Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Η δεκαετία του ´70 υπήρξε για τον πλανήτη η ακμή της ροκ μουσικής, με τα ροκ συγκροτήματα να ανθίζουν και να εδραιώνονται στις καρδιές του κόσμου που αναζητούσε μια νέα καλλιτεχνική διέξοδο. Το νέο αυτό κύμα έφτασε και στην Ελλάδα, δημιουργώντας την εγχώρια ροκ σκηνή με τους Διονύση Σαββόπουλο, Δημήτρη Πουλικάκο, Θανάση Γκαϊφύλλια και άλλους να αναδεικνύονται σταδιακά. Ανάμεσα στα πολλά ονόματα της εποχής ξεχωρίζει και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Πρίγκιπας της ροκ, όπως έχει χαρακτηριστεί.
Γεννημένος στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1948, ο Σιδηρόπουλος έμελλε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην μουσική βιομηχανία της χώρας, μέσα από τη σύνθεση, τους στίχους και την ερμηνεία του. Ένας ίσως από τους γνωστότερους δίσκους του είναι ο Φλου, που βγήκε στα δισκοπωλεία τον Μάιο του 1979, σε συνεργασία με το συγκρότημα Σπυριδούλα. Με αυτόν τον ιστορικό, θα τολμήσω να πω, δίσκο καταπιάνεται το βιβλίο Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα, Φλου του Γιώργου Ι. Αλλαμανή, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οξύ.
Έτσι, παρουσιάζονται στο πρώτο κεφάλαιο οι δύο βασικοί συντελεστές του μέσα από αφηγήσεις είτε κοντινών τους ανθρώπων και συνεργατών είτε των ίδιων. Ειδικό βάρος, όμως, έχουν οι μαρτυρίες δύο προσώπων που μίλησαν ειδικά για την έκδοση αυτή, του κιθαρίστα Βασίλη Σπυρόπουλου και του μπασίστα Τόλη Μαστρόκαλου. Ο μεν πρώτος, ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος Σπυριδούλα (την εποχή που ηχογραφήθηκε ο δίσκος στο συγκρότημα ανήκαν οι Νίκος και Βασίλης Σπυρόπουλος, Τόλης Μαστρόκαλος και Ανδρέας Μουζακίτης) ανασύρει από τη μνήμη του, μεταξύ άλλων, το πώς ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι, πώς δημιουργήθηκε η μπάντα, αλλά και πώς γνωρίστηκαν με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, θέτοντας τις βάσεις της μετέπειτα συνεργασίας τους.
Ο δε Μαστρόκαλος μνημονεύει τις στιγμές που πέρασε με τον Παύλο, καθώς γνωρίζονταν αρκετά χρόνια – από το ´67 – και είχαν αναπτύξει μια αδελφική σχέση. Μας περιγράφει το πώς ο ροκ Πρίγκιπας πήρε την απόφαση να σταματήσει τις σπουδές του στο Μαθηματικό της Θεσσαλονίκης και να ακολουθήσει τον δρόμο της μουσικής, δίχως να έχει κάποια ιδιαίτερη γνώση του αντικειμένου. Έπειτα, η εξιστόρηση περνά στα μουσικά μαθήματα που έκαναν από κοινού με τον Αλέκο Αινιάν, αλλά και την γνωριμία με τον Διονύση Σαββόπουλο και τη συνεργασία με τον Μαρκόπουλο. Δεν παραλείπεται και ο τρόπος γνωριμίας με τους Σπυρόπουλους και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος Σπυριδούλα, αλλά και οι προσπάθειες που έκανε ο Παύλος με τις δισκογραφικές εταιρείες μέχρι να καταλήξει κάπου και να εκδώσει τον πολυπόθητο δίσκο.
Προχωρώντας στο δεύτερο κεφάλαιο μπαίνουμε στο «ζουμί» του βιβλίο, δηλαδή τον δίσκο αυτόν καθ’ αυτόν. Με οδηγούς τους δύο μουσικούς μας – που συμμετείχαν στη δημιουργία του – ο Αλλαμανής προβαίνει στην μελέτη των δέκα τραγουδιών που συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ, αναζητώντας τα νοήματα πίσω από τους στίχους (τους οποίους παραθέτει για τη διευκόλυνση του αναγνώστη), ψάχνοντας τους πρωταγωνιστές τους, όπως ποιος είναι τελικά ο Μπάμπης ο Φλου. Επίσης, μαθαίνουμε την ιστορία πίσω από ορισμένα τραγούδια, για παράδειγμα το «Μου ‘πες θα φύγω» που γράφτηκε το 1977 από τον Σιδηρόπουλο για τη Γιόλα Αναγνωστοπούλου, που έφυγε για το Παρίσι με πρόσχημα τις σπουδές στη Φιλοσοφία.
Μια άλλη πτυχή του έργου είναι η διαδικασία των προβών στο στούντιο, τη στιγμή που γεννήθηκαν τα δέκα διαμάντια, μπαίνοντας στο κλίμα που επικρατούσε, κάνοντάς μας κοινωνούς της διαδικασίας, ενώ παρουσιάζονται και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν στην πορεία των ηχογραφήσεων.
Στο καταληκτικό κεφάλαιο διαβάζουμε το αποτύπωμα που άφησε ο δίσκος στο κοινό, που δεν είχε άμεση απήχηση γενόμενος best seller, αλλά «επιδραστικό long seller», όπως σημειώνει ο συγγραφέας. Η συνεργασία, όμως, Σιδηρόπουλου και Σπυριδούλας δεν θα είναι μακρά, αφού το καλοκαίρι του 1979 ο πρώτος αποχώρησε από το σχήμα, λίγο μετά από την κυκλοφορία του Φλου (Μάιο του ίδιου έτους). Αξίζει, τέλος, να αναφέρουμε πως σε όλο το βιβλίο υπάρχουν αποσπάσματα από συνεντεύξεις – από περιοδικά, τηλεόραση κλπ – κι άλλων προσώπων που είτε έλαβαν μέρος είτε σχολίασαν τον δίσκο μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια (παραθέτοντας από πού αντλήθηκαν, έτσι ώστε όποιος ενδιαφέρεται να ανατρέξει σε όλο το υλικό).
Μπορεί ο Φλου να μην είχε την άμεση επιτυχία που θα περίμενε κανείς, αλλά με το πέρασμα του χρόνου βρήκε τη θέση του στις καρδιές των μουσικόφιλων, καθιστώντας τον δίσκο πλέον κλασικό και αγαπημένο στη ροκ ελληνική σκηνή. Μπορείτε να ακούσετε τον δίσκο εδώ και να επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα για τον Παύλο Σιδηρόπουλο εδώ.
