Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Η κραταιά και ισχυρότερη ευρωπαϊκή οικονομία, αυτή που για τόσα χρόνια κρατούσε το λάβαρο της ένωσης και «πουλούσε» την εικόνα της ευρωπαϊκής ανωτερότητας και ισχύος, αυτή δεν είναι άλλα παρά η μεταπολεμική και αναστημένη οικονομία της Γερμανίας. Η χώρα που μετά τον Β’ Παγκόσμιο χωρίστηκε στα δύο, ενώθηκε εν τέλη με την Δύση και πρωτοστάτησε στις αρχές του 21ου αιώνα, ως η κεφαλή της ευρωπαϊκής οικονομίας, βρίσκεται πλέον στο «χείλος του γκρεμού», ή μήπως ήδη έχει πέσει σε αυτόν;
Ένας δημοσιογράφος και πλέον συγγραφεύς του νέου βιβλίου “Kaput: The End of German Miracle” παραφράζει στα λεγόμενά του και εντός των σελίδων του βιβλίου το πώς η Γερμανία οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Η οικονομία της σταδιακά κατρακύλησε, αλλά μπορεί ακόμα να σωθεί ό,τι απέμεινε; Ίσως ναι, αλλά όχι χωρίς απώλειες, αφού η βαριά βιομηχανία αντιμετωπίζει ως τροχοπέδη την καθυστερημένη πολιτική που αντιτίθεται στην ψηφιοποίηση και τον εκσυγχρονισμό. Η Ελλάδα, μια χώρα «δεύτερης σημασίας» για την διεθνή και ευρωπαϊκή πολιτική σφαίρα, καταφέρνει παρόλο που δεν διαθέτει ισχυρή και ανθεκτική βιομηχανία να ανταπεξέλθει στις αλλεπάλληλες κρίσεις του σήμερα. Οι Γερμανοί φίλοι μας τώρα «τρίβουν τα μάτια τους» παρακολουθώντας γείτονες, όπως η Ιταλία, να προοδεύουν, ενώ αυτοί να καταρρακώνονται.
Ορισμένοι μιλούν για επιβάρυνση του κράτους λόγω της πράσινης πολιτικής, της στροφής προς μια περιβαλλοντικά φιλική και κλιματικά ουδέτερη Γερμανία, μια χώρα που πριν από λίγα χρόνια συσσώρευσε πληθώρα καταγγελιών για τους ρύπους των εργοστασίων και καταστροφή περιβάλλοντος. Τα εργοστάσια μπορεί να προσκολλώνται και το βέτο της Ευρώπης κατά της ρύπανσης να τίθεται σε ισχύ, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο εμπόδιο στην βιομηχανία. Γιατί κακά τα ψέματα, η οικονομία της Γερμανίας είναι μία μεγάλη βιομηχανία, αυτό την ορίζει και αυτό την τρέφει. Η αδυναμία του Καγκελάριου Σολτς να εκσυγχρονίσει την χώρα και να παρακινήσει τις επενδύσεις, εκ ιδιωτικού τομέα, ήταν και η καθοριστική κίνηση που τώρα τον εκθρονίζει. Σε επίπεδο, μάλιστα, που η Ναζιστική Γερμανία, η οποία πριν 80 περίπου χρόνια χάθηκε, τείνει τώρα να επιστρέψει στο προσκήνιο, μέσω της ανόδου της αντιπολίτευσης που ασκεί το κόμμα AfD.
Ας μην υπερβάλλουμε όμως, η Γερμανία δύσκολα θα επιστρέψει στην ακροδεξιά, μπορεί η Ιταλία να έκανε στροφή, αλλά όπως και η Γαλλία, το Γερμανικό κράτος —κατά την γνώμη μου— θα αντισταθεί στα ρεύματά της. Αξιοσημείωτο και το γεγονός ότι μετά από την επέλαση του Covid-19, τα λοιπά ευρωπαϊκά κράτη αποδείχθηκαν πολύ πιο ανθεκτικά και πλέον δυναμικότερα, αλλά το κράτος που εξετάζουμε δέχθηκε ισχυρές «ρωγμές». Οι αυξητικές τάσεις στις τιμές των καυσίμων ήταν ένα χτύπημα που δόνησε τους λαϊκούς κύκλους και τους έτρεψε στο να καταψηφίσουν ακροδεξιά. Είναι λογικό, οι βιομηχανίες να κλείνουν αφού καταναλώνουν το 80% ενέργειας και η τιμή της συνεχώς αυξάνεται. Αυτό ήταν μόνο η αρχή, αφού η σειρά από πράσινες πολιτικές, σε ορισμένα πλαίσια και ακραίες, έδωσε το έναυσμα στην αυτοκινητοβιομηχανία της Volkswagen να ανακοινώσει το κλείσιμο βιομηχανικών της μονάδων και χιλιάδες εργάτες να βρίσκονται πλέον στα πρόθυρα της ανεργίας. Ένα κράτος που χρεοκοπεί, έτοιμο να κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες ανέργους, μετανάστες από τριτοκοσμικές χώρες και φυσικά μια πολιτική «μαστιγίου» εκ του Ευρωκοινοβουλίου, απειλούν να αποσυντονίσουν τον Γερμανικό κολοσσό και αλυσιδωτά μεν και ‘μας. Τέλος, η τραπεζική πολιτική που δεν δανείζει σε «αγνώστους» και «φτωχούς» πελάτες σφίγγει το «σχοινί γύρω από τον λαιμό» του καγκελάριου.
Βέβαια, μπορεί να είναι υπερβολή όλα αυτά και το κράτος να αντέξει τις αλλαγές, την ασθενέστατη πλέον οικονομία να ανορθώσει και το πνεύμα να εξυψωθεί. Αλλά μόνο να εικάζουμε μπορούμε, αφού η τωρινή καγκελαρία δεν θα μείνει στην ιστορία για τις καλές της μεταρρυθμίσεις και τις σοφές επιλογές, επομένως αναμένουμε τις επόμενες εκλογές στην Γερμανία, εκεί που θα κριθεί το μέλλον της πολιτικής, οικονομικής και ακόμα και πολεμικής ιστορίας, αυτή που θα σημάνει την έναρξη μιας νέας Ευρώπης ή μιας ηπείρου που γυρνά στις φασιστικές της ρίζες και επιλέγει ως τρόπο έκφρασης το «μαχαίρι».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Καθημερινή, Γιατί βραχυκυκλώνει η Γερμανία, διαθέσιμο εδώ
- Καθημερινή, ανάλυση: Η γερμανική οικονομία βαδίζει «από το κακό στο χειρότερο»
διαθέσιμο εδώ
