Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε το ζήτημα του επεισοδιακού τελικού μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εκφυλισμού της πολιτικής ηγεσίας, σε ρόλο υπηρέτριας των ισχυρών της χώρας. Ο ξεδιάντροπος τρόπος με τον οποίο επιβεβαιώθηκε το φαινόμενο, δείχνει το πόσο βαριά νοσεί το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία μας.
Ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρης Γιαννακόπουλος, εισέβαλε, αντικανονικά, στον αγωνιστικό χώρο του ΣΕΦ πριν την έναρξη της αναμέτρησης, προκειμένου να ζητήσει από τους διαιτητές να καταγραφούν υβριστικά συνθήματα των οπαδών του Ολυμπιακού. Εν συνεχεία, προέβη σε άσεμνες χειρονομίες προς την κερκίδα, με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι το έπραξε όταν άκουσε ένα σύνθημα υβριστικό για την κόρη του. Απείλησε να βιάσει την ανήλικη κόρη του ενός εκ των δύο ιδιοκτητών του Ολυμπιακού, Γιώργου Αγγελόπουλου, μπροστά του μάλιστα. Ο ίδιος το αρνείται, πλην όμως το οπτικοακουστικό υλικό δεν φαίνεται να τον δικαιώνει, ενώ υπάρχουν κι επώνυμες μαρτυρίες εις βάρος του.
Κατόπιν αυτού, ο Αγγελόπουλος κατέθεσε μήνυση εις βάρος του, με την εισαγγελέα της αναμέτρησης να δίνει εντολή στα αστυνομικά όργανα να τον συλλάβουν. Κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν, καθότι ο ιδιοκτήτης του μπασκετικού ΠΑΟ έφυγε τρέχοντας με τη συνοδεία του. Οι αστυνομικοί, που μέχρι εκείνη την ώρα προσπαθούσαν να τον συγκρατήσουν από το να επιστρέψει στο γήπεδο, παρότι είχε αποβληθεί και ταυτοχρόνως εισέπρατταν προσβολές σε ζωντανή, διαδικτυακή μετάδοση, δεν κατόρθωσαν να κάνουν το καθήκον τους. Δεν συνελήφθη ούτε στο πλαίσιο του αυτοφώρου, μιας και οι αστυνομικές αρχές μας ενημέρωσαν ότι κατέστη αδύνατον να εντοπιστεί. Εν τω μεταξύ, μάθαμε και διά τηλε-συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ., ότι η σύλληψη στο ΣΕΦ δεν πραγματοποιήθηκε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος».
Ευλόγως αναρωτιέται ο μέσος πολίτης, αν θα είχε και αυτός την ίδια αντιμετώπιση με τον γνωστό μεγαλοβιομήχανο. Φυσικά, μόνο ρητορικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο ερώτημα. Διότι, στην Ελλάδα, ένας μεροκαματιάρης, ένας φοιτητής, ένας μετανάστης, ένας τοξικομανής, μια ιερόδουλη, εν πάση περιπτώσει ένα άτομο χαμηλής οικονομικο-κοινωνικής θέσης, είτε βρίσκεται —τυπικά— στο προσκήνιο είτε στο περιθώριο, το πιθανότερο είναι να αντιμετωπιστεί ως πεδίο επίδειξης εξουσίας. Τελικά, μετά το μπαράζ αλληλομηνύσεων, η αστυνομία κατέγραψε μια μεγάλη επιτυχία. Συνελήφθη, βραδινές ώρες, ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Γιώργος Σκινδήλιας, ο οποίος βρισκόταν στο κρεβάτι του, έχοντας υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση λίγες ώρες νωρίτερα.
Ενώ οι δύο ομάδες επιδίδονταν σε αλληλοκαταγγελίες, αποφάσισε να παρέμβει η Κυβέρνηση, διά του αρμοδίου Υπουργού Βρούτση. Πρώτη ενέργεια, η αναβολή του επομένου τελικού, που ήταν να διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ, για λόγους ασφαλείας. Από κι ως που όμως; Τα επεισόδια που έλαβαν χώρα δεν είχαν τη συμμετοχή οπαδών. Η διεξαγωγή του αγώνα ουδέποτε κινδύνευσε, ενώ ουδείς εκ των εμπλεκομένων κινδύνευσε. Τα όσα έγιναν αφορούσαν αποκλειστικά και μόνον τη παράνομη συμπεριφορά του προέδρου του ΠΑΟ, ενώ στο φύλλο αγώνος είχαν καταγραφεί οι πειθαρχικά ελεγκτέες συμπεριφορές, τόσο εντός, όσο κι εκτός τεσσάρων γραμμών. Επαφίετο, λοιπόν, στην αθλητική δικαιοσύνη να ασχοληθεί με το πειθαρχικό σκέλος και στην ποινική με τις μηνύσεις που υπεβλήθησαν.
Κι όμως, η Κυβέρνηση θεώρησε ότι βρήκε πρόσφορο επικοινωνιακό πεδίο προς επίδειξη δήθεν πυγμής. Ο Βρούτσης κάλεσε του ιδιοκτήτες των δύο ΚΑΕ σε σύσκεψη. Μια παραθεσμική σύσκεψη, άνευ ουσιαστικού αντικειμένου, δεδομένου ότι ο Υπουργός τους ζήτησε να προβούν σε μια «ηθική συμφωνία» (sic) διά της οποίας, αμφότερες θα δεσμεύονταν για την ομαλή συνέχεια της σειράς των τελικών. Η ομαλή διεξαγωγή, όμως, των λοιπών αναμετρήσεων ουδέποτε ετέθη εν αμφιβάλω από κάποια εκ των δύο πλευρών! Απείλησε, μάλιστα, ο Βρούτσης ότι αν δεν κάθονταν μαζί στο τραπέζι οι δύο διοικήσεις, η διακοπή του πρωταθλήματος θα επιβαλλόταν από τον ίδιο και στο ίδιο τραπέζι. Μόλις, όμως, αμφότερες οι ηγεσίες των ομάδων γνωστοποίησαν την άρνησή τους, άρχισε τα παρακάλια. Αφού, τελικά, ούτε αυτά απέδωσαν, συμφώνησε να δει ξεχωριστά Αγγελόπουλους και Γιαννακόπουλο κι έβαλε ως νέα προϋπόθεση συνέχισης της διοργάνωσης την υπογραφή κοινής δήλωσης. Όταν οι Αγγελόπουλοι αρνήθηκαν να υπογράψουν, ο Βρούτσης έκανε νέα κωλοτούμπα. Η κοινή υπογραφή έγινε ανάρτηση κοινής τυπικής ανακοίνωσης στους ιστοτόπους των δύο ομάδων! Κάπως έτσι, διεξήχθη την επόμενη ημέρα ο αγώνας, με τις δεσμεύσεις να πηγαίνουν περίπατο.
Η ασυλία την οποία απολαμβάνει, εν γένει, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, τόσο από αυτήν, όσο κι από άλλες κυβερνήσεις είναι, πραγματικά, προς μελέτη από ιστορικούς, κοινωνιολόγους, πολιτικούς επιστήμονες, που επιθυμούν να μελετήσουν τις δομές εξουσίας στην Ελλάδα. Ο ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης φαρμακευτικής βιομηχανίας της χώρας, έχει κατ’ επανάληψη προβεί σε παραβατικές και χυδαίες συμπεριφορές κι όμως, αντί να τιμωρείται και να αποδοκιμάζεται από την Πολιτεία, επιβραβεύεται. Ανεβάζει βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που τον δείχνουν να οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κι όμως, όλοι οι αρμόδιοι κάνουν σαν να μη συμβαίνει. Περιττό να υπενθυμίσουμε την αντιμετώπιση που θα είχε ο μέσος παραβάτης του ΚΟΚ. Προ διετίας, απείλησε τον τότε Υπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, ότι θα του βάλει «κρέας μέσα του». Η αντίδραση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν, λίγες ημέρες αργότερα, να του παραχωρήσει το καλύτερο γήπεδο καλαθοσφαίρισης της χώρας, το ΟΑΚΑ, με τους όρους που ήθελε ακριβώς. Εξύβρισε και απείλησε την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη, καταλογίζοντάς της ευθέως διαφθορά και διαπλοκή. Η Υπουργός δεν τόλμησε να κινηθεί δικαστικά εναντίον του, η δε Κυβέρνηση έσπευσε να ικανοποιήσει το αίτημα Γιαννακόπουλου (που, εν προκειμένω, μάλλον είχε δίκιο, αλλά έτερον εκάτερον).
Κατά την πρώτη θητεία του Άδωνι Γεωργιάδη στο Υπουργείο Υγείας, αθλητική (!) εφημερίδα ιδιοκτησίας Γιαννακόπουλου είχε κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο τίτλο «Μαύρο στον Άδωνι». Προ ολίγων ημερών κι έχοντας προηγηθεί τα επεισόδια στο ΣΕΦ, ο Γεωργιάδης έσπευσε στη ΒΙΑΝΕΞ, για να εγκαινιάσει νέα επένδυση και μάλιστα αντάλλαξε και σταυρωτά φιλιά με τον ιδιοκτήτη της (από μόνη της προβληματική, σε επίπεδο συμβολισμών, η δημόσια έκφραση τέτοιας οικειότητας μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας Υπουργείου Υγείας και ενός φαρμακοβιομηχάνου). Ο Βρούτσης, κατά το διήμερο του εξευτελισμού του, αντιμετώπισε με τον ίδιο τρόπο έναν άνθρωπο που έχει πολλάκις φερθεί δημοσίως, παραβατικά και χυδαία και δύο ανθρώπους που ουδέποτε έχουν επιδείξει ανάλογες συμπεριφορές. Μόνο και μόνο για να μη δυσαρεστήσει τον Γιαννακόπουλο, έβαλε τους Αγγελόπουλους να υποσχεθούν ότι δεν θα πάνε στο ΟΑΚΑ.
Όλα τα ανωτέρω συμβαίνουν διότι, απλά, η Κυβέρνηση τρέμει τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Διότι είναι οικονομικά πανίσχυρος, δραστηριοποιούμενος μάλιστα σε έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα, όπως είναι αυτός του φαρμάκου. Γιατί αυτές είναι οι αρχές που διέπουν την Κυβέρνηση Μητσοτάκη κι ένα πολύ μεγάλο (αν όχι το μεγαλύτερο) τμήμα του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Όποιος έχει λεφτά, μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Οι νόμοι δεν ισχύουν γι’ αυτόν, όπως ισχύουν για τους υπολοίπους πολίτες. Πολιτική ηγεσία και κρατικός μηχανισμός κάνουν επίδειξη δύναμης στους πολλούς και ανίσχυρους κι επίδειξη υποταγής στους λίγους και ισχυρούς. Μάλιστα, πλέον, δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να το κρύψουν. Με αυτές τις αρχές γαλουχείται η ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γιαννακόπουλος έχει ένα μεγάλο και φανατικό κοινό. Δεν είναι ζήτημα μόνον κοινών «πράσινων» φρονημάτων, είναι ο θαυμασμός για το ότι μπορεί να λέει και να κάνει, κυριολεκτικά, ό,τι θέλει. Στις νεαρότερες ηλικίες ειδικά, η ασυδοσία που συνεπάγεται η οικονομική δύναμη είναι πρότυπο ζωής, όπως φαίνεται και μέσα από την τραπ μουσική που είναι ιδιαιτέρως δημοφιλείς στου εφήβους.
Όλα τούτα ξεκινούν από ψηλά. Η πολιτική ηγεσία, αυτή που είναι αρμόδια, μεταξύ άλλων για την Παιδείας, την Υγεία, τον Αθλητισμό, τον Πολιτισμό, δίνει τις κατευθύνσεις, με στόχο όχι την προαγωγή της κοινωνίας, αλλά τη διατήρηση της θέσης της. Έστω κι αν πρόκειται γι’ αυτή της θεραπαινίδα της οικονομικής ολιγαρχίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Χωρίς τέλος η κόντρα Γιαννακόπουλου-Αγγελόπουλων με νέο μπαράζ ανακοινώσεων, mononews.gr, διαθέσιμο εδώ
