Του Δημήτρη Σπυριδάκη,
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη μετέβαλε ριζικά το προεκλογικό σκηνικό, ανατρέποντας σε μεγάλο βαθμό τους προϋπάρχοντες συσχετισμούς και δεδομένα. Η τραγωδία αυτή, που έλαβε χώρα λίγο μόλις καιρό πριν τις εθνικές εκλογές, ήρθε σαν «κεραυνός εν αιθρία» για την Κυβέρνηση, διαμορφώνοντας ένα αρκετά διαφορετικό πολιτικό σκηνικό. Όπως είναι λογικό, οι εξελίξεις αυτές εξώθησαν το Μαξίμου σε αναπροσαρμογή του προεκλογικού του σχεδιασμού, χωρίς, όμως, να αλλάζει ο τελικός στόχος, που είναι ο σχηματισμός αυτοδύναμης Κυβέρνησης μετά τις επερχόμενες εκλογές. Είναι πλέον, όμως, το σενάριο αυτό εφικτό;
Καταρχάς, είναι δεδομένο πως η εμπιστοσύνη των πολιτών στην Κυβέρνηση υπέστη ένα σημαντικό πλήγμα. Ό,τι και να λέγεται περί συλλογικής ευθύνης από κυβερνητικά στελέχη, είναι αδιαμφισβήτητο πως το κυβερνών κόμμα είναι εκείνο που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Αυτή η κρίση εμπιστοσύνης έγινε έκδηλη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, στις οποίες η Ν.Δ. παρουσιάζει σημαντικές απώλειες, ενώ η διαφορά με τον δεύτερο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μειώθηκε. Η μείωση αυτή, βέβαια, δεν φαίνεται να μεταφράζεται σε κέρδος κάποιου άλλου κόμματος, αλλά σε ενίσχυση της λεγόμενης «γκρίζας ζώνης», δηλαδή εκείνων που δεν έχουν καταλήξει ποιο κόμμα θα στηρίξουν. Είναι σημαντικό, όμως, να σημειωθεί πως οι δημοσκοπήσεις αυτές έγιναν ένα μικρό διάστημα μετά το δυστύχημα και είναι λογικό να παρουσιάζουν ιδιαίτερα χαμηλά τα ποσοστά της κυβερνώσας παράταξης.
Φτάνοντας στο κυρίως θέμα αυτού του άρθρου, τίθεται το ερώτημα τι άλλαξε στον σχεδιασμό της Κυβέρνησης και αν η επίτευξη της αυτοδυναμίας είναι ακόμη κάτι το εφικτό. Το πρώτο πράγμα που ήταν δεδομένο μετά την τραγωδία, ήταν πως το σενάριο των εκλογών στις 9 Απριλίου αποκλείονταν, ενώ έδαφος κερδίζει το σενάριο οι πρώτες εκλογές της απλής αναλογικής να γίνουν μετά το Πάσχα, μέσα στο Μάη, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από τον Κ. Μητσοτάκη, σε πρόσφατη συνέντευξή του. Με τον τρόπο αυτό, επιδιώχθηκε να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος, προκειμένου να πείσει ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση πως είναι η καλύτερη επιλογή. Επομένως, έχουμε πιθανότατα δύο μήνες περίπου προτού στηθούν οι κάλπες. Ένα χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο μπορούν πολλά να αλλάξουν.
Η κυβερνώσα παράταξη φαίνεται να θέλει να προβάλλει μια σύγκριση του δικού της τετραετούς έργου με το αντίστοιχο της τετραετίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Παρά τα γεγονότα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρείται ακόμη από τη πλειοψηφία των πολιτών ο καταλληλότερος για Πρωθυπουργός. Ενόψει των εκλογών, στοχεύει σε μια συσπείρωση όλων των παραδοσιακών κεντροδεξιών ψηφοφόρων, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να δουν μία «προοδευτική» διακυβέρνηση με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία. Ταυτόχρονα, η σταδιακή διολίσθηση των ποσοστών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οριακά αγγίζει διψήφιο ποσοστό, αφήνει ένα μεγάλο κενό στον κεντρώο χώρο. Η Νέα Δημοκρατία, επί Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι δεδομένο πως εκφράζει καλύτερα τον μετριοπαθή κεντρώο ψηφοφόρο. Βλέποντας, από τη μία, τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. του Πολάκη και, από την άλλη, το «ασθενικό» ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΚΙΝ.ΑΛ., τίθεται το δίλλημα Ν.Δ. ή αποχή από τις εκλογές. Σε αυτούς τους ψηφοφόρους που πρέπει να πείσει επικεντρώνεται η ατζέντα της Ν.Δ. και αυτοί είναι εκείνοι θα φέρουν την αυτοδυναμία.
Όσο περνάει ο καιρός και πλησιάζουμε στις κάλπες, στο προσκήνιο της πολιτικής συζήτησης θα επανέλθει η οικονομία. Ενώ ο δημόσιος διάλογος σε όλη τη διάρκεια του Μαρτίου εστίασε στα Τέμπη και στην αναποτελεσματική λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, η οικονομία προβλέπεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα. Εκεί βρίσκεται και το «βαρύ χαρτί» της κυβερνώσας παράταξης, καθώς οι αριθμοί, όπως λέγεται, δεν ψεύδονται. Η πρόσφατη –αισθητή– αύξηση του κατώτατου μισθού επιβεβαιώνει την θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας. Παρά τις αναποδιές της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης, που αντιμετώπισε η Κυβέρνηση στη διάρκεια της τετραετίας της, γίνεται αντιληπτό πως η χώρα βρίσκεται σε καλή τροχιά στον οικονομικό τομέα, ο οποίος διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για το που θα ρίξει ο Έλληνας την ψήφο του. Ήδη, από μέρους της Κυβέρνησης, έχουν γίνει εξαγγελίες σχετικά με τους στόχους της επόμενης τετραετίας.
Κλείνοντας, παρά τη δημοσκοπική πτώση της Ν.Δ. τον Μάρτιο, θα ήταν αφελές να θεωρήσουμε πως το σενάριο σχηματισμού αυτοδύναμης Κυβέρνησης στις δεύτερες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής έχει αποκλειστεί. Με δεδομένο πως ο Πρωθυπουργός έχει αποκλείσει κάθε σενάριο συνεργασίας με κάποιο άλλο κόμμα, μπορούμε να δούμε πως στο Μαξίμου δεν έχει μεταβληθεί κάτι στο σχεδιασμό του. Στοχεύει σε ένα υψηλό ποσοστό στις πρώτες και ένα ακόμα υψηλότερο στις δεύτερες, ένεκα και της συσπείρωσης. Πάντως, το κυβερνών κόμμα θα πορευτεί μέχρι τις εκλογές με το γνωστό αφήγημα «Μητσοτάκης ή Ακυβερνησία». Η αλήθεια είναι, θλιβερή ή όχι, πως αυτό είναι το δίλημμα που τίθεται στον μέσο ψηφοφόρο…
