Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Οι δύο αιώνες του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους συνοδεύτηκαν από μια πολυτάραχη και πλούσια ιστορία σε μια πληθώρα τομέων. Μάχες, πολιτικές αναταραχές, πραξικοπήματα είναι μόνο ένα μικρό δείγμα του σκηνικού που επικράτησε τα 200 χρόνια της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Με το μακρύ και πυκνό σε γεγονότα σκηνικό καταπιάνεται Κωνσταντίνος Τσουκαλάς στο έργο του Η Ελληνική Τραγωδία: Από την Απελευθέρωση ως τους Συνταγματάρχες που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη και αποτελεί επανέκδοση του 1974. Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι από τους εξέχοντες ακαδημαϊκούς της χώρας που έχει εντρυφήσει στις πολιτικές επιστήμες και την κοινωνιολογία, ενώ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ασχολήθηκε με την πολιτική.
Μέσα, λοιπόν, από τα δεκατέσσερα κεφάλαια του εν λόγω πονήματός του επιχειρεί να δώσει στον αναγνώστη όχι απλά μια παράθεση ιστορικών πληροφοριών, αλλά να θέσει ένα πλαίσια μέσα από το οποίο θα μπορέσουν να ερμηνευτούν τα γεγονότα που καθόρισαν τη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η αφήγηση ξεκινάει με την Απελευθέρωση των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό και τις προσπάθειες συγκρότησης του κράτους, αρχής γενομένης από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, ενώ σχολιάζεται και η πολιτική επικαιρότητα με την παρουσία του βασιλιά Όθωνα και την παροχή Συντάγματος έπειτα από την Επανάσταση το Σεπτέμβρη του 1843, καθώς αργότερα και τις εκσυγχρονιστικές προσπάθειες που προσπάθησε να φέρει στη χώρα ο Χαρίλαος Τρικούπης.
Φυσικά, από την ανάλυση δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η εμφάνιση και παρουσία του Ελευθέριου Βενιζέλου στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, καθώς μέσα από τις ενέργειές του διαμόρφωσε τόσο το κράτος, ενώ άλλαξε και τα γεωγραφικά σύνορα της χώρας επί τα βελτίω. Ωστόσο, ένα από τα ακανθώδη ζητήματα, που κλόνισαν τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, ήταν και η Μικρασιατική Καταστροφή που είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή του δημογραφικού σκηνικού στη χώρα με την έλευση των προσφύγων. Παράλληλα, το διάστημα μετά την τραγωδία αυτή εξετάζονται οι τριγμοί που είχαν δημιουργηθεί στα εγχώρια πολιτικά κόμματα (Φιλελεύθερο, Λαϊκό κλπ), αλλά και οι προσπάθειες για την ανάπτυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, που όμως δεν ευδοκίμησαν και έτσι, βλέπουμε την ανάδυση των δικτατορικών καθεστώτων (Παγκάλου και Μεταξά).
Έπειτα η αφήγηση κινείται στο ξέσπασμα του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου εξιστορώντας στα βασικότερα που συνέβησαν στην Εθνική Αντίσταση, την Κατοχή αλλά και τα σκληρά γεγονότα του Εμφυλίου. Μέσα από τις συγκρούσεις αυτές, όπως παρατηρεί ο συγγραφέας, τέθηκαν οι βάσεις που οδήγησαν στην εκδήλωση της Χούντας του ´74.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα έργο που διατρέχει τη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία δίνοντας μια σφαιρική ερμηνεία και ανάλυση για τα γεγονότα που καθόρισαν την πορεία του τόπου.
