Της Άννας Μαρίας Τσαρτσίδου,
Το επάγγελμα του δημοσιογράφου ανέκαθεν ήταν σημαντικό και απαραίτητο για την εύρυθμη κοινωνική πραγματικότητα. Δεν είναι όμως απλά απαραίτητο σαν επάγγελμα, αλλά ουσιώδες σαν κοινωνικό λειτούργημα. Όλα αυτά φυσικά προϋποθέτουν να ασκείται αυτό το επάγγελμα για τους σωστούς λόγους και με τους σωστούς τρόπους και μέσα. Γιατί το συγκεκριμένο επάγγελμα έχει δεχτεί αρκετή κριτική και αμφισβήτηση τα τελευταία χρόνια ─ και ίσως όχι αδίκως.
Το βιβλίο Γράμματα σε μια νέα δημοσιογράφο της Ευγενίας Λουπάκη από τις εκδόσεις Θεμέλιο επικεντρώνεται στο σύνθετο και σημαντικό αυτό επάγγελμα της δημοσιογραφίας. Αγγίζει διάφορες όψεις και πτυχές της δημοσιογραφικής δουλείας και προσεγγίζει τον αναγνώστη με έναν πολύ προσιτό ─ σχεδόν φιλικό ─ τρόπο, ώστε να γνωρίσει αυτό το επάγγελμα και από την καλή αλλά και από την κακή του πλευρά. Αυτό το καταφέρνει με πολλές σφαιρικές και ειλικρινείς εξομολογήσεις-συζητήσεις, δίνοντας σε αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο μια εγχειριδιακή μορφή για συμβουλευτική χρήση.
Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές στη ζωή της δημοσιογράφου, αναμνήσεις και βιώματα της προσωπικής της πορείας στο χώρο, γεγονότα και στιγμές που την καθόρισαν ως δημοσιογράφο αλλά κυρίως, ως γυναίκα δημοσιογράφο∙ γιατί υπήρχε παλαιότερα ─ και ίσως υπάρχει ακόμα και σήμερα ─ μια ειδοποιός διαφορά. Γίνεται λόγος για διάφορα κρίσιμα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα σε αυτό το χώρο όπως τη μητρότητα, το σεξισμό ακόμα και την κακοποίηση. Μέσα στο έργο υπάρχουν άφθονες απόδειξες, εμπεριστατωμένα γεγονότα, πηγές και ονοματικές αναφορές που ενισχύουν τα λεγόμενα και τις θέσεις της συγγραφέως.
Η Ευγενία Λουπάκη γεννήθηκε το 1955 στα Χανιά ενώ μεγάλωσε στον Πειραιά. Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, με μια μεγάλη και λαμπρή πορεία που αγγίζει σχεδόν τα 50 στον χώρο της δημοσιογραφίας. Στο διάβα της έχει περάσει από διάφορους δημοσιογραφικούς σταθμούς-πυλώνες όπως από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, του ΑΝΤΕΝΑ, το περιοδικό ΜΕΤΡΟ, τον Ριζοσπάστη και άλλα πολλά. Διαθέτει γενικότερα μια ενεργή πορεία στο χώρο της δημοσιογραφίας, ενώ παράλληλα έχει γράψει και τρεις ποιητικές συλλογές.
Ο τρόπος που προσεγγίζει το αναγνωστικό της κοινό σε αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο φαίνεται προσανατολισμένο ─ εξού και ο τίτλος─ στο γυναικείο κοινό. Και όντως η θηλυκή ματιά είναι μια έντονη πτυχή του κειμένου, χωρίς όμως να αφαιρεί το ενδιαφέρον από όλο το υπόλοιπο αναγνωστικό κοινό. Ίσα ίσα εντείνει την περιέργεια να δει κανείς το δημοσιογραφικό επάγγελμα μέσα από τα μάτια μιας καταξιωμένης δημοσιογράφου, η οποία έχει παλέψει και αφιερωθεί σε αυτή.
Ο τίτλος μιλάει για γράμματα σε μια νέα δημοσιογράφο, αλλά μπορεί να μιλήσει και στην καρδία μιας μέλλουσας δημοσιογράφου, σε μια εν δυνάμει -δημοσιογράφο, σε μια κοπέλα που τώρα σκέφτεται να επιλέξει τη δημοσιογραφία σαν επάγγελμα. Αγγίζει τη σύγχρονη δημοσιογράφο αλλά σίγουρα και μια παλιά δημοσιογράφο, κάποια κουρασμένη και ταλαιπωρημένη δημοσιογράφο και κάποια δημοσιογράφο που ήθελε να συνεχίσει αυτή τη δουλεία αλλά δυστυχώς οι συνθήκες δεν τις επέτρεψαν να το αντέξει. Το πιο βασικό, όμως, είναι ότι αγγίζει και κάποια που δεν είναι δημοσιογράφος αλλά είναι γυναίκα.
Μπορεί να αγγίξει ακόμα και τους άντρες ανεξαρτήτου επαγγέλματος. Μπορεί να αγγίξει οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να μάθει πραγματικά πως ασκούταν παλιότερα αλλά και πως ασκείται και σήμερα η δημοσιογραφία. Και μετά μπορεί ο καθένας να σχηματίσει την ανάλογη άποψη του, αλλά πρώτα θα πρέπει να τη γνωρίσει πραγματικά, χωρίς ανακρίβειες και συγκαλύψεις. Υπάρχει και η ειλικρινής δημοσιογραφία και αυτό το βιβλίο είναι προσανατολισμένο σε αυτήν.
