Της Ειρήνης Λάττα,
Θέλοντας να μιλήσω για το θέμα της κακοποίησης των γυναικών, λέγοντας πως είναι επίκαιρο, συνειδητοποίησα πως το συγκεκριμένο θέμα ανήκε ανέκαθεν στην επικαιρότητα. Άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο έντονα. Άλλοτε με περισσότερα περιστατικά στην επιφάνεια, άλλοτε με περιστατικά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η γυναικεία κακοποίηση ακμάζει περισσότερο στη σύγχρονη εποχή, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να εξελίσσονται όλο και περισσότερο, ή αν τα ποσοστά αυτά είναι ίδια ανά τους καιρούς.
Ωστόσο , όταν ακούμε για περιστατικά κακοποίησης που κράτησαν χρόνια ολόκληρα, συνήθως το ερώτημα που μας έρχεται πρώτα είναι «Γιατί οι γυναίκες αυτές δεν μίλησαν; Γιατί συνέχιζαν να δέχονται αυτή τη συμπεριφορά και να μην κάνουν τίποτα;» Πολλά θύματα κακοποίησης, όταν κατάφεραν να μιλήσουν για αυτό το θέμα, απάντησαν και στο ερώτημα αυτό. Οι λόγοι για τους οποίους μια γυναίκα δεν καταφέρνει να μιλήσει για την κακοποίησή της — είτε είναι σωματική , είτε είναι ψυχική —, πόσο μάλλον να απεμπλακεί από μια τέτοια κατάσταση, ποικίλλουν ανάλογα με την κάθε γυναίκα.
Πρώτος λόγος είναι η αυτοενοχοποίηση , δηλαδή το ότι αν μια γυναίκα μιλήσει για αυτό που της συμβαίνει, αυτομάτως θα φταίει κι εκείνη, μιας και μπορεί να υποστηριχθεί από πολλούς πως εκείνη το προκάλεσε, κάτι που συνηθίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κοινωνία που ζούμε , πάντα με βάση τις στερεοτυπικές της αντιλήψεις, σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση και ενδυμασία των γυναικών, που προκαλεί τους «αδύναμους» και «άβουλους» άνδρες. Με μειωμένη αυτοεκτίμηση, πολλές γυναίκες επιλέγουν να δικαιολογούν τον θύτη, χωρίς να έχουν τη δύναμη να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία.
Sasun Bughdaryan
Άλλος λόγος για την αποσιώπηση των αποτρόπαιων πράξεων σε βάρος γυναικών, είναι οι μηχανισμοί άμυνας κάθε γυναίκας, οι οποίοι τη βάζουν στο τρυπάκι άρνησης των γεγονότων, με αποτέλεσμα να μη σκέφτονται καμία ανάμνηση από όσες έζησαν. Το θύμα μπαίνει στην διαδικασία να απωθεί όλες τις αναμνήσεις, από αυτό που αναγκάστηκε να βιώσει, από το συνειδητό επίπεδο στο ασυνείδητο. Υπάρχουν περιπτώσεις θυμάτων, που για χρόνια ολόκληρα αγνοούσαν ότι είχαν κακοποιηθεί με κάθε δυνατό τρόπο, καθώς δεν είχαν καμία ανάμνηση από αυτό, ιδίως αν αυτό είχε συμβεί σε παιδική ηλικία.
Ακόμα πολλά θύματα νιώθουν πως δεν βίωσαν εκείνα κάτι, αλλά ένα άλλο πρόσωπο. Ένας ακόμα πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο οι γυναίκες επιλέγουν τη σιωπή, είναι η εκδίκηση των αντρών και ο φόβος μήπως δεχτούν χειρότερες απειλές και επιθέσεις, ακριβώς επειδή μίλησαν. Όσο και αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, καμία γυναίκα δε μπορεί να νιώσει προστατευμένη και ασφαλής μπροστά σε μια τέτοια συνθήκη.Τέλος, πολλές γυναίκες για να μη χαρακτηριστούν «αδύναμες», ακόμα κι απ’ τον ίδιο τους τον εαυτό, δεν αποδέχονται την πράξη που έκανε ο θύτης και δεν προσδίδουν κακή πρόθεση στην πράξη αυτή.
Όλοι αυτοί οι λόγοι, φυσικά συνδέονται και με το μετατραυματικό στρες που βιώνει κάθε άνθρωπος, ο οποίος έχει υποβληθεί σε μία τέτοια συνθήκη και κατάσταση, το οποίο φυσικά δεν τον βοηθάει να έχει μια πιο αντικειμενική και «λογική» ματιά. Χρέος , όχι μόνο των γυναικών, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας, είναι να φροντίσουν τις γυναίκες αυτές, να τις αποδεχτούν, και όσο μπορούν να τις καταλάβουν, χωρίς κανένα ίχνος κριτικής προς το πρόσωπό τους. Αλίμονο αν καταδικάσουμε τα θύματα, και όχι τα διαστροφικά μυαλά και τη χυδαιότητα των θυτών, κάτι που αυτομάτως κάνει κι εμάς τους ίδιους θύτες.
Για την προστασία των γυναικών, υπάρχει η γραμμή SOS 15900, συμβουλευτικά κέντρα , αλλά και ξενώνες φιλοξενίας. Ποικίλες είναι και οι καμπάνιες για τον αγώνα εξάλειψης της έμφυλης βίας, τόσο από συγκεκριμένα κέντρα, όσο και από τηλεοπτικά κανάλια , ραδιοφωνικούς σταθμούς ή διαφημίσεις σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Κι ακόμα έχουμε μακρύ δρόμο, μέχρι την αποκατάσταση και της τελευταίας πονεμένης ψυχής, αλλά και την παύση της διαστροφής, της χυδαιότητας, αλλά και της πλάνης πως η εσωτερική δύναμη μίας γυναίκας υπάρχει για να αντέχει την ανισορροπία κάθε αρρωστημένου «άντρα». Έτσι κι αλλιώς, ποτέ καμία δεν ήταν, ούτε και θα είναι μόνη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Γιατί τα θύματα της βίας επιλέγουν την σιωπή;, psychology.gr, διαθέσιμο εδώ
