Της Μαρίας Ζωγοπούλου,
Στην καθημερινότητά μας ερχόμαστε σε επαφή με πολύ κόσμο, αλληλεπιδρούμε, ανταλλάζουμε απόψεις, συμφωνούμε, διαφωνούμε. Δεν είναι λίγες οι φορές που μας επηρεάζει μία κατάσταση στην ημέρα μας και σπεύδουμε να το μοιραστούμε με τα δικά μας άτομα. Τι γίνεται, όμως, αν πηγάζει από το χώρο εργασίας μας; Αν είναι μία δυσκολία που αντιμετωπίζουμε στα επαγγελματικά μας; Και αν αφορά τους συναδέλφους μας; Είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη η κατάσταση.
Συνήθως, βοηθάει η ουδέτερη στάση που πρέπει να κρατήσουμε. Οι συνάδελφοί μας είναι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε αρκετή τριβή σε καθημερινή βάση, καθώς περνούμε αρκετό μέρος της ημέρας μας μαζί τους και έτσι δημιουργείται μία σχέση που είτε είναι φιλική, είτε ανταγωνιστική ή ίσως πολλές φορές και αδιάφορη. Η ανταγωνιστική σχέση που μπορεί να γεννηθεί ανάμεσα σε συναδέλφους είναι συχνή, καθώς τα περισσότερα στελέχη προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους και να διακριθούν στη δουλειά τους. Για το λόγο αυτό, είναι αρκετά δύσκολο μεταξύ των συνάδελφων να υπάρξουν αληθινές συμπεριφορές που θα οδηγήσουν σε δυνατές φιλίες. Όχι, όμως, ακατόρθωτο!
Η ειλικρίνεια και το ομαδικό πνεύμα είναι δύο σημαντικά συστατικά για τα θεμέλια που θα στηρίξουν την εμπιστοσύνη ανάμεσα σε δύο ή παραπάνω ανθρώπους. Συγκεκριμένα, στον εργασιακό χώρο πολλές φορές μας δένουν περισσότερα πράγματα με τους συναδέλφους μας από ό,τι νομίζουμε ότι μας χωρίζουν. Αν αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό μας και τη μανία μας να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανότεροι, θα δούμε ότι το κλίμα μπορεί να μετατραπεί σε ένα ευχάριστο περιβάλλον με σκοπό την καλύτερη συνεργασία. Το αίσθημα της ενότητας μεταξύ των ανθρώπων που έχουν κοινά συμφέροντα και στόχους μπορεί να χαράξει το δρόμο της εξέλιξης και της επιτυχίας. Η αλληλοβοήθεια των συναδέλφων είναι σπουδαίο επίτευγμα για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκύπτουν στην εργασία, αλλά είναι σπάνια αρετή. Οι περισσότεροι συνάδελφοι θεωρούν αντίζηλο τον διπλανό τους και με την πρώτη ευκαιρία κοιτάνε πως θα φανούν καλύτεροι για να διακριθούν.
Τι μπορεί να γίνει όμως αν σκεφτούμε να συμπαρασταθούμε στο συνάδελφό μας;
Πόσες φορές έχουμε παρεξηγήσει το άτομο που εργαζόμαστε μαζί στη δουλειά; Φαντάζομαι αρκετές φορές, και θα έχει τύχει να πέσουμε μέσα στην πρώτη μας διαπίστωση, αλλά και να προβούμε σε ένα λανθασμένο πόρισμα. Σίγουρα θέλει χρόνο να καταλάβουμε ποιος πραγματικά είναι ο άνθρωπος που ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά και τι στα αλήθεια θέλει από εμάς. Ο μόνος τρόπος να γνωριστούμε με τους συναδέλφους μας είναι η ειλικρίνεια, να είμαστε ο εαυτός μας, να δώσουμε χρόνο για να νιώσουμε άνετα και να μοιραστούμε στιγμές.
Πιο συγκεκριμένα, συζητήσεις όσον αφορά το επαγγελματικό πλαίσιο αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Η καθημερινότητα βοηθάει να έρθουμε πιο κοντά, να εκφράσουμε προσωπικές σκέψεις, προβληματισμούς ακόμα και δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας εκτός δουλειάς. Ξαφνικά, εξελίσσεται μία σχέση ανθρώπινη, παραμερίζοντας τον εγωισμό με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και έτσι επενδύουμε χρόνο να γνωρίσουμε ουσιαστικά το διπλανό μας. Δεν είναι λίγες οι μέρες που πήγαμε στο γραφείο και είχαμε ανάγκη να μιλήσουμε για τα νέα μας, τα προβλήματά μας και αφιερώσαμε χρόνο να ακούσουμε τις σκέψεις ή τις ανησυχίες των συναδέλφων μας με αποτέλεσμα να έρθουμε πιο κοντά προσφέροντας βοήθεια. Ειδικά, όταν αντιμετωπίζουμε από κοινού δυσκολίες στο εργασιακό περιβάλλον, ο συνάδελφος είναι ο άνθρωπος που θα είμαστε ειλικρινείς, ώστε να συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις για τα επαγγελματικά ζητήματα.
Συνεπώς, η καθημερινότητα καταφέρνει να μας δένει περισσότερο, χτίζοντας με αυτόν τον τρόπο την εμπιστοσύνη και στο βάθος χρόνου ίσως μία αληθινή και δυνατή φιλία. Αν έχουμε ένα συνάδελφο που μας βοηθάει, μας στηρίζει και είναι εκεί να τον συμβουλεύουμε και να μας συμβουλεύεται, είναι ανεκτίμητο, πολύτιμο! Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η συναδελφικότητα είναι η φιλικότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.
