Της Αντωνίας Αποστόλου,
Η σύγχρονη αστική ζωή, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, μας έχει φέρει στην κυριολεξία… πιο κοντά. Στις μέρες μας η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει σε πολυκατοικίες, όπου δεκάδες ή και εκατοντάδες άνθρωποι μοιράζονται έναν κοινό χώρο. Η συμβίωση στις οικοδομές δεν είναι μία υπόθεση που αντιμετωπίζεται εύκολα. Απαιτεί κατανόηση, ανοχή, υπευθυνότητα και πολλές φορές καλή διάθεση για συμβιβασμό και συνεργασία . Όταν αυτοί οι παράγοντες απουσιάζουν, δεν αργούν να αναδυθούν στην επιφάνεια πολλά προβλήματα, τα οποία οδηγούν σε συγκρούσεις και ρήξεις που επηρεάζουν την καθημερινότητα όλων των ενοίκων.
Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα αφορά τον θόρυβο. Ο θόρυβος από τηλεοράσεις, δυνατή μουσική, οικιακές εργασίες σε ακατάλληλες ώρες ή ακόμα και παιδικές φωνές μπορεί να προκαλέσει ενόχληση ακόμα και εντάσεις. Αν και ο θόρυβος είναι ως έναν βαθμό αναπόφευκτος μέσα σε ένα σύνολο πολλών ανθρώπων, όταν γίνεται συστηματικός ή ενοχλητικός, διαταράσσει την ηρεμία όλων.
Άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων. Οι σκάλες, οι ανελκυστήρες, το υπόγειο, η είσοδος ή και ο εξωτερικός χώρος της οικοδομής πρέπει να διατηρούνται καθαρά και να γίνεται αυτό σεβαστό από όλον τον πληθυσμό. Όταν κάποιοι ένοικοι αδιαφορούν ή αγνοούν τις κοινές υποχρεώσεις ή όταν δε σέβονται τους χώρους και πετούν τα σκουπίδια τους εκεί ή καπνίζουν, δημιουργείται δυσφορία και συχνά κατηγορίες μεταξύ των κατοίκων.
Ένα ακόμα πρόβλημα που «βαραίνει» πολλές πολυκατοικίες είναι η κατανάλωση κοινών πόρων, όπως το πετρέλαιο, το νερό ή η χρήση του ασανσέρ, πολλές φορές γίνεται αφορμή για διαφωνίες, ειδικά όταν δεν υπάρχει διαφάνεια ή αίσθηση ισότητας. Επιπλέον, η καθυστέρηση στην πληρωμή κοινοχρήστων δημιουργεί εντάσεις και πρακτικά προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της οικοδομής.
Ένα άλλο λεπτό θέμα αφορά τα κατοικίδια. Πόσες φορές ξυπνήσαμε από το γάβγισμα ενός σκύλου; Κι όμως ο σκύλος δεν έχει την ικανότητα να αντιληφθεί πως ενοχλεί τους διπλανούς ή ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας, όμως ο ιδιοκτήτης του μπορεί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Αν και πολλοί είναι εκείνοι που τα αγαπούν και τα θεωρούν μέλη της οικογένειάς τους, δεν είναι λίγοι που νιώθουν ενόχληση με την παρουσία τους, κυρίως όταν δεν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής ή υπάρχουν κάτοικοι που έχουν αλλεργίες ή φοβίες.
Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που προκύπτουν ζητήματα σεβασμού της ιδιωτικότητας. Οι πολυκατοικίες, λόγω της εγγύτητας των διαμερισμάτων, συχνά εντείνουν το αίσθημα παρακολούθησης ή παραβίασης της προσωπικής ζωής. Όλοι ξέρουμε έναν γείτονα ή μια γειτόνισσα που θέλει να τα ξέρει όλα για τους άλλους, ρωτώντας πολλές φορές αδιάκριτες ερωτήσεις ή παρακολουθώντας τα σπίτια ή τους ιδιοκτήτες τους.
Όλα τα παραπάνω προβλήματα, όσο κοινά και αν είναι, μπορεί να είναι δυσεπίλυτα αλλά όχι άλυτα. Ο βασικός τρόπος αντιμετώπισής τους είναι ο διάλογος και η επικοινωνία μεταξύ των ενοίκων. Όταν οι άνθρωποι μιλούν με σεβασμό, χωρίς φωνές ή προσβολές, μπορούν να βρουν λύσεις ακόμα και στα πιο δύσκολα ζητήματα.
Επιπλέον, η σωστή λειτουργία του διαχειριστή και η ύπαρξη ενός ξεκάθαρου κανονισμού πολυκατοικίας αποτελούν απαραίτητα εργαλεία. Ο κανονισμός πρέπει να είναι κατανοητός, ρεαλιστικός και να εφαρμόζεται ισότιμα για όλους. Ο διαχειριστής, από την πλευρά του, χρειάζεται να είναι δίκαιος, υπεύθυνος, τυπικός και διαθέσιμος να λύνει προβλήματα, όχι να δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στους γείτονες και ανισότητες.
Η συνύπαρξη πολλών διαφορετικών ανθρώπων κάτω από την ίδια στέγη είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Όταν η πολυκατοικία λειτουργεί σωστά κι επικρατεί ο σεβασμός, η καλή θέληση και η υπευθυνότητα, είναι δυνατό να αποτελέσει έναν ζεστό και ασφαλή χώρο για όλους τους ανθρώπους που μένουν εκεί.
Ας μη ξεχνάμε πως οι οικοδομές δεν είναι απλώς κατασκευές από τσιμέντο και τούβλα. Είναι ζωντανές κοινότητες με παλμό, στις οποίες όλοι οφείλουν να συνεισφέρουν είτε θετικά είτε αρνητικά. Και όπως σε κάθε κοινότητα της ζωής, έτσι και σε αυτήν , ακόμα κι αν είναι μικρή, η ποιότητα ζωής είναι άμεσα εξαρτώμενη από τη συμπεριφορά και τη στάση του κάθε ένα από εμάς.
Η ουσιαστική συμβίωση δε χτίζεται αποκλειστικά με κανόνες, αλλά κυρίως με σεβασμό, ενσυναίσθηση και κατανόηση. Αν αυτά γίνουν τα τρία κυρίαρχα στοιχεία της ζωής μας, σε όποια κοινότητα και να ενταχθούμε, είτε μικρή είτε μεγάλη, θα επικρατούν η ομαλότητα, η ευημερία ακόμα και η ευτυχία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Αθανάσιος Τσακίρης: Πολυκατοικία, Αυτή η Μικρογραφία της Κοινωνίας, avragroup.gr, διαθέσιμο εδώ
