Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ακόμα σύγκρουσης που μαίνεται στην ευρύτερη περιοχή μας και έχει στρέψει τα βλέμματα όλου του πλανήτη πάνω της. Ο λόγος, φυσικά, για τη διαμάχη ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν, με τις εκατέρωθεν αλλεπάλληλες επιθέσεις. Όπως δηλώνουν οι επικεφαλής των επιχειρήσεων και των δύο χωρών, στόχος των πυραυλικών επιθέσεων είναι ασφαλώς στρατιωτικοί διοικητές, πυραυλικές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις κ.ο.κ. κάτι που «δικαιολογεί» (εάν μπορούσα να βάλω παραπάνω εισαγωγικά σε αυτή τη λέξη θα το έκανα δίχως δεύτερη σκέψη) τη δράση τους.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει πάντα, μεγαλύτερος χαμένος σε αυτές τις περιπτώσεις βγαίνει ο απλός λαός που δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει ζώντας με τον φόβο κάθε φορά που ακούει τις σειρήνες και τρέχει στα καταφύγια για να σώσει τη ζωή του και τους αγαπημένους του. Και τότε γεννάται η σκέψη «τι θα γινόταν εάν ήμουν εγώ στη θέση τους;», «πως θα αντιδρούσα;» και άλλα παρόμοια ερωτήματα. Και γιατί γίνονται όλα αυτά; Για την εξουσία, για τα πλούτη, για την κυριαρχία, για την επίδειξη ισχύος. Το μόνο σίγουρο είναι πως και αυτή τη φορά πιο ευάλωτος είναι ο άμαχος πληθυσμός.
Και τα παραδείγματα πολλά. Την Πέμπτη 19 Ιουνίου, ιρανικοί πύραυλοι έπληξαν το νοσοκομείο Σορόκα στο νότιο Ισραήλ, τραυματίζοντας δεκάδες ανθρώπους, ενώ προκλήθηκαν και πολλές ζημιές στο χώρο που υποτίθεται είναι ασφαλείς για τους αμάχους. Παράλληλα, στόχος για τους Ιρανούς ήταν και μια πολυώροφη πολυκατοικία στο Τελ Αβίβ και γενικότερα χώροι του κέντρου της πόλης. Από την άλλη πλευρά, οι επιθέσεις του Ισραήλ κατά των ιρανικών θέσεων είχαν ως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής τον χαμό τουλάχιστον 430 αμάχων και τον τραυματισμό άλλων 3.500. Επιπλέον, μόλις τη Δευτέρα 23 Ιουνίου βγήκε στο Χ ανάρτηση από τον ισραηλινό στρατό που καλούσε τους πολίτες να εγκαταλείψουν άμεσα την περιοχή που είχαν οριοθετήσει σε έναν χάρτη που επισύναψαν, καθώς θα ακολουθούσαν έντονοι βομβαρδισμοί.
Αλήθεια, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι απλοί πολίτες, για ποιον αποτελούν κίνδυνο; Και θα μου πείτε παράπλευρες απώλειες πάντα υπάρχουν στους πολέμους. Όμως, το χειρότερο είναι πως τα τελευταία χρόνια έχουμε εξοικειωθεί με την απώλεια του κόσμου που δε φταίει, που ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.
Τελικά, μια απλή γραμμή μπορεί να μας χωρίσει από ανθρώπους σε απάνθρωπους. Κλείνοντας πάντα σε κάτι τέτοιες στιγμές μου έρχονται έντονα στο νου τα όσα εύστοχα είχε γράψει ο Τάσος Λειβαδίτης στο ποιήμά του —που αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο από τις πηγές που ακολουθούν— «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»…
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες — μα ούτε βήμα πίσω.
[…]
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφίνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’ τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. […]
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τάσου Λειβαδίτη, «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», photodentro.edu.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Το Ισραήλ προειδοποιεί τον πληθυσμό του Ιράν να απομακρυνθεί εσπευσμένα από το κέντρο της Τεχεράνης, ertnews.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Το Ιράν έπληξε ισραηλινό νοσοκομείο, το Ισραήλ ιρανικό αντιδραστήρα βαρέος ύδατος, euronews.com, Διαθέσιμο εδώ
- «Επιχείρηση Νάρνια» -Το μεγάλο σχέδιο του Ισραήλ για την εξουδετέρωση των πυρηνικών επιστημόνων του Ιράν, iefimerida.gr, Διαθέσιμο εδώ
