Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Το ζήτημα της δήμευσης της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης Σινά, εκ μέρος των αιγυπτιακών αρχών, αποτελεί ακόμα μία ψηφίδα στην εικόνα αδυναμίας που εκπέμπει η χώρας μας σταθερά, εδώ και πολλά χρόνια. Μια εικόνα που μόνο δεινά προοιωνίζει.
Βασικό στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής είναι ο τρόπος που το ένα κράτος αντιλαμβάνεται το άλλο, όχι μόνο ως εχθρό ή σύμμαχο, αλλά και αν αυτός ο εχθρός ή σύμμαχος είναι ισχυρός ή ανίσχυρος, δυναμικός ή μαλθακός, αποφασισμένος ή διστακτικός. Πρόκειται για τους συμβολισμούς και την ουσία, ταυτόχρονα. Η Ελλάδα, εδώ και δύο δεκαετίες, βρίσκεται στη μειονεκτούσα πλευρά. Το 2004, η χώρα έφτασε στο απόγειο της σύγχρονης ακμής της, έστω κι αν πλήθος στρεβλώσεων συνέχισαν να υφίστανται από κοινού με τη αναπτυξιακή της πορεία. Η Ελλάδα ήταν ισχυρή οικονομικά, στρατιωτικά, διπλωματική, στον σκληρό πυρήνα της Ενωμένης Ευρώπης. Απότοκο της ισχύος της ήταν η διεθνής της ακτινοβολία που έφτασε στο κορυφαίο της σημείο, συμβολικά, με την άψογη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004, στην κοιτίδα τους.
Έκτοτε, η χώρα μπήκε σε φάση γενικευμένης και πολυεπίπεδης παρακμής: η λαίλαπα Καραμανλή χρεοκόπησε μέσα σε πέντε χρόνια τη χώρα, οδηγώντας την ένα βήμα από την εκδίωξή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και των Ευρωζώνη. Η Ελλάς κατέστη συνώνυμο της αναξιοπιστίας, από την περιώνυμη «απογραφή Αλογοσκούφη», έως την κυβερνητική απάτη της απόκρυψης του ελλείμματος από τον Παπαθανασίου. Πριν από αυτό, είχε υποχωρήσει από την εθνική «κόκκινη γραμμή» στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, όταν με Υπουργό Εξωτερικών την αδερφή του σημερινού Πρωθυπουργού, μετακινήθηκε στην αποδοχή της θέσης περί σύνθετης ονομασίας, με το όνομα «Μακεδονία» και γεωγραφικό προσδιορισμό.
Μέχρι να συνειδητοποιήσει η χώρα την ακριβή της θέση στο διεθνές στερέωμα, εισήχθη άρον άρον στο πρώτο Μνημόνιο, ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής «εξυγίανσης», το οποίο διαπραγματεύθηκε από εξαιρετικά δυσχερή θέση και το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν μπορούσε να υλοποιηθεί. Ακολούθως, η απόπειρα πολιτικής διαπραγμάτευσης εκ μέρους του νέου, τότε, Υπουργού Οικονομικών, Ευάγγελου Βενιζέλου, κατέληξε σε φιάσκο, όχι μόνο γιατί διεκόπη πριν καν αρχίσει ουσιαστικά, αλλά και γιατί η Ελλάδα «τιμωρήθηκε» από την Τρόικα με το «χαράτσι της ΔΕΗ», για την αυθάδειά της να τολμήσει να αμφισβητήσει το ιερατείο των Βρυξελών. Έτσι, φτάσαμε στο δεύτερο Μνημόνιο, για το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου εξήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος, που αναγκάστηκε να πάρει πίσω μετά τις σφοδρές αντιδράσεις, κυρίως, των εταίρων και δανειστών.
Κι αφού, μετά αιματηρών κόπων και βασάνων, αλλά και ταπεινώσεων για τη χώρα, άρχισε να αχνοφαίνεται η έξοδος από τα προγράμματα επιτήρησης, έστω και τυπικά, ενέσκηψε η διακυβέρνηση Τσίπρα, τότε, που ο συνδυασμός ασχετοσύνης και ιδεοληψίας, οδήγησαν στον κάλαθο των αχρήστων θυσίες πέντε ετών κι έφεραν το τρίτο και χειρότερο των Μνημονίων, ώστε να αποφύγουμε εκ νέου την εθνική καταστροφή, κατόπιν ενός δημοψηφίσματος για την πρόταση Γιούνκερ, η οποία είχε ήδη αποσυρθεί. Τότε, που υποθηκεύτηκε η δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο για 99 χρόνια, που δόθηκαν στα funds τα κόκκινα δάνεια, που η Ελλάδα άνοιξε διάπλατα τις πόρτες της σε εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες και που ο πρωθυπουργός της θεωρούσε ότι το Αιγαίο δεν έχει σύνορα. Τότε, που ο ίδιος άλλαζε το σχέδιο πτήσεώς του κατά τις υποδείξεις των Τούρκων και που ετοιμαζόταν να στείλει «πακέτο» τους Τούρκους αιτούντες ασύλου που φέρονταν αναμεμειγμένοι στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν. Τότε, που οι αλβανικές αρχές δολοφόνησαν τον βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνο Κατσίφα και, που φυσικά, δικαιώθηκε το σύνολο της σκοπιανής προπαγάνδας με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσών.
Οι ήττες συνεχίζονται κι επί Μητσοτάκη: η κυβέρνηση της ΝΔ παρακαλάει την κυβέρνηση των Σκοπίων να εφαρμόσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου έχει εγκαταλειφθεί στις ορέξεις του καθεστώτος Ράμα, που λειτουργεί με όρους μαφίας. Ο ΥΠΕΞ Γεραπετρίτης υποκλίνεται στον Ερντογάν. Οι υπουργοί Τσάφος και Καιρίδης αναγνωρίζουν με δηλώσεις τους το Ψευδοκράτος στην κατεχόμενη Κύπρο και την ίδια στιγμή, η πολιτική των «ήρεμων νερών» στρώνει το χαλί για τις «Πρέσπες του Αιγαίου». Την ίδια ώρα, που η Τουρκία εξοπλίζεται με χρήματα των Ευρωπαίων. Ακόμα και στο ζήτημα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, οι «άριστοι» κατάφεραν να σύρουν την Ελλάδα στην πλευρά των ηττημένων Δημοκρατικών, προκειμένου να μην τεθούν εν αμφιβόλω τα προοδευτικά τους ένσημα στην περίπτωση που κρατούσαν μια ουδέτερη στάση, αναμένοντας τον νικητή. Υπό αυτό το πρίσμα δεν είναι αναπάντεχη η αρπαγή της Ι.Μ. Αγίας Αικατερίνης Σινά.
Στην εξωτερική πολιτική δεν χωρεί εφησυχασμός. Δεν νοείται να αφήνονται στην τύχη τα συμφέροντα της χώρας. Η Ελλάδα οφείλει να είναι και να φαίνεται δυνατή. Σήμερα ουδέν εκ των δύο ισχύει.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Μονή Σινά: Χάρτης του 2002 αναγνώριζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της – Δεν είχε αμφισβητηθεί από την Αίγυπτο, naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
