον διά εγκληματικών ενεργειών.
Στο ανωτέρω πλαίσιο, εντάσσεται και η υπόθεση των «Σπαρτιατών» και στο πλαίσιο τούτο οφείλει να παραμείνει. Κάθε απόπειρα να παρουσιαστεί το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης είτε σαν «σταυροφορία» κατά της Ακροδεξιάς είτε σαν «κυνήγι μαγισσών» εναντίον αντιθέτων στο σημερινό κατεστημένο απόψεων, συνιστά υπονόμευση της Δικαιοσύνης κι εν τέλει της Δημοκρατίας. Κι αν η δεύτερη εκδοχή της υπονόμευσης είναι αναμενόμενη από μια πλευρά που όντως εχθρεύεται τη Δημοκρατία και προσπαθεί συνειδητά να την υποσκάψει, η πρώτη εκδοχή είναι η πιο επικίνδυνη, διότι προκύπτει από άτομα και φορείς που, θεωρητικά, υπερασπίζονται το Πολίτευμα. Δυστυχώς, το επίπεδο της πλειοψηφίας του σημερινού πολιτικού προσωπικού είναι τόσο χαμηλό που σε αυτήν εντοπίζονται και άτομα που αγνοούν βασικές αρχές της Δημοκρατίας στη χώρα μας, προβαίνοντας σε συμπεριφορές που μόνον υπεράσπισή της δεν συνιστούν.
Το χειρότερο, μάλιστα, είναι ότι δεν το αντιλαμβάνονται καν. Τα όσα έλαβαν χώρα έξω από το δικαστήριο εν αναμονή της ανακοίνωσης της αποφάσεως για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, προ λίγων ετών, αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κοινοβουλευτικά κόμματα συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις με συνθήματα, όπως το «Δεν είναι αθώοι, οι ναζί στη φυλακή!». Καταρχάς, επρόκειτο για μια απροκάλυπτη απόπειρα να προκαταβάλουν τη δικαστική κρίση, παραβιάζοντας τόσο την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης όσο και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων. Επίσης, έδιναν τα καλύτερα επιχειρήματα σε όσους υποστήριζαν τα περί πολιτικής δίωξης: Όσοι κρίθηκαν ένοχοι δεν καταδικάστηκαν γιατί ήταν ναζί, αλλά γιατί πίστευαν σε όλες αυτές τις ιδέες του Χίτλερ που οδήγησαν το ναζιστικό καθεστώς και τα όργανά του σε φρικώδη εγκλήματα που στοίχησαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν κρινόταν στη δίκη η πεποίθησή τους περί της ανωτερότητας της Αρίας Φυλής, περί της ανάγκης εξολόθρευσης των Εβραίων κ.ο.κ, αλλά κρινόταν για το αν διέπραξαν συγκεκριμένα εγκλήματα, τα οποία ορίζονται σαφώς στο Ποινικό Δίκαιο.
Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε σήμερα την τελική έκβαση της «δίκης των Σπαρτιατών». Αυτό που σίγουρα οφείλουμε να γνωρίζουμε είναι ότι η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα, αλλά και το πλέον πιο δύσκολο στην υπεράσπισή του. Διότι η ανεκτική του φύση είναι μοιραίο να δημιουργήσει θεμιτές «κερκόπορτες» που θα επιχειρήσουν να παραβιάσουν οι εχθροί του. Απαιτείται ισχυρός θεσμικός οπλισμός, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο, ώστε να διασφαλιστεί ότι ακόμα κι αυτοί που επιχειρούν να καταστρέψουν τη Δημοκρατία, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα που αυτή παρέχει στους πολίτες της, θ’ αποτύχουν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Σπαρτιάτες: Απαλλαγή των 11 κατηγορουμένων ζητεί η εισαγγελέας, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
