Της Αθηνάς Λυμπεροπούλου,
Και αν το οικείο σε εμάς δεν είναι τόσο οικείο όσο νομίζουμε; Κι αυτό γιατί δεν το έχουμε ανακαλύψει σε όλες του τις πτυχές. Έτσι συμβαίνει και με την Αθήνα, όπου πολλοί από εμάς έχουμε μεγαλώσει. Γνωρίζουμε καλά την Αθήνα και τα «κρυφά» ιστορικά της τοπία; Αυτά τα τοπία που σε ταξιδεύουν και σε κάνουν να αισθάνεσαι μεγάλο δέος και γαλήνη, ενώ έχεις διανύσει μόλις λίγα χιλιόμετρα. Κι όμως… η ομορφιά κρύβεται σε κάθε σημείο, σε κάθε γωνιά, αρκεί να την νοηματοδοτήσουμε με τα μάτια της ψυχής μας.
Ένα από αυτά τα μαγευτικά τοπία είναι και τα λεγόμενα «Αναφιώτικα» στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό τμήμα του βράχου της Ακρόπολης. Πρόκειται για έναν κυκλαδίτικο οικισμό που χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή νησιώτες μάστορες προερχόμενοι από την Ανάφη, νησί του Αιγαίου Πελάγους που ανήκει στις Κυκλάδες. Ο λόγος της εσωτερικής τους μετανάστευσης είχε να κάνει με σχετική εντολή του Όθωνα, ώστε να εργαστούν για την ανοικοδόμηση της πρωτεύουσας και την επέκταση των ανακτόρων του.
Τον πρώτο καιρό, οι εργάτες κατοικούσαν στην περιοχή της Ζωοδόχου Πηγής, στην οδό Ακαδημίας, επειδή το κράτος τους είχε διαθέσει κάποια μικρά οικόπεδα για να εγκατασταθούν μόνιμα εκείνοι και οι οικογένειές τους. Όμως, λόγω της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της χώρας, η αύξηση των τιμών ήταν απότομη και ραγδαία, κάτι που ανάγκασε τους μαστόρους με τις οικογένειές τους να αναζητήσουν αλλού στέγη. Επειδή όμως δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τον τόπο εργασίας τους, επέλεξαν να εγκατασταθούν χωρίς άδεια στον Ιερό Βράχο, κάτω από την Ακρόπολη.
Παρόλο που, η οικοδόμηση της περιοχής έγινε αυθαίρετα, οι τοπικές αρχές έδειξαν ιδιαίτερη ανοχή και δεν εμπόδισαν τους εργάτες να χτίσουν τη συνοικία τους. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην πολιτική συγκυρία, καθώς εκείνη την περίοδο η χώρα βρισκόταν στο στάδιο της έξωσης του Όθωνα και στη φάση της μεσοβασιλείας.
Σήμερα, τα Αναφιώτικα είναι ο ιδανικός προορισμός για να χαλαρώσεις και να περιηγηθείς μόνος ή με παρέα στα σοκάκια και τα σπίτια, που είναι ποτισμένα με τον ιδρώτα των μαστόρων. Κοιτάζοντας προς πάσα κατεύθυνση, αυτός ο συνοικισμός έχει μια ιστορία να σου πει, μια ιστορία να σου δείξει και να σου αφήσει το αποτύπωμά της μέσα από την περίτεχνη ομορφιά του. Το τοπίο είναι έτοιμο να σε ενθουσιάσει, αρκεί να έχεις τη διάθεση να το «ακούσεις». Να ακούσεις τον ήχο που κάνει ο αέρας όταν αγγίζει τα φύλλα των δέντρων. Και, το πιο σημαντικό, να θαυμάσεις. Στα Αναφιώτικα δε θα πας για να μάθεις την ιστορία τους. Θα πας για να τη θαυμάσεις και να τη νιώσεις!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αναφιώτικα: Το «κρυμμένο νησί» της Αθήνας -Η ιστορία των ασβεστωμένων σπιτιών, iefimerida.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αναφιώτικα, η «αυθαίρετη» συνοικία στην πλαγιά της Ακρόπολης, mixanitouxronou.gr, διαθέσιμο εδώ
