Της Κωνσταντίνας Βουδούρη,
Η εξέλιξη της κοινωνίας, τόσο σε πρακτικό τουτέστιν τεχνολογικό, όσο και σε διανοητικό δηλαδή πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο, είναι κάτι παραπάνω από αδιαμφισβήτητη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, με αποτέλεσμα να εκλείπουν όλο και περισσότερο τα «καλούπια» που έχουν όλα αυτά τα χρόνια εδραιωθεί στην κοινωνία. Έχουν, όμως, πραγματικά εκλείψει τα ταμπού από τη σημερινή κοινωνία;
Με τη λέξη «ταμπού» νοείται οτιδήποτε θεωρείται απαγορευμένο και μη επιτρεπτό από την κοινωνία, κυρίως εξαιτίας παγιωμένων αντιλήψεων, όπως τις προκαταλήψεις. Τις τελευταίες δεκαετίες ακούγεται όλο και περισσότερο η έκφραση «δεν υπάρχουν ταμπού». Αλλά είναι αυτή η αλήθεια;
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να γίνει λόγος για τα θέματα που έχουν αποτελέσει και η πλειονότητα όλων όσων θεωρούνται ακόμα θέματα ταμπού. Καταρχάς, το να αποφασίζει μια γυναίκα να κάνει εξωσωματική προκειμένου να τεκνοποιήσει, κυρίως τα παλαιότερα χρόνια, ήταν ένα θέμα ταμπού, ίσως εξαιτίας της άγνοιας του κόσμου και κατά συνέπεια ολόκληρης της κοινωνίας για αυτή τη διαδικασία, με την οποία ουσιαστικά καταφέρνει να αποκτήσει παιδί με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Σε αυτό το ζήτημα έχει γίνει σημαντική εξέλιξη στο να μπορεί να συζητηθεί και να μη θεωρείται κάτι τόσο παράξενο.
Άλλο παράδειγμα αποτελεί η ομοφυλοφιλία, η οποία έχει φτάσει σε ένα σημείο να μπορεί να συζητηθεί ελεύθερα και ανοιχτά σε πραγματικά εντυπωσιακό βαθμό. Σαφώς και υπάρχουν οι περιπτώσεις που η βία και η προκατάληψη για αυτά τα άτομα δεν έχει εκλείψει τελείως, ωστόσο, σε αυτό το ζήτημα έχουν γίνει σπουδαίες δράσεις και προσπάθειες για να καταφέρει να αποτελέσει ένα ισάξιο κοινωνικό θέμα. Πλέον, τα άτομα αυτά που έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από τον ολικά κοινωνικά αποδεκτό, δηλαδή την ετεροφυλοφιλία, υπάρχουν πλέον φανερά και ισάξια στην κοινωνία σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Άλλο ένα θέμα το οποίο χαρακτηρίζεται ως ταμπού και δυστυχώς, σε πολύ μεγάλο βαθμό, θεωρείται σήμερα ως ένα απαγορευμένο θέμα συζήτησης, είναι ο καρκίνος. Σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό νοικοκυριών ή και παρεών, δεν αναφέρεται καν η λέξη καρκίνος, αλλά «αυτή η αρρώστια». Αυτό το γεγονός μπορεί να δικαιολογηθεί είτε στον πόνο που κρύβει αυτή η λέξη, είτε στο ότι νοείται ως κάτι τελείως κακό και δυσοίωνο, ακόμα και στο να ειπωθεί και να ακουστεί. Ένα είδος δεισιδαιμονίας, ότι δηλαδή άμα δεν το πούμε το ξορκίζουμε ή το αποφεύγουμε.
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, αλλά και η ψυχική υγεία και γενικότερα οι ψυχικές διαταραχές, οι αυτοκτονία, το σεξ χρόνια τώρα υπάρχουν στο σεντούκι των ταμπού και προσπαθούν απεγνωσμένα, αλλά λιγότερο και άλλα περισσότερο, να βγουν από αυτό. Τα ταμπού είναι προϊόντα της κοινωνίας μας και χρονολογούνται από πολύ παλιά. Κάποια από αυτά εξασθενούν, άλλα οξύνονται κατά περιόδους, κάποια υπάρχουν ακόμα όπως το τελευταίο που ειπώθηκε. Σημασία έχει να γίνονται αντιληπτά από το κάθε άτομο όταν έρχεται σε επαφή με αυτά και να προσπαθεί με όποιον τρόπο μπορεί στο να μην τα ενθαρρύνει και κατά συνέπεια να συμβάλλει κατά κάποιον τρόπο στη διαιώνιση τους, διότι έτσι η κοινωνία δυστυχώς μένει στάσιμη και δεν εξελίσσεται. Πράγμα αρκετά λυπηρό και ίσως καταστροφικό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η κοινωνία προτιμάει τα ταμπού από την κοινωνία, olafaq.gr, διαθέσιμο εδώ
