16.8 C
Athens
Παρασκευή, 26 Απριλίου, 2024
ΑρχικήΠολιτισμός«11 καρέ»: Φοιτητές, σινεφίλ, δημιουργοί ενός σινεμά

«11 καρέ»: Φοιτητές, σινεφίλ, δημιουργοί ενός σινεμά


Της Μυρτώς Ναστούλη, 

Αν είναι βράδυ Πέμπτης και έχετε την τύχη να βρίσκεστε στην αγαπητή συμπρωτεύουσα, κάντε μία χάρη στον εαυτό σας και κάντε μία στάση στο Πολυτεχνείο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Εκεί, ψάχνοντας προσεκτικά, ανάμεσα στα πράσινα στέκια της Πανεπιστημιούπολης και στους κατακόκκινους διαδρόμους που οδηγούν στην πτέρυγα της Αρχιτεκτονικής, θα ανακαλύψετε στο βάθος της ένα μικρό σινεμαδάκι, που στήνουν κάθε εβδομάδα με αγάπη και μεράκι τα μέλη της «11 καρέ».

Ως μία από τις πολλές κινηματογραφικές ομάδες του ΑΠΘ, συστάθηκε για πρώτη φορά στις 11/11/2011, με πρωτοβουλία 11 κινηματογραφόφιλων φοιτητών. Έκτοτε, οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής ενώνουν την αγάπη τους για τον κινηματογράφο και με τις υπόλοιπες σχολές, με την ομάδα να γνωρίζει συνεχώς νέα μέλη, προτάσεις, ερεθίσματα και, φυσικά, φιλίες χρόνων.

Η επιλογή των ταινιών γίνεται μέσω ψηφοφορίας μεταξύ των μελών στην καθιερωμένη εβδομαδιαία συνέλευση, ενώ κατά κύριο λόγο προτιμώνται ταινίες του 20ού αιώνα. Η απόφαση αυτή εξυπηρετεί εν μέρει τη σύγκρουση συμφερόντων με τις προβολές νεοκυκλοφόρητων ταινιών στους κινηματογράφους της πόλης, καθώς η ομάδα δεν ενισχύεται οικονομικά μέσω της επιβολής εισιτηρίου και προβάλλει δωρεάν.

Ακόμα, η επαφή με το συνεχώς μεταβαλλόμενο περιεχόμενο και την εξέλιξη των μέσων παραγωγής ταινιών που χαρακτηρίζει τις δεκαετίες του 1900, δίνει βήμα για προβληματισμό και ανταλλαγή γνώσεων και απόψεων. Όλες οι εντυπώσεις και οι σχολιασμοί, τόσο σχετικά με το περιεχόμενο αλλά και πάνω στο σκηνοθετικό-ερμηνευτικό κομμάτι της ταινίας, καθώς και η προσωπική ερμηνεία των μηνυμάτων της από τον κάθε θεατή, είναι ευπρόσδεκτα να ακουστούν και εκφράζονται μέσα από μια συλλογική συζήτηση των παρευρισκομένων στο τέλος της ταινίας.

Συλλογική είναι, επίσης, και η κατανάλωση ζεστού τσαγιού στον χώρο, ειδικότερα τα χειμωνιάτικα απογεύματα, τα οποία απαιτούν την προβολή αντίστοιχων ταινιών. Η εβδομαδιαία προβολή, επομένως, καλείται ορισμένες φορές να «εξυπηρετήσει» μία γιορτή, να αποτελέσει φόρο τιμής σε κάποιον καλλιτέχνη, αλλά ακόμα και να επέμβει και να σχολιάσει τις συνεχώς μεταβαλλόμενες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις.

Προβολή της ταινίας «Η Δοκιμή» (1974), του Jules Dassin, για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Πηγή: Προσωπικό Αρχείο Μυρτώς Ναστούλη.

Όπως ακριβώς οι ταινίες «συνοδεύουν» τις ανησυχίες της ομάδας, αντίστοιχα κι εκείνη φροντίζει να εμπλουτίζει τις προβολές της με περαιτέρω δράσεις. Έτσι, δίνει την ευκαιρία σε μέλη, θαμώνες και νεοφερμένους να γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους αλλά και με τον χώρο, ο οποίος από φέτος έχει αλλάξει.

Η ομάδα πραγματοποιεί τις προβολές της στην αίθουσα «Βαλεντή», στο βάθος της πτέρυγας της Αρχιτεκτονικής. Για 10 χρόνια, η «11 καρέ» και οι φίλοι της αντάλλαζαν τις ιδέες και τις γνώσεις τους στην αίθουσα 301, η οποία έχει κριθεί ακατάλληλη λόγω φθορών. Προσωρινά χρησιμοποιήθηκε και το «τρίγωνο» του Πολυτεχνείου, ο μοναδικός εσωτερικός δημόσιος χώρος του κτιρίου, ο οποίος πλέον βρίσκεται σε συνθήκες εργοταξίου, ώστε να μετατραπεί σε αίθουσα, αφήνοντας για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες την ομάδα «άστεγη».

Μέλη της «11 καρέ» σερβίρουν ramen noodles, συνοδευτικά της ταινίας “Tampopo” (1985), του Juzo Itami. Πηγή: Προσωπικό Αρχείο Μυρτώς Ναστούλη.

Το πρόγραμμα προβολών της «11 καρέ» αναρτάται κάθε εβδομάδα στη σελίδα της στο Facebook, ενώ οι πόρτες της ανοίγουν στις 21:11 ακριβώς, έτοιμες να σας υποδεχτούν. Βασικές προϋποθέσεις, ο σεβασμός του χώρου και των ανθρώπων της και, φυσικά, η αγάπη για το σινεμά.


TA ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

Μυρτώ Ναστούλη
Μυρτώ Ναστούλη
Διανύει το τρίτο έτος των σπουδών της στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου. Αγαπά το θέατρο, τη συγγραφή, τη φωτογραφία και τις ανηφόρες στο Κουκάκι. Όταν δεν ανεβαίνει ανηφόρες, απολαμβάνει βόλτες με τον ηλεκτρικό, γιατί σε κάθε βαγόνι στριμώχνεται μια μικρογραφία της Αθήνας. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά, αλλά καμιά τους δε την εντυπωσιάζει όσο το ελληνικά. Πιστεύει ότι τα Σαββατιάτικα πρωινά είναι για βόλτες στον ήλιο και ότι η ποίηση του Λειβαδίτη θα σώσει τον κόσμο.