Της Ειρήνης Λάττα,
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Τζένιφερ Νίβεν, η ταινία του Μπρετ Χέιλι, που μπορούμε να παρακολουθήσουμε μέσω Netflix, παρουσιάζει μία ειλικρινή και αρκετά ιδιαίτερη ιστορία αγάπης δύο νέων παιδιών, της Βάιολετ (Ελ Φάνινγκ) και του Θίοντορ (Τζάστις Σμιθ), οι οποίοι γνωρίζονται με έναν όχι και πολύ συνηθισμένο τρόπο, στο χείλος μίας γέφυρας.
Εκεί, όπου στεκόταν η Βάιολετ και σκεφτόταν να δώσει τέλος στη ζωή της, μιας και δεν μπορούσε να διαχειριστεί τον χαμό της αδερφής της και όλα τα επακόλουθα που είχαν δημιουργηθεί στο οικογενειακό της περιβάλλον, αλλά και μέσα της. Τις σκέψεις αυτές διέκοψε, με έναν απρόσμενο τρόπο, ο Θίοντορ, ο οποίος, όπως μαθαίνουμε στη συνέχεια είχε να διαχειριστεί και αυτός πολλά δικά του ψυχικά τραύματα, τα οποία είχαν προκληθεί κυρίως κατά την παιδική του ηλικία και είχαν να κάνουν με την κακοποιητική συμπεριφορά του πατέρα του και άλλους προσωπικούς φόβους, όπως οι διάχυτες σκέψεις και η έντονη ανησυχία για τον θάνατο. Αυτός ήταν και ο λόγος που με τον εκκεντρικό του χαρακτήρα προσπαθούσε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να κάνει καθημερινά καινούρια πράγματα, για να διατηρείται στη ζωή, αλλά και που κατάλαβε σε βάθος την πρωταγωνίστρια της ταινίας, παραμερίζοντας τις δικές του δυσκολίες.
Με αφορμή μια σχολική εργασία, οι δύο ήρωες συνεργάστηκαν και εξερεύνησαν τον τόπο που κατοικούσαν, τη φαινομενικά αδιάφορη Ιντιάνα της Αμερικής, ψάχνοντας να βρουν κρυμμένες ομορφιές, αναδεικνύοντας το υπέροχο φυσικό τοπίο της περιοχής αυτής. Μέσω αυτής της θεραπευτικής εξερεύνησης, έγινε γνωστό τόσο στους ήρωες, όσο και στους θεατές και θαυμαστές της ταινίας, πως δεν είναι απαραίτητο να ανέβεις στο πιο ψηλό σημείο μιας πόλης για να δεις την ομορφιά της. Καμιά φορά αρκεί να ανέβεις απλώς σε έναν μικρό βράχο. Να περπατήσεις ένα μονοπάτι, και να διασχίσεις ένα δάσος. Να κολυμπήσεις σε νερά που δεν είχες κολυμπήσει πριν. Να κάνεις όλα εκείνα τα μικρά πράγματα, που μπορεί να είναι αυτονόητα και τετριμμένα, όμως, πάντα κάνουν τη διαφορά.
Και δεν είσαι ο ίδιος όταν τα κάνεις και δε μείνεις απλώς στην επιφάνειά τους. Θεραπεύεσαι, κάθε φορά που δε μένεις μόνο στην επιφάνεια. Έτσι έμαθε να κάνει και η Βάιολετ, μέσω της «αυτοθυσίας» του Θίοντορ. Όσον αφορά τον ίδιο… εκείνον που πολλοί ονόμαζαν «φρικιό», εκείνον που πολλοί σχολίαζαν ακόμα και στη Βάιολετ, εκείνον που οι περισσότεροι δεν μπήκαν στον κόπο να γνωρίσουν και να καταλάβουν, αλλά έμεναν μόνο στις πράξεις του, στις εκρήξεις του θυμού του και στις κρίσεις του, χωρίς να νοιάζονται για τις αιτίες τους, δε θα σας πω περισσότερα. Θα πω μόνο πως τελικά ξέρουμε ελάχιστα πράγματα για τον ψυχικό κόσμο οποιουδήποτε ανθρώπου έχουμε δίπλα μας.
Η κατάθλιψη, η έντονη μελαγχολία, οι φοβίες ή άλλα ψυχικά προβλήματα, πολλές φορές δεν είναι όπως εμείς νομίζουμε και μπορεί να παρουσιαστούν με ποικίλους τρόπους ή να προκαλέσουν άλλες σοβαρότερες ασθένειες. Γι’ αυτό καλό θα ήταν και για εμάς τους ίδιους, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία να μη βιαζόμαστε να κρίνουμε, να καταδικάζουμε, να τονίζουμε τα ελαττώματα κάποιου και να θυματοποιούμαστε ή να ανυψώνουμε τον εγωισμό μας. Δεν είμαστε στη θέση του άλλου, ούτε ζούμε τη ζωή του και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πολλά από όσα σκέφτεται, νιώθει ή ζει. Και δε χρειάζεται καμιά φορά να ξέρουμε, για να είμαστε ευγενικοί, για να έχουμε ενσυναίσθηση και για να δείχνουμε την ανιδιοτελή μας αγάπη.
Θα αδικηθούμε και θα νιώσουμε τον εγωισμό μας να πέφτει πολλές φορές. Κακό δεν είναι. Έτσι καλλιεργούνται τα χαρίσματά μας. Έτσι φανερώνεται η ομορφιά, και όλα τα φωτεινά μέρη. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν. Ακόμα και αν χρειαστεί να γίνουμε εμείς ένα φωτεινό μέρος για τον άλλον. Όπως έγινε και με τους δύο ήρωες. Όπως τελικά φανερώθηκε η ομορφιά τους, η οποία σίγουρα ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο πίστευαν.
Οι δύο ήρωες, είμαστε εμείς!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Όλα τα φωτεινά μέρη, netflix.com, διαθέσιμο εδώ.
- Όλα τα φωτεινά μέρη της Jennifer Niven, politeianet.gr, διαθέσιμο εδώ.
