Της Αλίκης Μπρίνιου,
«Όταν φύγουμε θα μείνουν μόνο οι δρόμοι, κανείς δεν θα χορεύει όταν νυχτώνει, το μόνο που θα μείνουν ιστορίες, και κάνα δυο φωτογραφίες»
—Κοράκια (2018)
Ένας ράπερ από τη Θεσσαλονίκη που ραπάρει για την πόλη του. Μια μουσική από τον δρόμο για τον δρόμο. Στοίχοι από έναν αστικό καλλιτέχνη που καταφέρνουν να εισχωρήσουν στα ακουστικά κάθε ατόμου, κάθε ηλικιακού φάσματος, κάθε κουλτούρας. Ο Αλέξης Λαναράς, ή αλλιώς ΛΕΞ, ο Δημήτρης Μουγκός και η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες».
Ο ΛΕΞ, ξεκινώντας ως underground ράπερ από τα Βόρεια Αστέρια (Βορ.Ας) το 2003, κάνοντας solo καριέρα με τον δίσκο «Ταπεινοί και Πεινασμένοι» το 2014 και γράφοντας τη μεγαλύτερη συναυλιακή ιστορία το 2025 με πάνω από 60 χιλιάδες άτομα στη διήμερή του συναυλία, συνεπώς περίπου 120.000 άτομα να φωνάζουν μαζί του στοίχους μέσα στο ΟΑΚΑ, αποτελεί έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ραπ σκηνής.
Η μουσική του ΛΕΞ δεν περιορίζεται, καθώς το στοιχείο της αυθεντικότητας κρύβεται πίσω από κάθε ήχο και στοίχο του. Χαρακτηρίζεται ως «ποιητής μιας θυμωμένης γενιάς», ίσως και της «χειρότερης γενιάς». Το σκοτεινό και ωμό του ύφος προσδίδει ένα αίσθημα κινητοποίησης, δίχως όμως να αισθάνεται «βαρύ» σε όποιον το ακούει. Αντιθέτως, ο τρόπος που μέσα από το μαύρο βλέπει χρώμα, προσδίδει μια αίσθηση ελπίδας και ρομαντισμού που αποδεικνύει πως «αν όλα πάνε στραβά, χαμογελάμε στραβά». Η θεματολογία του τριγυρνάει ανάμεσα σε κοινωνικά ζητήματα όπως η φτώχια, η διαφθορά, η αστυνομοκρατία, η αδικία και τα άτομα του «περιθωρίου». Ο ΛΕΞ αναφέρεται σε «νεκρούς» δρόμους γεμάτους «ζωή», σε άδεια αστικά, σε πλατείες, παγκάκια, πολυκατοικίες, παρέες με φίλους και 24ωρα καταστήματα. Μέσα από το ραπ του εκφράζει ματαιωμένα όνειρα σαραντάρηδων, καθώς και ανεκπλήρωτους πόθους εικοσάρηδων.
Δεν τον ένοιαξε ποτέ η δημοσιότητα, ούτε προσπάθησε να «δειχτεί». Έκανε αυτό που αγαπά με τα άτομα που είναι δίπλα του και τον στηρίζουν από την αρχή. Αναφέρει τους φίλους του και όσους είναι κοντά του στα κομμάτια του, δείχνοντας πως όσος χρόνος κι αν έχει περάσει, δεν τους ξεχνά. Ακριβώς αυτά τα στιγμιότυπα αποθανατίστηκαν και στην κάμερα του Δημήτρη Μουγκού, στο φωτογραφικό λεύκωμα «Κάνα δυο φωτογραφίες». Στιγμές με φίλους, από την κουζίνα ενός διαμερίσματος, κάπου στις Σαράντα Εκκλησιές Θεσσαλονίκης έως το γεμάτο χρώματα —από τα καπνογόνα— Καυτατζόγλειο, πάντα με πρωταγωνιστή τον ΛΕΞ.
«Οι αναμνήσεις είναι για τους παρευρισκόμενους και τους συμμετέχοντες. Οι φωτογραφίες, από την άλλη, είναι για όλους, και οι αναμνήσεις καμιά φορά ξεθωριάζουν, οι φωτογραφίες είναι εκεί για να θυμίζουν» — όπως αναγράφεται και στην αρχή του λευκώματος από τον ΛΕΞ.
Ο φωτογράφος Δημήτρης Μουγκός, γνωστός για τις αστικές απεικονίσεις των φωτογραφιών του, είχε καταγράψει παρασκηνιακά στιγμιότυπα, όχι μόνο από συναυλίες του ΛΕΞ, αλλά και από την καθημερινή ζωή του στη Θεσσαλονίκη. Από αυτό το υλικό «γεννήθηκε» η ιδέα να δημιουργηθεί κάτι πιο βιωματικό, που να μην περιοριστεί σε μερικές φωτογραφίες τοποθετημένες σε κάδρα. Έτσι, προέκυψε μια εγκατάσταση με εκτυπώσεις, εισιτήρια, σημειώσεις, κομμένα flyers και άλλα αντικείμενα. Ο χώρος, πλέον, έμοιαζε με «εικαστικό δωμάτιο» γεμάτο από στοιχεία της ραπ κουλτούρας. Στόχος δεν ήταν να δημιουργηθεί ένα «μουσείο ΛΕΞ», αλλά να αποτυπωθεί η αίσθηση της ιδέας γύρω από τις συναυλίες, τα γκράφιτι, τα εισιτήρια, τις φθαρμένες αφίσες, τα παπούτσια που τρέχουν καθημερινά τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, τον ΛΕΞ.
Η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2023 στο πλαίσιο της Thessaloniki PhotoBiennale 2023, όπου ζητήθηκε από τον Δημήτρη Μουγκό να δημιουργήσει ένα έργο, αντλούμενος έμπνευση από το κοινωνικό αποτύπωμα και την αστική θεματική. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στην γκαλερί The Eye Altering, με διάρκεια έναν μήνα.
Φέτος, η έκθεση έκανε την εμφάνισή της στις 11 Ιουλίου για πρώτη φορά στην Πελοπόννησο, στο Μουσείο Ηλιοπούλου με ελεύθερη είσοδο. Την ημέρα των εγκαινίων στα decks βρέθηκε ο φίλος του ΛΕΞ, dj Squeezy Anks.
Η έκθεση, αποτελεί ένα βιωματικό δρώμενο, εκφρασμένο από την αστική καθημερινότητα που δεν βιώνει μόνο ο ΛΕΞ, αλλά όλοι μας. Μέσα από τα μάτια του Δημήτρη Μουγκού και του ΛΕΞ, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι στη μονοτονία της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Κάποιες μέρες είναι γκρίζες, όμως πάντα υπάρχει χρώμα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΈΣ ΠΗΓΕΣ
- “Κάνα δυο φωτογραφίες” του Δημήτρη Μουγκού, elculture.gr, διαθέσιμο εδώ.
- “Κάνα δυο φωτογραφίες”, Δημήτρης Μουγκός, Εκδόσεις Petites Maisons
