Της Άννας Νικολάου,
Στις 18 Μάιου, έλαβε τέλος η ετήσια έκθεση φωτογραφίας, του Φωτογραφικού Ομίλου του ΑΠΘ, η οποία φιλοξενήθηκε από τον εκθεσιακό χώρο της αρχιτεκτονικής σχολής. Με έργα των φοιτητών του, ο φωτογραφικός όμιλος, διοργάνωσε αυτήν την έκθεση, έχοντας ως αφορμή το τέλος του ακαδημαϊκού έτους. Η ελευθερία στην επιλογή του θέματος των έργων, δίνει στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξετάσουν την οπτική της νέας γενιάς στη φωτογραφία. Ειδικότερα, τους επιτρέπει να αναλύσουν τις θεματικές που ο κάθε φοιτητής επέλεξε να προσεγγίσει και τον τρόπο με τον οποίο έφτασαν στην τελική λήψη.
Μία πρώτη ματιά στον εκθεσιακό χώρο, φανερώνει το πλήθος των φωτογραφιών που έχουν ως θεματική τη ζωή στην πόλη. Συχνά συναντάμε εικόνες των αστικών περιοχών της Ελλάδας, αλλά και όχι μόνο, γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς τέτοιου είδους “urban” εικόνες απαρτίζουν και τη ζωή των νέων. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής και η ανήσυχη ενέργεια που αποπνέουν οι δρόμοι της πόλης, φαίνεται, λοιπόν, να απασχολούν και να κερδίζουν την προσοχή τους. Δρόμοι γεμάτοι ανθρώπους, αλλά και απόμερα, σκοτεινά στενά, λειτουργούν συχνά ως βάση, με το φυσικό φως της μέρας, τα φώτα του δρόμου, των αυτοκινήτων και των φαναριών να αποτελούν τη μοναδική πηγή φωτός στο κάθε έργο.
Εκτός βέβαια από τον δυναμικό ρόλο που έχει η πόλη στα έργα των νέων, η γοητεία του φυσικού περιβάλλοντος δεν σταματά να καθηλώνει, να συγκινεί και να εμπνέει τον άνθρωπο μέχρι σήμερα. Εκτός από την αδιαμφισβήτητη ομορφιά της κάθε λήψης, ταυτόχρονα εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα, που τους προκαλούν τα τοπία, που επιθυμούν να απαθανατίσουν. Με εικόνες που μοιάζουν σαν να είναι βγαλμένες από κάποιο παραμύθι, ένα όνειρο ή μια μακρινή ανάμνηση, φέρνουν στο προσκήνιο την άρρηκτη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, την οποία σχέση αξιοποιούν στη δημιουργική τους έκφραση.
Ενώ, όμως, οι αντικρουόμενες αυτές θεματικές της πόλης και της φύσης αποτέλεσαν μεγάλο μέρος της έκθεσης, κυρίαρχη θεματική της υπήρξε ο άνθρωπος. Είτε με την προσέγγιση ενός πορτρέτου, είτε ως δευτερεύον παράγοντας, ο άνθρωπος έλαβε αδιαμφισβήτητα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκεκριμένη έκθεση και στα μάτια των νέων φωτογράφων. Μέσα από τα πρόσωπα των μοντέλων, εκφράζονται οι σκέψεις και ο συναισθηματικός κόσμος του φωτογράφου. Πίσω από κάθε λήψη, υποδηλώνεται η μοναξιά, η εγκατάλειψη, ο έρωτας και η γαλήνη. Με εστίαση στο πρόσωπο ή στο σώμα, ο φακός απαθανατίζει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και ζωής, η οποία, κατά την άποψη των συμμετεχόντων της έκθεσης, αποτελεί την πιο άξια θαυμασμού.
Έγχρωμες ή ασπρόμαυρες, με έμφαση στον άνθρωπο ή τη φύση, κάθε εικόνα που στόλισε τους τοίχους της έκθεσης, κρύβει πίσω της μια δήλωση, μια σκέψη ή ένα συναίσθημα. Είτε σε προσωπικό, είτε σε κοινωνικό επίπεδο, κάθε ένας από τους συμμετέχοντες είχε την ευκαιρία να εκφραστεί ελεύθερα, χωρίς τους περιορισμούς μιας προκαθορισμένης θεματικής. Εκθέσεις, όπως η συγκεκριμένη, δίνουν την ευκαιρία να έρθει κανείς πιο κοντά στον ψυχισμό της νέας γενιάς και να αντιληφθεί τι σκέφτονται, τι τους εμπνέει και τι τους απασχολεί. Δεν πρόκειται για μια απλή παρουσίαση μιας σειράς εικόνων, αλλά μια ματιά στο μυαλό των ανθρώπων που θα πλάσουν το μέλλον. Ίσως αυτή είναι και η πραγματική αξία της έκθεσης.
Ενδεικτική Πηγή
- Φωτογραφικές Ομάδες, auth.gr, διαθέσιμο εδώ
