Της Κατερίνας Μανάδη,
Οι άνθρωποι είμαστε, στον πυρήνα μας, οπτικά όντα. Πριν ακόμη αναπτύξουμε πιο περίπλοκους τρόπους επικοινωνίας, μεταλλάσσοντας τις άναρθρες κραυγές μας σε λόγο, κινούμασταν -και εξακολουθούμε να κινούμαστε μέχρι και σήμερα-με βάση τις εικόνες. Συνεπώς, δεν προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι όταν καλούμαστε να ονοματίσουμε ένα καινούργιο στοιχείο αναζητάμε παρόμοιες εικόνες από το προσφιλές μας περιβάλλον, δανειζόμενοι συχνά κομμάτια της μητέρα-φύση. Έτσι, λοιπόν, όπως τα περισσότερα χωράφια της χώρας μας είναι σπαρμένα με το αγαπημένο δένδρο της θεάς Αθηνάς, έτσι και το δέρμα μας είναι σπαρμένο με τις αγαπημένες μας ελιές.
Τα μελανά αυτά στολίδια σχηματίζουν μοναδικά, χαρακτηριστικά για τον καθένα μας συμπλέγματα, με τα τεχνητά ομόλογά του, μάλιστα, να χρησιμοποιούνται συχνά στο πέρασμα των χρόνων προκειμένου να σηματοδοτήσουν την κοινωνική θέση των φορέων τους ή την υπακοή τους στα προστάγματα της μόδας. Ωστόσο, παρά την τόσο κοινή φύση τους, φαίνεται πως δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο για αυτά παρά μονάχα το μελανό, χαρακτηριστικό τους χρώμα. Πάμε, λοιπόν, να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στους κοινότυπους αυτούς σχηματισμούς…
Καταρχάς, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως οι ελιές (ή πιο επιστημονικά σπίλοι) πρόκειται για ακίνδυνα μορφώματα, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται, μεμονωμένα ή σε ομάδες, σε οποιοδήποτε σημείο του δέρματος ή των βλεννογόνων του σώματός μας. Το χρώμα τους, όπως άλλωστε είναι γνωστό από την προσωπική μας εμπειρία, κυμαίνεται από ανοιχτό καστανό έως σκούρο μαύρο, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η χρωματική τους εμφάνιση επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από την απόχρωση της υποκείμενης επιδερμίδας. Φυσιολογικά, δεν αισθανόμαστε ούτε κνησμό, ούτε κάποια άλλη ευαισθησία στην περιοχή των διακοσμητικών αυτών για το δέρμα μας στοιχείων. Σε περίπτωση που βιώσουμε αντίστοιχες ενοχλήσεις, πόσο μάλλον όταν αυτές συνοδεύονται από αιμορραγία της περιοχής, είναι επιτακτικό να επισκεφτούμε τον δερματολόγο μας.
Στην πλειοψηφία τους, οι σπίλοι παρουσιάζονται κατά την παιδική ηλικία, ενώ συνεχίζουν τις έκτακτες εμφανίσεις τους καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώτης εικοσαετίας της ζωής μας, ως αποτέλεσμα συσσώρευσης των μελανοκυττάρων που εντοπίζονται στα βαθύτερα στρώματα του δέρματός μας. Η εμφάνισή τους διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό και από την έκθεση στον ήλιο, πράγμα που εξηγεί την αυξημένη συχνότητα εντόπισής τους σε σημεία όπως τα χέρια, τις παλάμες και το πρόσωπό μας. Στην ηλικία των 40 ετών ο μέσος άνθρωπος φέρει 10 έως και 40 ελιές συνολικά, ενώ προϊούσης της παρόδου του χρόνου, δεν είναι ασυνήθιστο να εξασθενίζει το χρώμα τους ορισμένων σχηματισμών ή ακόμη και να εξαφανίζονται, ειδικά όταν έχουν συμπληρώσει τον κύκλο ζωής τους διάρκειας 50 χρόνων. Σε περίπτωση που δεν εξαφανιστούν, παρατηρείται, μάλιστα, συχνά και η εμφάνιση τριχών εντός των μελανών ορίων τους, γεγονός που αναμφίβολα αποτέλεσε κομβικό σημείο αναφορικά με τον σχεδιασμό της εμφάνισης των αγαπημένων μας «κακών» που συναντάμε συχνά στην ποπ-κουλτούρα.
Διαβαίνοντας, βέβαια, το ηλικιακό αυτό κατώφλι, η παρατηρητικότητά μας οφείλει να οξύνεται, τουλάχιστον σχετικά με την εμφάνιση νέων δερματικών μορφωμάτων, ευνοώντας την κινητοποίησή μας σε περίπτωση που εντοπίσουμε ανησυχητικές παρουσίες στο δέρμα μας. Εάν μάλιστα, έχουμε σχετικά ανοιχτόχρωμο δέρμα, σε συνδυασμό με ιστορικό καρκίνου του δέρματος στην οικογένειά μας, οφείλουμε στον εαυτό μας να είμαστε σε εγρήγορση, ελέγχοντας συχνά τις ελιές μας για τυχόν αλλαγές στο μέγεθος, πάχος και σχήμα, γεγονός που θα μπορούσε να προμηνύει την έλευση μιας κακοήθειας.
Η αυτό-εξέταση συνιστά το πιο αποτελεσματικό μέσο πρόληψης καρκίνου του δέρματος, με την έγκαιρη ανίχνευση των κακοηθειών να θέτει άμεσα σε κίνηση τη διαδικασία της αντιμετώπισής τους. Μια φορά τον μήνα, λοιπόν, καλό θα ήταν, αφού έχουμε πάρει το μπάνιο μας και το δέρμα μας είναι ακόμη σχετικά υγρό, να ελέγχουμε μπροστά σε έναν ολόσωμο καθρέπτη τυχόν νέες εμφανίσεις στο δέρμα μας. Στην εξέταση αυτή, φυσικά, οφείλουμε να σκανάρουμε σχολαστικά το δέρμα μας σε όλη του την έκταση, χωρίς, φυσικά, να ξεχνάμε και περιοχές όπως το τριχωτό της κεφαλής ή ακόμη και ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών μας.
Σε περίπτωση που εντοπίσουμε οτιδήποτε ανησυχητικό, απευθυνόμαστε άμεσα σε δερματολόγο, προκειμένου να πραγματοποιήσει την προβλεπόμενη βιοψία, έτσι ώστε να λάβουμε μια σαφή απάντηση. Εάν λάβουμε δυσάρεστα νέα, η πλήρης απομάκρυνση του μορφώματος είναι επιτακτική και συχνά καταλυτική για την αδρανοποίηση της απειλής.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφαιρέσουμε όλους τους σπίλους του δέρματός μας. Παρ’ όλες τις διακυμάνσεις της αισθητικής τους αξίας, οι αγαπημένες μας ελιές δεν αποτελούν άμεση απειλή για την υγεία μας. Επομένως, καλό θα ήταν να αποφύγουμε τυχόν σκευάσματα που διαφημίζονται ανά καιρούς ως ικανά να απομακρύνουν τα ανεπιθύμητα αυτά στοιχεία, εκτός και αν προτιμούμε αντί για ελιές να κοσμήσουμε το δέρμα μας με εγκαύματα ή κρυοπαγήματα, ανάλογα με τον ποιον βάναυσο τρόπο θα έχει επιλέξει ο κατασκευαστής του εκάστοτε προϊόντος να καπηλευτεί τις ανασφάλειές μας. Αντίστοιχες σπιτικές συνταγές για την απομάκρυνσή τους θα επιφέρουν τα ίδια -αν όχι χειρότερα- αποτελέσματα.
Σε περίπτωση που επιθυμείτε, εντούτοις, να περιορίσετε την εμφάνισή των σπίλων στο δέρμα σας, είτε για αισθητικούς λόγους, είτε προκειμένου να περιορίσετε τον δυνητικό κίνδυνο της καρκινογένεσης που αυτοί ενέχουν, η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι η αποφυγή της έκθεσης στον ήλιο. Αν αυτή, μάλιστα, συνδυαστεί με την καθημερινή χρήση αντιηλιακού, δεν θα ταλανίζεστε για πολύ καιρό ακόμη από τα μαύρα αυτά μορφώματα. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί, ότι παρά τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, οι δερματικοί σπίλοι είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αβλαβείς, οπότε και δεν χρειάζεται να προβαίνουμε σε ακραίες καταστάσεις προκειμένου να αποτρέψουμε την εμφάνισή τους.
Απ’ όλα τα παραπάνω, κατανοούμε ότι οι ελιές αποτελούν μια βουβή σχετικά μεν, σημαντική δε παρουσία στο δέρμα μας. Ο ρόλος τους στη δερματική μας υγεία είναι καθοριστικός, καθώς προσφέρουν έναν άμεσο δείκτη για την αξιολόγηση της κατάστασής του, διαδραματίζοντας, ως αποτέλεσμα ουσιαστικό ρόλο στην προαγωγή της υγείας του δέρματός μας, πέραν φυσικά από την αισθητική τους αξία. Σε αντιστοιχία, λοιπόν, με το ομώνυμό τους δένδρο, που αποτέλεσε θείο δώρο για την αβάπτιστη ακόμη πόλη της Αθήνας, οι ελιές στο δέρμα μας αποτελούν δώρο της φύσης, το οποίο και οφείλουμε να αξιοποιήσουμε κατάλληλα, προκειμένου να προστατεύσουμε την υγείας μας. Γι’ αυτό, ας κρατήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να μην διστάσουμε να ζητήσουμε την απαραίτητη βοήθεια στην πρώτη ένδειξη πως το δέρμα μας απειλείται…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Moles, Cleveland Clinic, διαθέσιμο εδώ
